เฉาก้วยเจ้าเก่ามาแล้วค่า เห็นกระแส บิน ๆ เริ่มห่อเหี่ยว น้องติ๊กเลยมาทำให้คึ้กครื้นกันอีกครั้งเจ้าค่า
วันนี้ไปทำงานแถวพัทยา พกนกไปด้วย ลัลล้า เจ้า สองตัวก็ รู้สึกดีใจ (นี่เธอรู้ได้งัย) ก็เห็นดูกระดี้กระด้า ทุกทีเวลาจับลงกรง (ชั้นอยากจะออกตะหากย่ะ) อุ ๆ นี่ทำไปทำมา น้องติ๊กจะทะเลาะกะตัวเองและนะเนี้ย
ขากลับ ณ.แถวท่าเรือ เกาะลอย ศรีราชา
เอ้า ๆ มาดูกันดีก่าเน้อะ ขั้นแรกก็เตรียมนกจ้ะ เอามายืน ๆ มอง ๆ ให้เค้าสังเกตุสิ่งของรอบข้างเสียก่อน บรรยากาศก็ ตามคัมภีร์เลยค่ะ โล่ง ๆ โปร่งตาไม่มีต้นไม่มาบังทัศนะวิสัย (ของเรา) นกเห็นเราง่ายจากทุกทิศทุกทาง
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan8)
ไปแร๊วจ้า....... บูบู้อยู่หนาย รอด้วยจ้า.....
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan2)
ชั้นตามเธอทันแล้ว ฮา ปีกยังเจ็บอยู๋นิ ไม่ทันชั้นหรอกเด๋วจะแซง
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan3)
ปรี๊ดดดดด...... กลับมาเร๊วววว ลูกเอ้ย ลับสายตาไปซะแระ โน่น ไปตกอยู่ หลังต้นไม้ ... นี่แหละค่ะ จุดประสงค์ที่ต้องมี ทัศนวิสัย ปลอดโปร่ง โล่งตา เอ๊า ไปโน้นแร๊ว วิ่งงงงง
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan6)
วิ่งไปดู หาไม่ยาก ค่ะ คนรุ่มกันถ่ายรูปเต็มไปหมด "อุ้ยนี่เธอ นกมาจากใหนเนี้ย จับมาเร๊ว" อิๆ น้องติ๊กได้ยินดังนั้นก็ประกาศศักดาด้วยการเป่านกหวีด ปรี๊ดดด ด ๆ คนพวกนั้นจึงหันมาแล้วบ่นงึมงำว่า อ่าว นี่ไง เจ้าของเค้ามาเรียกแระ
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan7)
รอเค้างับอะไรอยู่บนนั้นราว ๆ ห้านาทีได้ จากนั้นเราก็เป่าเรียกเค้าให้ลงมา เค้าก็..........ไม่ลง ค่ะ อิ ๆ เหนมะ ไม่ได้ง่ายน้า
อีกพักเดียวก็ กรูกันบินออกไปให้ติ๊กได้ชักภาพสวย ๆ อีก ร่วมร้อยรูป แต่ดูดีได้สองรูปถัดไปนี้
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan4)
รูปนี้ติ๊กไม่ได้ตะแคงถ่ายนะ สังเกตุหัวมันดูดี ๆค่ะ ไม่ว่าจะเอียงยังไง หัวก็อยู่ในแนวดิ่ง ขำดีค่ะ
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan5)
จะค่ำแล้วค่ะ ไม่รู้หละ ติ๊กเดาว่า นกหากินกลางวันพวกนี้จะสายตาไม่ดีในเวลากลางคืน ไม่งั้นจะยืนให้งูเหลือม เลี้อยมากินถึงในกรง ได้หรอค้ะ อิ ๆ ... ก็ให้เค้าบินเล่นสบายใจจนตัวเหนียว แล้วก็ ปรี๊ดดด ๆ ๆ ๆ ๆ แสดงถึงเวลากลับบ้านแล้วจ้า (ริมทะเลค่ะ ติ๊กยืนแป๊บบเดียว ตัวก็เหนียวและดำอย่างที่เห็นในปัจจุบันนี้แหละค่ะ)
(http://bt-hcu.no-ip.info/pic/nn/bangsan1)
:-o :-o
ในกรงมีเตียงนอนด้วย และก็ ที่ให้น้ำน่ารักมาก :-D
เขาให้ดูนกบิน ดันไปดูกรงอีก วอนซะแล้วววววว :lol:
ผมอีกคนครับที่ชอบให้อิสระกับนกให้เขาได้บินเหมือนกับนกของคุณติ๊กครับ ผมก็ดีใจครับที่คนไทยเราก็ฝึกนกเก่งได้ไม่แพ้ชาวต่างชาติครับ นกผมเลี้ยงตัวเดียวครับ เป็นนกเยลโล่ไซด์ อายุก็ประมาณ 2 - 3 ปี ไปเที่ยวที่ที่ไหนก็พาไปตลอด (ไม่ได้ตัดปีกนะครับ) ส่วนใหญ่จะไปทะเลครับ เพราะผมอยู่ระยอง แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้กับนกมากเหมือนคุณติ๊กครับ ได้ออกอาทิตย์ละครั้งเองครับ
แต่แปลกครับนกผมไม่ค่อยบินไปออกกำลังเท่าไหร่ครับ (คงไม่มีคู่บินมั่งครับ ฮิ ฮิ) จะบินเกาะไหล่คนโน่นทีคนนี้ที เฉพาะคนในกลุ่มที่ไปเที่ยวด้วยกันนะครับ หรือไม่ก็บินไปเกาะต้นไม้แถวใกล้ๆครับ พอเบื่อก็บินกลับมาที่คอนที่ตั้งใว้บนกรงครับ (คงนึกว่าตัวเองไม่ใช่นกแล้วมั่งครับ) คลุกคลีอยู่กับคนมาตลอด เป็นอย่างนี้ประจำครับ เทคนิคในการเลือกให้มาหาก็ ของชอบของเขาครับข้าวโพดต้มครับ เลือกคำว่า มาเร็ว ๆ ๆ แบมือออกเอาของชอบวางบนมือก็จะบินมามากินอาหาร ผมก็จะพูดดีมาก ๆ และจะหอมทุกครั้งครับ ผมก็ใช้หลักเดียวกันกับคุณติ๊กนั้นละครับ จะไม่วางอาหารนกให้กินครับ เวลาออกกรงครับ มีแต่น้ำ (มีเงือนไขก็คือหิวจะมาขอกินเองจากเรา)
นกผมครับ
อีกภาพครับ
คุณติ๊กครับเขาบินเล่นครั้งละกี่นาทีหรอครับถึงยอมกลับ
ดูเค้ามีความสุขเวลาที่ได้บินน่ะค่ะ
อยากฝึกนกที่บ้านจัง แต่เค้าอายุเยอะแล้วคงไม่ไหว
เกรงว่าปล่อยนอกบ้านนอกกรงที ไปแบบไม่หันหลังกลับอ่ะค่ะ
อ้างถึงคุณติ๊กครับเขาบินเล่นครั้งละกี่นาทีหรอครับถึงยอมกลับ
ถ้าเป็นที่โล่งโจ้ง ก็ ไม่นานค่ะ เพราะไม่มีอะไรให้เกาะแทะเล่น อย่างเช่น เขื่อนใหญ่ ๆ โล่งมากมีแต่น้ำ กับแผ่นดิน ต้นไม่ก็ ต้องบินไปไกลเกินไป อย่างนี้ เรานั่งกระดิกแขน อย่างเดียว เดี๋ยวก็มาแล๊วว แต่เราก็ ไม่ได้เอาเข้ากรงเลย กะรอให้พี่แกหอบเสียก่อน พวกนี้ เหนื่อยไวจริง สงสัยยังร่อนไม่เป็น เห็นบินออกไปทีไร จ้วงเอาจ้วงเอา แว๊บบเดียว (ราวๆ สามสี่รอบใหญ่ ๆ รอบละราว 2-300เมตร) หอบกิน อ้าปาก ลิ้นห้อย แฮก ๆ ๆ อิ ๆ น่าสงสารค่ะ
ส่วนถ้าเป็นที่ ๆ มีต้นไม่ใกล้ ๆ เย้อะ ๆ และเป็นประเภทที่ มีเปลือกนอกที่แทะได้ หรือมีลูกให้ขบเล่น ก็ ....... ยาวว ค่ะ รอกันทีเป็น ชั่วโมง ๆ โน่นแหละค่ะ แต่เมื่อถึงเวลา (แบบเราก็ไม่ได้เป่าเรียกเค้านาน ๆ ) เค้าจะเรียกหาเรา แต่ ถ้าเค้ามองเห็นด้วยสายตาเค้าจะเล่นไปเรื่อยๆ จนกว่าเราจะเรียกค่ะ แต่เรียกก็ไม่ได้เรียกทีเดียว ต้องเรียกพักใหญ่ ๆ กว่าจะมานะค้ะ แบบว่า ทุกวันนี้ติ๊กพอจะเดาอาการเค้าได้ว่า จะมาหรือไม่มา
อ้อ ตั้งแต่โดนเหยี่ยวโจมตี คาบไปแล้ว ไปหลุดกลางอากาศ จนหลังเหวอะเป็นรู คราวนั้น เจ้าสองตัว ได้เรียนรู้ เสียงเรียกจากนกหวีดเป็นจังหวะสั้น ๆ และรัว ๆ นั่นหมายถึง ภัยจะมาหรือ เราต้องการให้เค้ามาด่วนค่ะ แต่ เราจะไม่ใช้บ่อย เมื่อเราเรียกเค้ารัว ๆ ๆ ๆ นั่นหมายความว่าเราจะเอาเค้าเข้ากรงทันทีทีเค้ามา และถ้าเรียกด้วยท่านี้บ่อย ๆ เดี๋ญวจะกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะไป จึงใช้เท่าที่จำเป็นค่ะ
สุดยอดเลยครับฝึกได้ขนาดนี้ เหมือนผู้เชียวชาญในสวนสัตว์เลยครับ
ปล่อยบินมาก ๆ เดี๋ยวจะตามเอาก๊งไปสอย ยิ่งค่าตัวแพง ๆ อยู่ช่วงนี้
อยากกิน 2 ตัวนี้จัง 555 อย่าลืมติดมาที่สนามด้วยน่ะ อิอิ
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]