ผมเลี้ยงนกมาตั้งนาน ไม่ได้เลี้ยงเป็นอาชีพเลยรู้สึกว่า
ไม่ประสพความสำเร็จในการเพาะพันธุ์
ครือเบื่อก็ขายและก็เอาตัวใหม่ๆเข้ามา
ก็ไม่ถือว่ามีประสพการณ์หรอกครับ
เรียกว่าเคยผ่านมือมากกว่า ขาดทุนค่ากรง ค่าอาหาร
แต่...........คุ้มครับ
ได้เจอของแปลกๆ ใหม่ๆ
ได้รู้จักเพื่อนๆในวงการ
เลี้ยงเพราะใจมันรักครับ คุ้มหรือไม่ว่ากันทีหลัง ทั้งๆที่เป็นการเพิ่มภาระ แต่เต็มใจทำ ทำแล้วมีความสุข ความสุขต้องเริ่มจากที่บ้าน ใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนได้ มิฉะนั้น เราจะไปหาความสุขข้างนอก
ตอนนี้ความสุขเริ่มล้น จนเริ่มเป็นทุกข์หน่อยๆ แต่ยังมันส์อยู่ เรื่องสู้ สู้ไม่ถอยครับ
รักนกครับ เวลามาอ้อนเราเนี่ยน่ารักมาก แต่พอเวลางับนี้สุดโกรธเลย
เลี้ยงนกเป็นการพักผ่อนครับ
เวลาเหนื่อยจากงานเดินเลี้ยงนกดูนกเล่นก็สบายใจแล้วครับ
ความชอบครับ ซื้อหาไม่ได้ด้วยเงินครับ ถ้าคิดเรื่องขาดทุน ผมหมดไปมากกว่าไฮยาซิน 1 คู่ครับ แต่ก็ยังเลิกไม่ได้
เริ่มเพราะความชอบ+ความอยาก(ได้) ในอดีต และพัฒนามาเป็นความผูกพันธ์ และสนุก+ลุ้นกับอะไรที่แปลกใหม่ครับ
เลี้ยงเพราะว่าความสวย
ความน่ารัก
เป็นคนรักสัตว์ อิอิ
เริ่มเลี้ยงจากการเป็นคนรักสัตว์ เมื่อก่อนเลี้ยงดะเลยก็ว่าได้คงไม่แตกต่างกันครับ เพีงแต่ว่า เริ่มจับจุดได้ว่า
1. ดูแลเขาให้ทั่วถึง ( แล้วจะมีความสุข ) แบบน้าน้อยไม่ไหว มากเกินผมเคยเป็น มันกลายเป็นทุกข์ขนัดน๊ะครับ
2. เลือกเฉพาะที่ชอบที่สุด อย่าไปหลากหลาย อย่าไปตามกระแส อย่าไปตามตลาด และอื่น ๆ
3. ผ่อนคลายความทุกข์ ได้ความสุขกลับมาเป็นทวีคูณ
สนุกได้ความรักจากสัตว์เลี้ยงตัวโปรด ได้รู้จักเพื่อนฝูงที่มีความรักและความเอื้ออาทรให้ ซึ่งหาได้ยากในสังคมนี้
โอ้ว พี่โด้เลื่อนตำแหน่งจากพี่เป็น คุณปู่แล้ว
เลี้ยงเพราะคนขายนกสวย(ร้านไหนไม่ต้องบอก) 555
ผมเริ่มต้นเพราะความชอบครับ
จากนั้น ก็เป็นการพยายามทำความฝันให้เป็นจริง
ด้วยนกไทย นกนางแอ่น และ โครงการที่ยาวนานอีกอันคือ เกรย์ที่ไม่เกรย์(ภาค3 ) ครับ
อ้างถึงBeach-Boy เป็นผู้เขียน:
เลี้ยงเพราะคนขายนกสวย(ร้านไหนไม่ต้องบอก) 555
ไม่บอกก็ไม่อยากรู้ (เพราะรู้อยู่แล้ว)
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
อ้างถึงpjm1 เป็นผู้เขียน:
อ้างถึงBeach-Boy เป็นผู้เขียน:
เลี้ยงเพราะคนขายนกสวย(ร้านไหนไม่ต้องบอก) 555
ไม่บอกก็ไม่อยากรู้ (เพราะรู้อยู่แล้ว)
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
มายกมือสนับสนุน .... เขาเผลอไม่ได้ แอบมอง หุหุ !!! :lol: :-D :-o :-D
อธิบายไม่ถูก มันก้ำกึ่งกัน ระหว่าง เบื่อๆอยากๆ :lol: :lol:
เลี้ยงเพราะมันมองไม่เบื่อครับ
เหมือนปู่โด้ น้องอู๋ แล้วก็เจ๊จิ ครับ
อ้างถึงปู่โด้ เป็นผู้เขียน:
เริ่มเลี้ยงจากการเป็นคนรักสัตว์ เมื่อก่อนเลี้ยงดะเลยก็ว่าได้คงไม่แตกต่างกันครับ เพีงแต่ว่า เริ่มจับจุดได้ว่า
1. ดูแลเขาให้ทั่วถึง ( แล้วจะมีความสุข ) แบบน้าน้อยไม่ไหว มากเกินผมเคยเป็น มันกลายเป็นทุกข์ขนัดน๊ะครับ
2. เลือกเฉพาะที่ชอบที่สุด อย่าไปหลากหลาย อย่าไปตามกระแส อย่าไปตามตลาด และอื่น ๆ
3. ผ่อนคลายความทุกข์ ได้ความสุขกลับมาเป็นทวีคูณ
สนุกได้ความรักจากสัตว์เลี้ยงตัวโปรด ได้รู้จักเพื่อนฝูงที่มีความรักและความเอื้ออาทรให้ ซึ่งหาได้ยากในสังคมนี้
อูยยยยยยยย....... จุกเลยครับ เจอปู่โด้แทงเข่า
น้าดูแลเขาทั่วถึงทุกตัวเลยจ้า แต่มันใช้เวลานาน จนบางครั้งเป็นทุกข์ เมื่อต้องทำคนเดียว ยามที่ น้องชายและหวานใจติดภาระกิจ
แล้วตอนนี้ยังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่า ชอบอะไรที่สุด ไม่มีอะไร 100% เลยต้องเริ่มจากเล็กๆก่อน สะสมประสบการณ์ ท่องยุทธภพให้เก่งกล้า ถึงจะลุยต่อจ้า แล้วถ้าเปลี่ยนขั้นเป็นนกใหญ่ คงทำได้ไม่เกิน 2 คู่ ถึงตอนนั้นอาจต้องเพิ่มตำแหน่งรองประธานคนไม่เคยได้ไข่อีกด้วย :-D
ตอนนี้ที่ทุกข์ที่สุดคือ ไปเที่ยวที่ไหนแบบเกิน 1 คืนไม่ได้เลย ฮือๆๆๆๆๆ
ส่วนตัวผมแล้ว เลี้ยงเฉพาะยี่ห้อที่ชอบจริงๆเท่านั้น แค่ 3 ชนิด เกรย์ ซัน กับเลิฟเบิร์ด มีเเค่นี้ก็สบายใจครับ เคยมีเยอะ แต่ตอนนี้ก็เหลือแค่นี้ แต่สุขใจครับ ดูแลทั่วถึงชนิดถึงตัวต่อตัว ที่สำคัญ ไม่สิ้นเปลืองมากด้วยครับ หรอยจังฮู้
แล้วหงษ์หยกหละ ไปอยู่หนใด หรือโบยบินสู่ป่าไพรหมดแล้วววว.... :-D
อ้างถึงน้าน้อย เป็นผู้เขียน:
แล้วหงษ์หยกหละ ไปอยู่หนใด หรือโบยบินสู่ป่าไพรหมดแล้วววว.... :-D
ได้ข่าวโดนอุ้ม :-o :-o :-D คนลักนก ไม่ได้รักแบบนี้ แต่ลักแบบนี้ครับ
อ้าวววว....... จริงดิ...........
อย่างงี้ เสือใต้ผม ไม่ต้องพกมีดโกนแล้วดิ เจอกระตุกซะเกลี้ยงเลยหรือเนี่ยยยย.......
โอ๊ยยยยยย....... จุก อก จัง ......
คงแล้วแต่คนชอบอะครับ
ส่วนผมแค่ได้ดูได้เห็นก็โอเคแล้วครับ
ไม่จำเป็นต้องเชื่องเพราะไม่ค่อยมีเวลาเล่นกับมันสักเท่าไหร่ครับ
คือว่า หงส์หยกมีเหลือตัวเดียวซะเเล้วครับ หายโม้ดแหล่ว :-D :-D เอามาใหม่ก็หายอีก เซ็งเป็ด
รัก ครับ อย่างเดียวเลยครับ ผมชอบดูพัฒนาการครับ เหมือนเลี้ยงลูกครับ เราดูแลเค้าแค่ไหนเราก็ได้ความรักเค้ามากแค่นั้น รัก ครับอย่างเดียวแน่นอน เรื่องอื่นเกิดที่หลังครับ :-)
อ้างถึงartz เป็นผู้เขียน:
คือว่า หงส์หยกมีเหลือตัวเดียวซะเเล้วครับ หายโม้ดแหล่ว :-D :-D เอามาใหม่ก็หายอีก เซ็งเป็ด
ผู้หมวด เลี้ยงหงส์หยก แล้วทำไมเซ็งเป็ดครับ
อย่าบอกนะครับว่า แอบลุ้นเป็ดแดงอยู่ 2 สัปดาห์ ฉะปืน 3 นัด เจอปืนสอยล่วงแน่ 5555555
ไม่ได้เข้า Web มาซะนานมาก ๆ เปลี่ยนไปผิดหูผิดตาเลยครับ
ผมเองเลี้ยงเพราะชอบครับ เห็นอะไร ยี่ห้อไหน ชนิดไหน เป็นอยากได้ อยากเลี้ยงไปหมด เมื่อเอามาเลี้ยงแล้วก็คิดว่า จะต้องเพาะพันธุ์ให้ได้ด้วย
ปัจจุบัน ด้วยสภาพร่างกาย และเวลาที่เหลืออยู่ จึงจำเป็นต้องลดจำนวน เอาไว้เท่าที่เราสามารถดูแลรับผิดชอบได้ และที่สำคัญไม่เป็นภาระมากนักต่อคนในครอบครัวเวลาที่เราไม่อยู่
เลี้ยงเพราะอยากก่อน พอเลี้ยงไปซักพักก็ชอบ เลี้ยงต่อไปก้เริ่มรู้สึกว่าต้องมีให้ได้
เลี้ยงไปอีกนิดก็กลายเป็นหลง เลี้ยงไปอีกก็เริ่มรัก เลี้ยงอีกก็เริ่มเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เลี้ยงไปเลี้ยงมาก็จะรู้สึกว่าโอ้นี่เราถอนตัวไม่ขึ้นแล้วใช่ไม๊เนี่ย :-D :-D :-D
ผมเลี้ยงสัตว์มาตั้งแต่เริ่มจำความได้ แต่นกนี่เป็นอะไรที่ไม่คิดจะเลี้ยงเลยครับ เพราะรู้สึกว่ามันจับต้องไม่ได้ และก็ทรมานสัตว์บินชนไปๆมาๆในกรง จนเมื่อหลายปีก่อนนี้เอง พี่ชายผมซื้อค็อกคาเทลมาคู่นึงเพราะลูกชอบ พอมันออกลูกก็เอามาป้อน กลายเป็นนกที่เชื่อง เข้าไปเล่นกับมันในกรงได้ มันก็อยู่ได้โดยที่ดูไม่เหมือนทรมานสัตว์ ดูมันมีความสุขดี เลยรู้สึกชอบนกตั้งแต่ตอนนั้น :-)
แต่ตอนนี้เพิ่งย้ายออกมาอยู่เองไม่กล้าเลี้ยงเหมือนบ้านเดิม ไม่มีคนช่วยดู
กลัวจะเป็นแบบลุงน้อย ไปเที่ยวไกลๆไม่ได้ครับ :-D 555....
ช่วงนี้เลี้ยงแต่เต่าไปก่อน :-)