14.00 ของวันที่ 14/06/2552 เราออกไปซื้อน้ำส้มคั้นแช่เย็นและขนมมากินบนห้อง ระหว่างที่เรากิน เจ้าซันลูกรัก มาขอกินเช่นเคย
เราเลยรินน้ำส้มส่งให้ 1 ฝา ลูกเราชอบกินน้ำเย็น หวานๆ เค้ากินหมดด้วยเวลาอันรวดเร็ว เสร็จแล้วก็คาบฝามาขออีก เราก็เลยให้ไปอีก 1ฝา หลังจากนั้นเราก็มาเล่นกันตามปกติ ล๊อตเต้ลูกรัก เริ่มมีอาการถ่ายเหลวเป็นน้ำ เราก็ยังนิ่งนอนใจ คิดว่าคงเป็นปกติเหมือนทุกครั้งที่ให้ลูกกินน้ำหวาน แต่ล๊อตเต้กลับถ่ายเป็นน้ำ อย่างต่อเนื่อง และหลังจากการถ่ายครั้งที่ 4 ก็กลายเป็นถ่ายเป็นเลือด
แต่สีของเลือดยังจาง ๆ และนกก็ยังร่าเริง กินโน่นกินนี่ บินเล่นอย่างสนุกสนานอยู่เหมือนเดิม เรามีเหตุต้องออกไปข้างนอก และกลับมาตอนเกือบสามทุ่ม พร้อมกับข้าวผัด 1 กล่อง ล๊อตเต้ลูกรัก ยังบินมาต้อนรับเรากลับบ้านเหมือนเดิม พร้อมกับมาขอข้าวกินเช่นเคย
พอลูกกินข้าวเสร็จ ก็ถ่ายเป็นเลือดกองใหญ่มาก เป็นเลือดสีคล้ำ ๆ เราเลยไปดูที่บริเวณกรง เราแทบลมจับ มีแต่รอยเลือด เต็มกรงไปหมด เราร้อนใจมากแต่ไม่รู้จะทำยังไง เพราะว่าก็ดึกแล้ว คลีนิคใกล้ ๆ ก็ปิดแล้ว แต่เราก็ยังหน้ามึนโทรไปหาคุณหมอ ซึ่งก็ไม่รับโทรศัพท์ เลยเข้าอินเตอร์เน็ตค้นหาข้อมูล ก็ไม่เจออาการที่คล้ายกับลูกเราเลย เราก็เลยได้แต่บอกให้ลูกไปนอน เค้าก็นอนหลับ เราก็ปิดไฟนอนเช่นกัน จนประทั่งตี 2 เราได้ยินเสียงกระพือปีกพร้อมกับเสียงหล่นตุ๊บที่พื้น เรารีบเปิดไฟดู ก็เห็นลูกรักนอนหมอบอยู่ที่พื้นห้อง ข้าง ๆมีกองเลือดกองใหญ่ 1 กอง เราตกใจมาก ก็เลยคว้าลูกขึ้นมากอด ล๊อตเต้ครางเบา ๆ และก็เอานิ้วเท้าตัวเองมากัดไว้ เค้าคงปวดท้องมาก เราสงสารลูกแต่ไม่รู้จะทำยังไง เลยเอาเค้ามาวางไว้ที่อก ลูบหัวเค้าพูดปลอบเค้า เค้าก็หลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ทั้งคืน สุดท้ายไม่ได้นอนทั้งคนทั้งนก 6 โมงเช้าเรายังคงนอนลูบหัวลูกอยู่อย่างนั้น โทรหาคุณหมอีกครั้ง ไม่รับสายอีกแล้ว พาลูกลุกมากินข้าว ลูกคาบเม็ดทานตะวัน แต่ไม่มีแรงที่จะกัดมัน ไม่มีแรงแม้แต่จะยืน ลูกกินแต่น้ำ ไปเยอะมาก เราโทรหาหมออีกทีตอน 7 โมง คุณหมอรับแล้วบอกว่าคลีนิคเปิด 9 โมง เราก็บอกลูกให้อดทนรอนะ แม่จะพาไปหาหมอแล้ว เดี๋ยวก็หายนะลูก ไปถึงคลีนิคก่อนเก้าโมงนิดนึง แต่มีคนรอยู่ก่อนหน้า 3 คิว ระหว่างรอ ลูกยังคงถ่ายเป็นน้ำเลือดอย่างต่อเนื่อง คุณหมดบอกว่า ติดเชื้อในลำไส้ส่วนปลายอย่างรุนแรง แต่ยังไม่สามารถระบุได้ว่า เชื้ออะไร ต้องรอผลเพาะเชื้อจากห้องแลป 3-4 วัน คุณหมอป้อนยาแก้ท้องเสียและยาฆ่าเชื้อให้ ลูกกัดคุณหมอจนเลือดไหล ขนาดวางลงที่พื้นแล้วก็ยังกระโดดตามไปกัดอีก สงสังลูกคงจะโกรธคุณหมอที่เค้าสวนก้นลูก หลังจากนั้นลูกก็ซึม ยืนหลับตา ไม่มีแม้แต่แรงที่จะยืน และยังคงถ่ายเป็นเลือดอีกทั้งวัน เราโทรไปลางานกับหัวหน้าบอกว่าป่วย เราอยู่ดูแลลูกทั้งวัน ลูกกินเองไม่ได้เลย เราต้องป้อนอาหารเหลว กับยา มื้อแรกที่ลูกเห็นเราถือสลิงค์อาหารมาใกล้ ๆ เราเห็นลูกดีใจมาก อ้าปากตีปากอย่างกับนกเด็ก ๆ
แต่ลูกก็กินได้นิดเดียว ประมาณ 5 cc แต่พอแม่จะป้อนยากลับไม่ยอมอ้าปาก แต่แม่ก็บังคับป้อนจนได้ ผ่านการกินยามาได้ 2 มื้อ ลูกอึไม่เป็นเลือดแล้ว เราดีใจมาก แต่ว่าพรุ่งนี้คงลางานต่อไม่ได้ เราเลยฝากลูกซันสุดที่รักไว้กับแม่เรา ซึ่งอยู่ที่อยุธยา (เราอยู่ปทุมธานี)
เราสอนแม่ป้อนอาหารป้อนยาลูก เราร้องไห้ไม่หยุดที่เห็นลูกเป็นอย่างนี้เพราะเรา เวลาลูกปวดท้องลูกจะเอานิ้วขึ้นมากัด หรือไม่ก็กัดซี่กรงไว้แน่น เราเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็น เรากลับมาจากบ้านแม่ตอนเกือบ 6 โมง ก่อนกลับ เรากอดลูกอีกครั้งหอมที่หัวสีส้มแล้วกระซิบบอกลูกเบา ๆว่าสู้ ๆ นะลูกจะได้กลับบ้านเรา แม่จะมารับหนูวันเสาร์ รอแม่นะลูก เค้าก็มองหน้าแล้วเราแล้วก็ผงกหัว เราถือว่าเค้าสัญญาแล้ว สัญญาแล้วนะลูกว่าจะรอแม่
หลังจากกลับมาจากบ้านแม่ นอนไม่หลับทั้งคืน ร้องไห้อยู่อย่างนั้น เอาตุ๊กตาที่ลูกชอบมานอนกอด
ในใจก็อธิฐานขอให้ลูกรอด ขอให้พรุ่งนี้เช้าเราโทรไปแล้วได้ข่าวว่าลูกดีขึ้น ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าสิ่งที่ขอมันสวนทางกับภาพที่เห็นก็ตาม เรากลัว ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ตกใจทุกทีกลัวเป็นแม่โทรมาบอกข่าวร้าย
หลอนจนต้องปิดเครื่อง กลางดึก ลุกขึ้นไปที่บ้านหลังน้อยของลูก แล้วบอก good night เหมือนทุกวัน
เผลอหลับไปเกือบตีสี่ แล้วก็ตื่นอีกที ตีห้ากว่า ๆ ใจตุ้ม ๆต่อม ๆ ลูกจะตื่นเหมือนเรามั้ย ใจอยากโทรไปถามแม่เดี๋ยวนั้น แต่อีกใจก็กลัว กลัวคำตอบที่จะไม่เหมือนใจหวัง เดี๋ยวจะไม่มีแรงไปทำงานซะเปล่า ๆ ก็เลยลุกขี้นอาบน้ำแต่ตัว มาทำงาน ตอนแต่งตัว ปกติลูกตื่นพร้อมแม่ ลูกชอบดูแม่แต่งหน้า ลูกชอบเล่นลิปสติก แต่วันนี้ไม่มี
ไม่มีนกตัวสีส้ม ๆ แสนซนมาจุ๊บแม่ก่อนไปทำงานเหมือนทุกวัน แม่ยังไม่พร้อมแม้แต่จะโทรไปฟังข่าวลูก
ได้แต่รอ จนไปถึงที่ทำงาน ก็ตัดสินใจโทรไป แม่บอกกับเราว่าลูกดีขึ้นลืมตาแป๋วนอนมองคนโน้นคนนี้
เมื่อวานเค้าหลับตาตลอด แต่ยังถ่ายเป็นมูกสีเหลือง ๆ เขียว ๆ อยู่ แต่ไม่มีเลือดแล้ว
ส่วนอาการภายนอกก็ยังคงซึม ไม่มีแรงยืนอยู่เหมือนเดิม ก็ยังดีนะถือว่าเป็นข่าวดี วันนี้แม่จะรีบทำงาน เลิกงานแล้วจะแวะไปหาหนูซักหน่อย จะไปบอกกับหนูว่าแม่รักหนู สู้ ๆ นะลูกอย่ายอมแพ้ แม่คอยหนูกลับบ้านอยู่
แล้วช่วงเวลาที่ไม่อยากให้มาถึงก็มาจนได้
11.45 โทรไปถามอาการอีกครั้งแม่บอกว่าล๊อตเต้ดีขึ้น เราบอกให้แม่เปิดลำโพง เราก็เรียก ล๊อตเต้ นี่แม่จ๋าเองนะลูก เจ้าเต้ดีใจร้องตอบเรามาเบา ๆ เราก็อุ่นใจ แม่บอกว่าวางสายไปจะป้อนข้าวป้อนยาอีกครั้ง 12.00 น. พักเที่ยงพอดี ตักข้าวเข้าปากไปได้สามคำ เป็นมื้อแรกตั้งแต่ลูกเราป่วย เห็นเบอร์แม่โทรเข้ามา ใจไม่ดีเลย เลิกกินข้าว กินไม่ลงแล้วแหละ แม่บอกว่าป้อนเสร็จเค้าก็อวกออกมาหมด เป็นเลือด แม่ใจไม่ดีอยากให้เรากลับมา กลัวว่าเค้าจะอยู่ได้ไม่ถึงตอนเย็น เราฟังแล้วก็ช๊อคหัวใจเป็นที่สุด
เอาละวะ ขาดงานก็ยอม เราออกมาจากบริษัทเดี๋ยวนั้นโดยบอกกับหัวหน้าว่าปวดท้อง นั่งแท๊กซี่จากนวนครกลับอยุธยา แต่ยังไม่ทันถึงถนนใหญ่เลย แม่โทรมาอีกครั้ง เสียงร้องไห้ดังมา เกตุมาไม่ทันแล้วลูก เต้ไปแล้ว เราร้องไห้แบบไม่อายผู้คน ร้องไห้ตั้งแต่ขึ้นรถ จนถึงอยุธยา ลูกรักของเราจากไปแล้ว จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ทิ้งไว้แต่รูปถ่ายเต็มโทรศัพท์ คลิปวีดีโอ ที่หนูจุ๊บแม่
แล้วก็ความทรงจำที่อยู่กับแม่เต็มหัวใจ แม่ไปไม่ทันลูกเอ๋ย ทำไมไม่รอแม่ แล้วแม่ก็ไม่ได้พาหนูกลับบ้านเรา เรานอนร้องไห้กอดลูกอยู่อย่างนั้นตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งจนถึง บ่ายสาม เอาเค้ามานอนแนบอก ลูบหัวให้เค้าอย่างที่เคยทำให้ทุกวัน หลับให้สบายนะลูก หนูจะไม่เจ็บไม่ทรมานอีกแล้ว เราขุดหลุมส่งลูกเราเข้านอนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนวางลงจูบที่หัวสีส้มของแม่เบา ๆ อีกครั้ง good night นะลูก ซักวันเราคงเจอกัน ลาก่อนลูกรักของแม่ จะไม่มีวันลืมลูกของแม่เลย
คุณหมอบอกว่า นกแต่ละตัวแพ้อะไรไม่เหมือนกัน ระวังกันด้วยนะคะ ไม่อยากให้ใครเสียใจเหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ พิมพ์ไปร้องไห้ไป เสียการเสียงาน ขอบคุณพื้นที่แห่งนี้และทุกคนที่คอยให้คำปรึกษาค่ะ
อ่านไปร้องไห้ไปเหมือนกันค่ะ
ขอแสดงความเสียใจกับคุณเกตุและขอไว้อาลัยให้เจ้าลอตเต้ด้วยนะคะ
ซันตัวเก่าผม ก็ตายเหมือนกัน
พอดีผมเลี้ยงมันแบบอิสระให้มันบินอยู่ตามบ้าน
แล้วทีนี้มันบินเข้าไปในห้องน้ำ แล้วผมไม่รู้ว่ามันอยู่ในห้องน้ำกำลังจะเข้านอนและ ผมก็ไปเทอาหารให้มันแล้วผมก็ขึ้นนอน ตื่นเช้ามา หามันแทบตาย อยู่ในห้องน้ำ สภาพมันแบบว่า เดินไม่ได้ ไม่ยอมกินอาหาร และไม่สงเสียงร้องแบบทุกที คาดว่ามันคงหาที่เกาะไม่ได้ เลยบินตกของหล่น ต่างๆนานา ในขณะที่ผมกำลังนอนหลับสบาย ซันผมกลับกำลังทุกข์อยู่ T T แล้วมันก็จากผมไปตอนเย็น
แสดงว่าน้ำส้มคั้นที่ให้กินมีเชื้อโรคปลอมปนมาใช่ปล่าวครับ(หรือว่าเป็นสารกันบูดหน๋อ!!!)
ปล.ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ......สู้ สู้
ลูกเราก็ชอบแย่งอาหารเรากินเหมือนกัน แล้วมันชอบน้ำหวานพวกน้ำผลไม้มากๆด้วย เราจะแบ่งให้แต่ว่านิดเดียว แต่ถ้าเป็นพวกผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวนี่ต้องเล่นบทเด็ดขาดกับลูกเลย ไม่งั้นเดี๊ยวลูกตาย
พวกซันมันจะมีบทบาทดีๆให้เราจำจดเสมอ คิดถึงจนร้องไห้ ถึงจะซนซ่ากวนโดนตีบ่อยก็ตาม
เจ้าตัวแรกของเราก็ทะเลาะกับแม่ประจำ ตายไปแล้วแม่เราก็ยังคิดถึงมันอยู่เลยล่ะ
เศร้า...
เสียใจด้วยครับ ทำบุญให้เขาด้วยน่ะ.
ขอเป็นกำลังใจให้ คุณแม่ที่เพิ่งเสียลูกตัวน้อยไปนะครับ สู้ ๆ ครับ
แสดงความเสียใจกับการจากไปด้วยนะครับ ขอเจ้านกน้อยหลับสบาย
อ่านแล้วทำให้รู้สึกรักนกตัวเองขึ้นเป็นกองเลยครับ
ขอบคุณนะครับ
เมื่อก่อนเราก็เคยเลี้ยงแก้วโม่ง .. ก็ไม่เชิงเลี้ยงหรอกแบบว่าพ่อซื้อมาเลี้ยง เราก็สนิทกับมันอยู่ วันหนึ่งเราก็อยู่บ้านมันบินมาเกาะหูเราแล้วมันก็จิก .. เราเจ็บมากก็เลยกะจะตีให้มันหลาบจำกะจะตีให้โดนหาง แต่มันพลาดไปโดนกลางตัวมัน มันร่อนลงอย่าง........ช่างเถอะ เข้าใจว่าเสียไปรู้สึกอย่างไร เราพาเค้าไปโรงพยาบาล........ต้องรอคิว สุดท้ายเค้าตายคอพับคามือเรา เราเอาเค้ามานอนแนบอกร้องไห้ ทำไรไม่ถูก ฝังเค้าไว้ต้นไม้ในบริเวณบ้านเศร้ามากๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นเช้ามาไปใส่บาตรให้เค้า... แต่ เราต้องทำใจและระวังให้มาก ปัจจุบันก็ซื้อนกแก้วมาเลี้ยงอีก บางครั้งโมโหยังจะตีเค้าเลย แต่ก็ทุกครั้ง คิดว่าถ้าเค้าตายไปเราจะทำอย่างไร เข้าใจว่าลางานก็คงไม่แคร์ ถ้าเป็นเรานกตาย เราก็จะทึ้งงานเพื่อไปหามันเลย จริงๆ ตกงานก็ยอม รักเค้าเมื่อสายเกินสำหรับเรา ล่าสุดจมูกบวมไม่รุโดนไรกัด แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว เข้าใจครับว่ารู้สึกอย่างไร เข้มแข็งไวๆหายไวๆน๊ะครับ
เศร้าครับ...อย่าโทษตัวเองเลยคิดซะว่าเราไม่รู้ไม่ได้เจตนาคุณทำดีที่สุดแล้วครับ จะได้เป็นบทเรียนแก่คุณและเพื่อนๆที่รักนกเช่นกัน
นำผลไม้คั้นมักไม่ค่อยสะอาดครับลองสังเกตุดูว่าเพราะเหตุใดน้ำส้มที่คั้นแล้วจึงบูดง่ายหากเราไม่แช่ในตู้เย็นเพราะเชื้อแบคทีเรียที่อยู้ในแก้ว อากาศ ในขวดบรรจุ มาปนเปื่อนได้ง่ายกว่านั้นเอง
ขนาดผมซื้อน้ำสมคั้นมากินบางครั้งยังท้องเสียเลยครับ
ผลไม้สดๆแกะจากเปลือกดีที่สุดครับ
อ่านแล้วเศร้า เป็นกำลังใจให้น่ะครับ ซันตัวเก่าผมก็ เคยฆ่าลูกเราโดยไม่รู้ตัวโดยเป็นยี่ห้ออาหารที่เขากินประจำเป็นยี่ห้ออื่น ไม่มีอาการท้องเสียหรือถ่ายเป็นเลือด ตื่นเช้ามามีน้ำใส่ๆไหลจากปากเขาวันนั้นผมไม่ไปทำงานเลย เศร้ามาก พอเลิกงานก็ไม่อยากจะกลับห้อง เพราะอดคิดถึงเขาไม่ได้ ยังไงก็เสียใจด้วยน่ะครับ
ขอบคุณทุกคนนะคะ เราทำดีที่สุดแล้ว สุดความสามารถแล้วค่ะ
แต่ก็ยื้อเค้าไว้ไม่ได้ ได้แต่บอกเค้าซ้ำ ๆ ว่า แม่ขอโทษ
ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ค่ะ ร้องไห้จนไม่มีเสียงแล้ว
สำหรับคนที่ยังมีนกอยู่ ขอให้ระวังให้มาก ๆ นะคะ บางครั้งเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ วันนี้ยังมีเวลา ดูแลเขาให้ดีนะคะ
ชีวิตเรามีเพื่อน มีครอบครัว มีคนรัก มีหน้าที่การงาน แต่ชีวิตเขาไม่มีใคร เค้ามีแต่เราคนเดียวเท่านั้น
เสียใจด้วยนะครับ สำหรับซันแสนรักที่จากไป แต่คุณยังมีคนรอบข้างที่คุณรัก และเขาก็รักคุณอยู่นะครับ เขารู้ว่าคุณเศร้าเสียใจ เกิดแก่เจ็บตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ เขาคงอยากให้คุณผ่านมันไปให้ได้ ในชีวิตคุณยังมีสิ่งดีๆอีกมากมาย ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
อ้างถึงangle เป็นผู้เขียน:
ขอบคุณทุกคนนะคะ เราทำดีที่สุดแล้ว สุดความสามารถแล้วค่ะ
แต่ก็ยื้อเค้าไว้ไม่ได้ ได้แต่บอกเค้าซ้ำ ๆ ว่า แม่ขอโทษ
ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ค่ะ ร้องไห้จนไม่มีเสียงแล้ว
สำหรับคนที่ยังมีนกอยู่ ขอให้ระวังให้มาก ๆ นะคะ บางครั้งเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ วันนี้ยังมีเวลา ดูแลเขาให้ดีนะคะ
ชีวิตเรามีเพื่อน มีครอบครัว มีคนรัก มีหน้าที่การงาน แต่ชีวิตเขาไม่มีใคร เค้ามีแต่เราคนเดียวเท่านั้น
รูปดูผ่านๆเหมือนดารานางเอกเลยนะครับ แพนเค็ก 555
พี่เล็กช่วยดูหน่อยนะครับ ว่าจริงไม่จริง
เศร้าจัง...เสียใจด้วยนะคะ
ตอนน้องคอกคาเทลลูกเราตามเมื่อปีก่อน...
หนูพายด์ก็ใจหาย ร้องไห้ไป 7 วัน...
แต่ตอนนี้เค้าก็ยังอยู่ใกล้ๆ..อยู่ในใจเราเสมอค่ะ...
เข้มแข็งไว้นะคะ...
เสียใจด้วยครับ ที่จริง พี่ๆ น้องๆ ในที่นี่ แนะนำเป็นประจำว่า ไม่ควรให้อาหารอื่นใด นอกจากอาหารนก น้ำส้มที่นกกิน ผมและลูก เข็ดแล้ว เห็นๆจะจะ ว่าคั้นมาจาก ผลส้ม แต่กินเข้าไป พ่อ ลูก นอนโรงพยาบาล หมอบอกว่า บางเจ้า ล้างตัวกดส้มไม่สอาด แบททีเรียเพียบ ยิ่งหน้าร้อน ตัวดีเลย คนยังเกลือบตาย นกจะเหลือหรือครับ
ผมก็เพิ่งเสีย เจ้าปอม แสนน่ารัก เนื่องจาก ใส่ยาฆ่าเห็บ มากเกิน และใส่ หลายครั้ง มันแพ้มาก ส่งหาหมอ 3 รอบ หมอบอกว่า แพ้หนัก สุดท้ายมาจากไป ตอน 22.00น
ขุดหลุมที่บ้าน ว่าจะไปทำบุญ โรงศพให้ แต่ ลูกก็มาเป็น หวัดยอดฮิต แต่ดีที่ไม่ใช่ 2009 ติดจากเพื่อน นอน อยู่ ร.พ ราม วันนี้ วันที่ 4 ละ อาการเริ่มดีขึ้น แต่แปลใจ ตรงที่ไหง แค่หวัด แต่หมอยังไม่ยอมให้กลับ เวลาเข้าห้อง หมอจะให้ ใส่ ผ้าคลุม และต้องล้างมือ
งงอยู่
อ้อ รูป เจ้า ลูกหมี ที่เพิ่งจากไปครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ อ่านแล้วสะเทือนใจจังเลยคะ
อ่านไปร้องไห้ไป คิดถึงนกของเราที่ตายไปเหมือนกัน
สู้ๆ... นะคะอย่าอ่อนแอ....อย่าท้อแท้...เป็นกำลังใจให้คะ
:cry: :cry: :cry:
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ สู้ๆครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ การเกิดแก่เจ็บตาย ผิดพลาดล้วนเป็นสิ่งที่เราไม่อยากให้เกิดทั้งนั้น ..... สภาวะที่คุณ angel เป็นผมประสบมากับสุนัขหลาย ๆ ตัว รวมถึงนกที่รักหลายตัว น๊ะครับ
( ชื่อเหมือนสุนัขสุดรักของผม Angel ) ก็พึ่งจากไปเมื่อช่วงปีใหม่นี้เอง ......
เข้าใจน๊ะครับ ไงก็ขออย่าท้อ และเสียกำลังใจน๊ะครับ สักวันเมื่ออะไรดีขึ้นแล้วก็คงมีความสุขอีกครั้ง
เสียใจด้วยครับ
และขอบคุณครับ การมาแบ่งปันเรื่องราวเป็นสิ่งที่ดีมากๆ เป็นประสบการณ์ให้กับผู้อื่นอีกหลายๆคนที่อาจไม่ได้ระวัง ผมเองก็เคยคิดจะให้กินเหมือนกัน จะได้ระวังมากขึ้น
อ่านแล้วรู้สึกรักนกตัวเองขึ้นมามากมายเลยคับ
ซึ้งมากๆๆคับ ขอบคุณสำหรับความรู้คับ
วันนี้คุณหมอโทรมาบอกผลการเพาะเชื้อค่ะ
ล๊อตเต้ ติดเชื้อแบคทีเรีย ชื่อว่า โปเตียส (สะกดไม่ถูกค่ะ)
แบคทีเรียชนิดนี้จะอาศัยอยู่ในดิน และพื้นที่ชื้นแฉะ จะแพร่กระจายได้ง่ายในหน้าฝน เมื่อได้รับเชื้อแล้วจะมีระยะฟักตัว 3-5 วันจึงแสดงอาการ สังเกตุได้จากนกมีอาการถ่ายเหลว แบคทีเรียชนิดนี้สามารถติดต่อนกด้วยกันได้ด้วยการสัมผัสมูล และน้ำลาย รวมถึงน้ำคัดหลั่งจากร่างกาย และอาจจะปนเปื้อนไปติดอยู่ตามอาหารและบริเวณกรงได้ แต่ไม่ติดต่อสู่คน เราสามารถทำความสะอาดบริเวณกรงได้ด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ และหมั่นทำความสะอาดภาชนะที่ใส่น้ำและอาหารก็จะทำให้นกของเราปลอดภัยค่ะ
และที่สำคัญคุณหมอบอกว่านกควรได้พักผ่อนอย่างน้อย 12 ชั่วโมงต่อวันเพื่อร่างกายเค้าจะได้สร้างภูมิคุ้มกันได้อย่างเต็มที่
ผักและผลไม้ควรล้างให้สะอาดก่อนให้นกกินนะคะ
เสียใจด้วยครับแต่อย่าเพิ่งหมดกำลังใจ ชีวิตต้องก้าวต่อไป สิ่งที่ดีๆกำลังรอคุณอยู่ ก้าวต่อไปครับ
อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ หญิงว่าลองหาลูกรักตัวใหม่มาเลี้ยงดูค่ะ เผื่อจะทดแทนความรู้สึกได้ค่ะ สู้สู้ค่ะ
โดย หญิงเมี๊ยน เมื่อ 2009/6/18 23:19:29
อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ หญิงว่าลองหาลูกรักตัวใหม่มาเลี้ยงดูค่ะ เผื่อจะทดแทนความรู้สึกได้ค่ะ สู้สู้ค่ะ
ทดแทนไม่ได้หรอกงับ ความรู้สึกต่างกันโดนสิ้นเชิงงิ ผมเคยเลี้ยงซันแล้วตายไปตัวนึง ผมรักมันมากกก....แล้วมันก็ไปจากผม แล้วผมซื้อตัวใหม่ ที่เหลืองมากกว่าเดิมติดคนมากกว่าเดิม แทนที่ผมจะชอบมันมากกว่าตัวที่ตายไปแต่ผมกลับรู้สึกว่าคิดถึง เจ้าตัวที่ตายไปจากผมและรักตัวที่ตายมากกว่าตัวที่ยังอยู่กับผมในปัจจุบันนี้มากก่า T T
ฮือ ฮือ เศร้าจังอ่านไปก็ร้องไห้ตามไปด้วย เสียใจด้วยนะคะ ทำให้นึกถึงเลยว่าถ้าเจ้าเฌอแตมตัวแสบต้องเป็นอย่างนั้นบ้าง คงอีกนานแหล่ะกว่าจะทำใจได้ เพราะว่าก็เป็นบ่อยเวลาที่น้องหมาที่บ้านตาย ก็หลายวันอยู่ที่ร้องไห้หน่ะ อย่าคิดมากนะคะ ถือว่าเค้าไปสบายแล้วก็แล้วกันนะ แล้วก็คอยทำบุญแล้วก็กรวดน้ำไปให้เค้าด้วยนะ เค้าจะได้ไปเกิดใหม่เร็ว ๆ
พี่จ๊ะโอ๋ ระวังน๊า เห็นชอบให้นกกินต่างๆนาๆ นึกแล้วหนาวเลยอ่ะ
ยังไงก็ขอแสดงความเสียใจกับเจ้าของกระทู้ ด้วยนะคะ ถือซะว่าเป็นบทเรียนราคาแพงเรื่องนึงเลยทีเดียว พร้อมทั้งเป็นอุทาหรณ์ให้พี่ๆน้องๆชาวฟินิกได้เรียนรู้เพื่อไปใช้ในการเลี้ยงดูแลนกนะคะ
มาอ่านด้วยความเศร้าใจ เสียใจด้วยจริง ๆ นะคะ
อ่านไปร้องไห้เลย นึกถึงเจ้าบู้กับเจ้าโย่ ถ้าเป็นอย่างนั้นเราคงไม่รู้จะทำไง
สู้ ๆ ต่อไปคะ ขอให้เก็บภาพเขาไว้ในใจ เวลาที่เขาร่าเริง แต่อย่านึกถึงตอนเขาเจ็บปวดนะคะ ( ถึงรู้ว่ามันทำใจยากก็ตาม )
เฮ้ออ !! ดูแลตัวเองด้วยคะ
น่ารักจังเลยทั้งแม่ทั้งลูก เราก็เพิ่งเสียลูก(นกแก้วโม่ง) ไปเมื่อวันที่ 18 มิ.ย. นี่เอา เราเข้าใจว่าเค้าเป็นวัณโรค รักเค้ามาก เล่นกับเค้าทั้งวัน พอดีว่างมากๆ
เสียใจด้วยนะคะ
พอดีก็เคยเสียลูก ชิกโก้ไปเหมือนกัน โดนเเมวตะปป เสี้ยววินาทีเดียว เเล้วก็ คาบไป ดีที่วิ่งเตะเเมวทัน เอาลูกกลับมาได้ เค้าตัวสั่น ไม่มีเเผลอะไร เเต่วันรุ่งขึ้นก็ตายทั้งหลับ ร้องก็ยกบ้านเลย นี่ก็ฝังไว้ข้างบ้าน รักมากเหมือนกัน
เสียใจด้วยนะคะ
อ่านแล้วจะร้องไห้ รู้สึกว่าเวลาที่เรารักอะไรมากๆ มันก็มักจะจากเราไปไวเสมอ ตอนเลี้ยงคอคคาเทลตัวแรก เรารักเค้ามาก นกอะไรฉลาด แสนรู้ น่ารักที่สุด เวลาเราออกไปข้างนอก เค้าก็จะมายืนรออยู่ตรงประตู เวลานอนเราจะยื่นแขนออกมาให้เค้าเกาะแขนนอนด้วยกัน ปกติเค้าจะติดเรามากๆ ส่วนกับแฟนเราเค้าจะเฉยๆ คือเล่นด้วยแต่ไม่ติดเท่าเรา จนก่อนคืนวันที่เค้าจะจากไป คืนนั้นเราเอะใจนิดๆ นิดเดียวจริงๆ ว่าตาเค้าดูเศร้าๆ ดูเหนื่อยๆ ก็คิดว่าเค้าคงง่วงนอน แต่คืนนั้นเค้าจะอยู่แต่กับแฟนเรา แฟนเรานอนเค้าก็มายืนอยู่บนตัวแล้วก็ทำท่าจะหลับ เราเองยังพูดกับเค้าเลยว่า "ไม่รักแม่แล้วหรอ แม่งอนนะเนี่ย" แล้วเค้าก็มองเราด้วยแววตาเหมือนกับจะบอกว่า "แม่อย่าโกรธนะ คืนนี้นู๋ขออยู่กับพ่อบ้าง" พอเห็นแววตาเค้าเราก็เลยโอเค ไม่งอน (ปกติเราจะแบบว่าน้อยใจอ่ะถ้าเค้าไม่ค่อยสนใจเรา) ก่อนนอนแฟนเราก็อุ้มเค้าไปวางไว้ตรงซอกที่เค้าชอบนอนประจำ พอตอนเช้าเราตื่นมา เค้าก็นอนฟุบลงไปทั้งตัว เราช็อคมาก ตอนนั้นยังไม่ร้อง คือช็อคจริงๆ รู้สึกเหมือนนี่มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง จนเราเรียกแฟนให้มาช่วยดู พอแฟนบอกว่า "เค้าไปแล้ว" เราร้องไห้แบบเหมือนใจจะขาดเลย ทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเค้า แต่ตอนที่เลี้ยงเค้าเราก็ดูแลเค้าอย่างเต็มที่ ให้เวลาเค้าเต็มที่ เล่นกับเค้าตลอด อยู่ด้วยกันตลอด ทุกวันนี้เราก็ยังคงคิดถึงเค้าอยู่
เรื่องบางเรื่องมันก็เกินกว่าเราจะคาดคิด และโลกนี้อะไรมันก็เกิดขึ้นได้จริงๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณ Angle ต่อสู้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนะคะ เพราะไม่ว่ากี่เดือน กี่ปี ตราบใดที่เราไม่ลืมเค้า เค้าก็ยังคงเป็นลูกของเราตลอดไปค่ะ
อ่านแล้วสงสารจับใจ สู้ สู้ นะคะ
เสียใจด้วยนะค่ะ
อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะค่ะ..........
สู้ๆเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ ผ่านมา 6 วันแล้ว ตอนนี้ไม่ร้องไห้ฟูมฟายแบบไม่ได้สติเหมือนเดิมแล้วค่ะ แต่ก็ยังมีน้ำตาไหลด้วยความคิดถึงอยู่ เมื่อวานมีพี่ใจดีคนนึง ใช้ชื่อว่า JAY3344 ให้น้องซันตัวใหม่มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ เป็นซันเหลืองแต่เด็กซะด้วย ขอบคุณในน้ำใจของพี่อีกครั้งนะคะ หนูจะดูแลให้ความรักกับเค้าเป็นอย่างดีค่ะ บทเรียนในอดีตเป็นบทเรียนราคาแพงยิ่งนัก ต้องแลกด้วยชีวิตน้อย ๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย มีแต่เราที่เป็นคนหยิบยื่นความตายให้เค้า จะขอแก้ตัวกับเจ้าซันตัวใหม่ตัวนี้ ค่ะ
ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนได้บางอย่างกลับคืนมา ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่ใช่
แต่ก็พร้อมจะรักได้อีกครั้ง มองไปที่บ้านหลังน้อย ๆ ไม่ว่างเปล่าเหมือนเคย มีเจ้าตัวเหลือง ๆ นอนกรนอยู่ก็อุ่นใจขึ้นค่ะ
พี่ jay อยู่แถวๆบ้านผมด้วยหละ แสดงว่า คนแถวบ้านเราใจดีจริงๆ นะป๋าเชษฐ์ 5555
ผมเห็นพี่ jay ไปตอบที่เวปเพื่อนบ้านแล้วหละครับ ก็แอบดีใจไปกับคุณ ถึงแม้ว่า มันจะไม่สามารถทดแทนได้ทุกอย่าง แต่คงจะให้มีกำลังใจมากขึ้น และก้าวผ่านเรื่องราวที่ไม่ดีไปได้
ขอเป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ
พี่เขาใจดีจังครับ เป็นกำลังใจให้น่ะครับ สู้ๆๆฟ้าหลังฝนต้องดีแน่นอน ครับ
ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น คิดเสียว่ามันคือประสบการณ์ที่มีราคาแพง
รับทราบแล้วจ้า น้องอู๋ ตอนนี้ก็ระวังแล้วนะไม่ให้เค้าทานอะไรซุ่มสี่ ซุ่มห้าแล้วเหมือนกันกลัวหง่ะ ต้องทำใจแข็งกับเค้าหน่อยเหมือนกัน เอาเป็นว่ามาหัวหินเมื่อไหร่ ก็พาน้องมาด้วยก็แล้วกันนะ จะรอนะจ๊ะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยคนนะครับ