ผมเป็นคนหนึ่ง ซึ่งคอยติดตามเรื่องราวข่าวสาร และเสาะแสวงหาความรู้ในเรื่องต่างๆนานา เกี่ยวกับการเลี้ยงนกจากบ้านแห่งนี้ ซึ่งหลายต่อหลายครั้งที่ได้ลองพูดคุยสอบถามถึงแม้ว่าจะไม่บ่อย และป็นการกระทำโดยผ่านตัวอักษรก็ตาม แต่สิ่งที่ผมได้รับกลับมาก็มีแต่ความประทับใจ และมีความสุขแทบจะทุกครั้ง บนความวุ่นวายในหน้าที่การงานของตัวเอง
แต่มาวันนี้ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นในบ้าน ความสุข ความรู้ ความประทับใจที่เคยมี มันหายไปไหน ก็เลยตัดสินใจพยายามที่จะทำความเข้าใจกับเนื้อหาในเรื่องที่เกิด อ่านทุกๆกระทู้เพื่อประติดประต่อเนื้อความ บางครั้งก็ทำให้รู้สึกคล้อยตามความคิดของคนโน้นบ้าง คนนั้นบ้าง ในขณะเดียวกันก็ลองกระโดดกำแพง แอบงัดประตู ไปดูให้เห็นกับตา ซึ่งเวลาในการกระทำของผมก็ร่วมๆสองอาทิตย์ ในการค้นคว้าหาข้อมูล เริ่มตั้งแต่เกิดประกายไฟ ไฟลุก ลามไปติดเชื้อเพลิง ฝนตก ไฟมอด แต่ถ่านใต้กองขี้เถ้า ยังหลุดรอดความเปียกชื้นของฝน ทีโปรยลงมาแบบหยุดๆขาด
ซึ่งขณะที่ตัวเองคิดว่า น่าจะเข้าใจถึงสาเหตุของเรื่องราวที่เกิดขึ้นพอสมควร จากการที่ติดตาม ซึ่งสรุปแล้วก็ไม่น่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับผู้อาศัยอย่างผม
วันนี้ ลองเปิดประตูเข้าบ้าน อีกครั้ง ก็เจอความอบอุ่น ซึ่งอาจจะเกิดจากอุณหภูมิความร้อนตกค้าง จากไฟที่เคยเผาผลาญ มองไปเห็นทุกคนในบ้านชื่นมื่น แต่มองลึกๆอีกที ทุกคนที่ผมว่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าของบ้านหนิ แล้วผู้ขออาศัยบ้านเค้าอยู่อย่างผม หายไปไหนกันหมด ครั้นจะเข้าไปถามก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่าถ้าเจ้าของบ้านเค้าเห็นตัว แล้วจะยังให้อยู่ต่ออีกหรือเปล่า
ตอนนี้ ผมมีความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
บ้านที่เคยเปิดประตูต้อนรับทุกคน
บ้านที่เคยเป็น ที่แห่งการพักผ่อน
บ้านที่เคย สาธารณะ
เมื่อลองก้าวเข้าไป มันมีความรู้สึกแปลกๆ ไม่เหมือนแต่เก่าก่อน
เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นตอนนี้ ขอตอบว่าคงจะสงบแล้วละครับ รับทราบและเข้าใจกันเกือบหมดแล้ว
เช่นกันครับสำหรับผมแล้ว หลายปีเลยที่เดียวสำหรับบ้านหลังนี้ครับ บ้านหลังนี้มีความอบอุ่น มีมิตรภาพ มีความรู้ ความจริงใจ สนุกสนาน เฮฮา ครับ ทุกท่านเป็นผู้อยู่อาศัยครับ มิได้มีใครเป็นเจ้าของ (ยกเว้นเวปมาสเตอร์) หลังพายุท้องฟ้าจะสดใส
เพราะฉะนั้นผมว่าพวกเราควรที่จะรวมมือรวมใจสร้างบ้านแห่งนี้ ชุมชนแห่งนี้ ให้อบอุ่นเหมือนเดิม และพร้อมรับการพัฒนา การเปลี่ยนแปลง ในทุกๆด้าน เพื่อให้บ้านแห่งนี้ อยู่กับพวกเราตลอดไปครับ
ต้องคิดว่าเราเป็นสว่นหนึ่งของบ้านหลังนี้
แล้วเราจะรักมัน ไม่อยากให้บ้านที่อยู่มีอันต้องล้างหรือปิดไป
ส่วนสาเหตุหรือเรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่ก่อนถึงปัจจุบันนั้น
ผมว่าอย่าไปกล่าวถึงเลย เรื่องมันจบแล้วก็จบไป
ถ้ายังเอามาคิดก็จะไม่สบายใจกัน
ควรเริ่มต้นกันใหม่ในที่เดิม
คุณ เด็กดอยคะ จิก็เป็นผู้อยู่อาศัยเหมือนกันค่ะ แต่ความรู้สึกที่คุณเคยมีก็ไม่ต่างจากที่จิเคยมี ทั้งเมื่อก่อนและปัจจุบัน
***** เขาบอกว่า คนเรา คบกันนานๆ จะรู้ว่าจริงๆแล้ว ใครเป็นยังไง บางครั้ง คำพูดสวยหรู ไม่ใช่เป็นตัวตัดสินว่า คนนั้นเป็นคนที่คุณคิดว่าดี ทุกสิ่งทุกอย่าง มันย่อมมีการเปลี่ยนแปลง ไม่มีใครเป็นเจ้าบ้านค่ะ มีเพียงแค่ เวบมาสเตอร์เท่านั้น เพียงแต่ว่า พวกผู้อาศัยหลายๆคน มารวมตัวกัน เพื่อทำความรู้จักกันมากขึ้น ว่างๆ มาแจมกันสิคะ จะได้รู้ว่า พวกผู้อาศัย ที่ออกมาเต้นเหย็งๆ เขาทำไมต้องออกมาเต้นค่ะ ความเคารพ จิยังคงมีอยู่ ให้ผู้อาวุโสทุกท่าน แต่ เขาจะรับหรือไม่จะเข้าใจหรือไม่ ก็เป็นที่กระจ่างแจ้งแล้ว จากที่อ่านมา ขอบอกว่า ไม่ขำเลยซักนิดเดียวค่ะ
***** ส่วนเดี๋ยวนี้ จิคงมีความผูกพันธ์กับพี่น้อง ที่่อยู่ที่นี่ เพราะว่า เขารับฟังความเห็นของกันและกัน ความรู้ ยังคงมีอยู่แน่นอน ถ้าหากถาม คนที่มีความรู้ คงไม่อมภูมิแต่อย่างใด รักนกด้วยกันทั้งนั้น
***** ขอบคุณ คุณเด็กดอยค่ะ ที่เข้ามาระบาย ร่วมกันเข้ามาสร้างสรรค์บ้านแห่งนี้ด้วยกันใหม่ ให้อบอุ่น มีมิตรภาพ มีความยั่งยืนต่อไป ดีกว่าค่ะ
ด้วยความเคารพค่ะ
จิ
ผมคิดว่ามันขึ้นอยู่กับคนจะมองนะครับว่าจะคิดไปทางบวกหรือไปทางลบ นานาจิตตังครับ อย่างผมผมไม่เคยเห็นหน้าพี่พี่เลยเพิ่งเคยเจอครั้งแรกก็วันที่ 19 นี่ล่ะครับ ผมรู้สึกว่าทุกคนเป็นกันเองมากๆทั้งๆที่อยู่มานานและเพิ่งเข้ามาเล่นบอร์ด ถ้าคุณเข้ามาคุยกันเสนอความคิดเห็นคุยกับพี่ๆ ผมคิดว่าคุณจะเข้าใจอะไรมากกว่านี้ครับ
Agree with P'A P'Ji and PAR krab.
ยินดี และ ขอบคุณ ทุกๆท่านครับ ที่ให้เกียรติเข้ามารับฟังความในใจของเด็กดอยอย่างผม
"ที่กล้าระบาย ก็เพราะ (น้องหม่อง) ยังทำได้"
ได้ฟังคำแนะนำ จาก เสาเอก โท ตรี จัตวา ด้านบนแล้วก็รู้สึกสบายใจครับ ยังไงก็แล้วแต่ ฝาบ้านอย่างผม ก็ขอร่วมด้วยช่วยกันสร้างความงดงามให้กับบ้านหลังนี้ จากใจจริงครับ
ขอบคุณครับ
อ้างถึงdexdoi เป็นผู้เขียน:
ผมเป็นคนหนึ่ง ซึ่งคอยติดตามเรื่องราวข่าวสาร และเสาะแสวงหาความรู้ในเรื่องต่างๆนานา เกี่ยวกับการเลี้ยงนกจากบ้านแห่งนี้ ซึ่งหลายต่อหลายครั้งที่ได้ลองพูดคุยสอบถามถึงแม้ว่าจะไม่บ่อย และป็นการกระทำโดยผ่านตัวอักษรก็ตาม แต่สิ่งที่ผมได้รับกลับมาก็มีแต่ความประทับใจ และมีความสุขแทบจะทุกครั้ง บนความวุ่นวายในหน้าที่การงานของตัวเอง
แต่มาวันนี้ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นในบ้าน ความสุข ความรู้ ความประทับใจที่เคยมี มันหายไปไหน ก็เลยตัดสินใจพยายามที่จะทำความเข้าใจกับเนื้อหาในเรื่องที่เกิด อ่านทุกๆกระทู้เพื่อประติดประต่อเนื้อความ บางครั้งก็ทำให้รู้สึกคล้อยตามความคิดของคนโน้นบ้าง คนนั้นบ้าง ในขณะเดียวกันก็ลองกระโดดกำแพง แอบงัดประตู ไปดูให้เห็นกับตา ซึ่งเวลาในการกระทำของผมก็ร่วมๆสองอาทิตย์ ในการค้นคว้าหาข้อมูล เริ่มตั้งแต่เกิดประกายไฟ ไฟลุก ลามไปติดเชื้อเพลิง ฝนตก ไฟมอด แต่ถ่านใต้กองขี้เถ้า ยังหลุดรอดความเปียกชื้นของฝน ทีโปรยลงมาแบบหยุดๆขาด
ซึ่งขณะที่ตัวเองคิดว่า น่าจะเข้าใจถึงสาเหตุของเรื่องราวที่เกิดขึ้นพอสมควร จากการที่ติดตาม ซึ่งสรุปแล้วก็ไม่น่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับผู้อาศัยอย่างผม
วันนี้ ลองเปิดประตูเข้าบ้าน อีกครั้ง ก็เจอความอบอุ่น ซึ่งอาจจะเกิดจากอุณหภูมิความร้อนตกค้าง จากไฟที่เคยเผาผลาญ มองไปเห็นทุกคนในบ้านชื่นมื่น แต่มองลึกๆอีกที ทุกคนที่ผมว่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าของบ้านหนิ แล้วผู้ขออาศัยบ้านเค้าอยู่อย่างผม หายไปไหนกันหมด ครั้นจะเข้าไปถามก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่าถ้าเจ้าของบ้านเค้าเห็นตัว แล้วจะยังให้อยู่ต่ออีกหรือเปล่า
ตอนนี้ ผมมีความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
บ้านที่เคยเปิดประตูต้อนรับทุกคน
บ้านที่เคยเป็น ที่แห่งการพักผ่อน
บ้านที่เคย สาธารณะ
เมื่อลองก้าวเข้าไป มันมีความรู้สึกแปลกๆ ไม่เหมือนแต่เก่าก่อน
ผมก็รู้สึกคล้ายๆกัน แต่คิดไปคิดมาคงปวดหัวเปล่าๆ ผมคงไม่สามารถตัดสินใครจากมุมมองที่ผมมี หรือเรื่องที่ไม่รู้จริงได้ เพราะทุกท่านที่พบเคยพบตัวจริงๆ เป็นผู้ที่มีน้ำใจทุกๆท่าน หรือทุกท่านที่เขามาให้ความรู้ ชอบในสิ่งเดียวกัน ผมจะเลือกแต่เรื่องที่ประทับใจ ความสุข และความรู้จากบ้านแห่งนี้ต่อไป :-)
เรียน คุณเด็กดอย
บ้านหลังนี้ยังคงอบอุ่นอยู่เสมอ มาร่วมกันเติมความอบอุ่นให้บ้านหลังนี้ เติมเต็มมิตรภาพ ที่ยังคงมีอยู่ให้แนบแน่นต่อไป ส่วนเรื่องราวที่ผ่านมา ก็ปล่อยให้เป็นอดีตไป ...
เสริมความแข็งแกร่งในบ้าน ด้วยความรัก และ ผูกพันธ์ เปิดรับฟังความเห็นที่แตกต่างมุมมองออกไป ..
ว้าๆๆๆ พูดกันไปหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรดีๆให้ผมพูดบ้างเลย
ของผมเหมือนพี่ๆน้องๆข้างบนครับ
อ้างถึงdexdoi เป็นผู้เขียน:
ยินดี และ ขอบคุณ ทุกๆท่านครับ ที่ให้เกียรติเข้ามารับฟังความในใจของเด็กดอยอย่างผม
"ที่กล้าระบาย ก็เพราะ (น้องหม่อง) ยังทำได้"
ได้ฟังคำแนะนำ จาก เสาเอก โท ตรี จัตวา ด้านบนแล้วก็รู้สึกสบายใจครับ ยังไงก็แล้วแต่ ฝาบ้านอย่างผม ก็ขอร่วมด้วยช่วยกันสร้างความงดงามให้กับบ้านหลังนี้ จากใจจริงครับ
ขอบคุณครับ
เย๊ ๆๆๆๆ ฝาบ้าน ไม้สักอย่างดี อบอุ่นแน่นอนค่ะ
คนละไม้คนละมือครับ ผมขอเป็นเฟอร์นิเจอร์ละกันครับ เป็นฝาบ้านกลัวจิ้งจก :-D :-D
เด็กเก่า อย่างผม ขอเป็นไรดีหว่า
เป็นพื้นบ้านแล้วกัน เหยียบเบาๆได้เลย แต่ห้ามเน้น กลัวจั๊กกะจี้ครับ
แล้ว เด็กใหม่ที่มาเยี่ยมเยียน ห้ามนุ่งกระโปรงสั้นๆนะ พื้นบ้านมองเห็น ไม่รู้ด้วยนา จะหาว่าไม่เตือน :lol:
ขอบคุณ คุณจิ ครับ ที่ยกผมให้เป็นฝาไม้สัก
ผมยอมรับครับ เพียงแต่บังเอิญว่า ไม้สักอย่างผม เป็นไม้สักที่ยังไม่ได้ไสครับ ก็คงต้องรบกวนเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกท่านแหละครับ ว่าควรจะไสให้เห็นเนื้อไม้ขนาดไหน ขัดให้เรียบอย่างไร จึงจะควรคู่กับบ้านที่แสนอบอุ่นหลังนี้
แต่จะไสเร็วบ้างไสช้าบ้าง ก็ไม่น่าเป็นไรครับ เพราะไม้สักเป็นไม้ที่ปลวกไม่กินครับ
ขอบคุณครับ
ผมก็เด็กใตถุนบ้าน 1 เสียงครับ
อ้างถึงกานต์ เป็นผู้เขียน:
ผมก็เด็กใตถุนบ้าน 1 เสียงครับ
เห็นเงียบๆแบบนี้ เพราะซุ่มแอบดูนี่หว่า
ระวังเสี้ยนไม้ทิ่มตานะจ๊ะ 55555555555
ความจริงก็เป็นคนดอยเหมือนกันคะ
คนนอกด้วย พักนี้ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเลยเพราะงานเยอะ
แต่พอเข้ามาแล้วรู้สึกเหมือนที่คุณ เด็กดอย ว่าจริงๆคะ
รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ ใครเค้าไปไหน อย่าไปใส่ใจเลยคะ
พวกเราไม่ทิ้งกัน ยังอยากอยู่บ้านด้วยกันก็รู้สึกดีๆมากๆแล้ว
ตั้งแต่หัดเลี้ยงนกมา ก็เข้ามาตลอด รู้สึกเป็นมิตรกับทุกคน
เพราะแต่ละคนช่วยกันตอบทุกกระทู้ปัญหาของคนเลี้ยงนก
ทำให้ รู้สึกว่าเหมือนเรามีญาติสนิทที่ไม่หวงความรู้เลย
เอาเป็นว่า เรามีเรา ก็คงจะดีที่สุดคะ
เป็นกันเกือบหมดแล้ว....งั้นผมขอเป็นตะปูตัวนึง
ขออาศัยในบ้านหลังนี้ด้วยคนนะคร๊าบ :-D
ที่แท้ที่ลุงน้อยบอกเสี้ยนทิ่มตาคือ ตะปู จากกระทู้บนนี่เอง
จอมมารน้อย บอกว่าใครอยากรู้เรื่องอะไร โทรคุยได้ตามเบอร์นี้เลยจ๊า007-64-21-1209221
ปล.แถมให้เก็บเงินปลายทางด้วย 5555
^^^^ if you want to speak with me, you show your number i can to call back by myself becaus i have a promotion call to thai 2 NZdollar per hour .
ผมไม่ขอเป็นอะไรนอกจากเป็นผมเองนี่แหละ
ถ้าจะเรียกว่าเวปคือบ้าน บ้านก็ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงมากน้อย มีคนแวะไปผ่านมา จะให้เหมือนเดิมคงมิได้
ลองเปิดใจกว้างๆ ไม่มีเขา ไม่มีเรา สนิทคนเก่า ก็ลองทำความรู้จักคนใหม่ ยึดมั่นถือมั่น จนไม่เปิดรับสิ่งใหม่ๆก็ ไม่ดีนะครับ