ดูดี ๆ มีรางวัล เลี้ยงนกอย่างไรให้บิน(หนี)

เริ่มโดย ด.ช.หาด, กันยายน 23, 2010, 06:43:26 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

ด.ช.หาด

นาน ๆ ผมจะตั้งกระทู้สักที ก็ขออณุญาตให้มันดูมีสาระหน่อยละกันครับ แต่ตอนนี้เอาแต่รูปไปดูให้อกกลัดหนองกันไปก่อนครับ เดี๋ยวจะมาสาธยายให้ฟังตอนมืดกว่านี้ครับผม

รูปที่ 1 เจอมาวันนี้ตอนเที่ยงตรงเปะเลยครับ
หนึ่งในสมาชิก แก๊งค์ "จู้ฮุกกรู"

ด.ช.หาด

รูปที่ 2 ปีกว่าแล้ว จะมีสักกี่หน ที่คน กทม จะมีนก GW มาบินวนบนหลังคาบ้าน 555
หนึ่งในสมาชิก แก๊งค์ "จู้ฮุกกรู"

ด.ช.หาด

รูปที่ 3 เพราะความสะเพร่าจึงเหลือ ตัวเดียว(นกผมเอง)
หนึ่งในสมาชิก แก๊งค์ "จู้ฮุกกรู"

ด.ช.หาด

รูปที่ 4 เมื่อนกแพงหลุด แต่จับคืนได้ (ถ้าไม่ได้ก็คง T-T)
หนึ่งในสมาชิก แก๊งค์ "จู้ฮุกกรู"


kluaypa1

มาลงชื่อรอฟังนะครับ

ซันของผม2เดือนกว่า วันนี้ลองเอามาเล่นนอกบ้าน มันจะแหงะๆหัวมองท้องฟ้า มองไปมองมา ก็บินขึ้นยอดไม้เลยครับสูงมาก เี้รียกเป็น ชั่วโมงก็ไม่ลง เลยเอาตัวใหญ่ที่บ้านไปเรียก ลงครับ แต่ลงมากก็เจอตัวใหญ่บินไล่ตีอีก ดีที่ผมคว้าไว้ทัน ไม่งั้น เตลิดชัว

ด.ช.หาด

ชีวิตผม 2-3 ปีมานี้พบเห็นนกหลุดบ่อยเกิดไปมั้ย 555 บางคนอาจเจอมากกว่าผมก็ได้ ยังไงก็ลองเอารูปมาแชร์ให้ชีช้ำกันก็ได้นะครับ

ขอเล่าจากภาพละกันนะครับจะได้ง่าย ๆ
ภาพที่ 1 ระหว่างที่ผมไปทำธุระที่ ธนาคารออมสิน สาขาบางเขน(แถว ๆ แยกเสนานิคม) ตอนกำลังเดินกลับไปขึ้นรถ บังเอิญเงยหน้าขึ้นไปที่ต้นไทรที่รถผมจอดอยู่ใต้ต้นนั้นพอดี พงะเข้ากับนกแก๊กตัวบะเร้อ นกใครหว่า ถ้าเจ้าของตามหาอยู่ก็ขอให้รู้ไว้ว่าอยู่ตรงนี้นะครับ ผมไม่รู้จะจับมันยังไง เชื่องคนก็ไม่เชื่อง ถ่ายรูปได้สองสามรูป พี่แกก็บินหนีไป
แถมถ้าจับได้ เอาเข้าบ้านงานจะเข้าเอาเปล่า ๆ อ่ะปล่อยไปตัวไม่กี่พัน อิอิ
ภาพแรกนี่เป็นประกาศ นกหายล่ะกันครับ
หนึ่งในสมาชิก แก๊งค์ "จู้ฮุกกรู"

ด.ช.หาด

ภาพที่ 2 จริง ๆ ภาพนี้ผมก็เคยพูดไปแล้ว แต่อยากจะขอพูดอีกครั้งในอีกแง่คิดหนึ่งครับ
ประมาณธันวาคม ปี 51 ได้มีนกมาคอว์ Greenwing ตัวนึง หลุดมาอยู่แถวบ้านผมได้ซัก 1 อาทิตย์ วันสองวันแรก ผมแถบไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพราะอาการตืนเต้น อยากจะสอยเจ้านกตัวนี้ลงจากต้นไม้หลังบ้านผมใจจะขาด แต่วันที่สามและจากนั้นกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ผมคิดได้ว่า ชักไม่น่ายินดีซะแล้วกลับมามีนกหลุดมาในระแวกบ้านผม เพราะ ในวันที่สาม- วันที่เจ็ดนั้น มาเลยครับไทยมุง มาจากทั่วทุกสารทิศ บางคนมาตัวเปล่า บางคนมือถือสวิงอย่างกะจะมาช้อนปลา หรือหนักหน่อยก็ รถกระบะพร้อมอุปกรณ์การดักสัตว์ชุดใหญ่ มากันเยอะครับกลางคืนตอนนกนอนบนต้นไม้ก็ไม่เว้น เล่นเอาสปอร์ตไลท์มาส่องกันอย่างกะ night safari ทำให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ในระแวกบ้านผมเริ่มอาการใจคอไม่ค่อยดีเพราะจากสภาพซอยตัน ไม่ค่อยมีรถสัญจรกลับกลายเป็นมีทั้งรถและมอเตอร์ไซน์ มาจอดรถยืนดูกันเต็มไปหมด ในบ้านเราก็มีนก ดีไม่ดีมันเอานกที่บินไม่ได้ จะพลาดมาลักนกบ้านเราจะเป็นการซวยไปเปล่า ๆ

ซึ่งที่ผมกล่าวมานี้หลาย ๆ คนคงจะนึกภาพออกนะครับ สมมุติว่านกตัวนี้เป็นของผมหลุดไป แล้วผมต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ และจะยิ่งหนักกว่านี้ถ้าคนที่จับนกตัวนี้ไปไม่ใช่เจ้าของ คงไม่ต้องบรรยายต่อล่ะครับว่าจะรู้สึกอย่างไร
หนึ่งในสมาชิก แก๊งค์ "จู้ฮุกกรู"

ด.ช.หาด

ภาพที่ 3 เพราะความสะเพร่า จึงเหลือนกตัวเดียว
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตรงกับผมเมื่อประมาณเดือนกุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา ผมมีเชคนัทมาคอว์อยู่ 1 คู่เช้าวันนั้นผมให้อาหารมันปกติ บังเอิญเห็นเล้บเท้านกตัวผู้ข้างนึง ชุมไปด้วยเลือด ตกเย็นผมกลับจากที่ทำงานไม่รอช้า รีบหยิบสวิงจับนก ตัวนั้นออกมาใส่ยากฆ่าเชื้อ และซับเลือดออกทันที ซึ่งตัวบาดแผลเองก็เริ่มจะแห้งแล้ว เมื่อทำแผลเสร็จ กำลังจะเอานกเข้ากรง เอามือข้างนึงเปิดประตูกรง อีกมือนึงถือสวิงข้างในมีนกอยู่ นกตัวดีก็ตะกุยตุกายออกจากสวิงแล้วบินจากผมไปแบบกู่ไม่กลับเลยทีเดียว ซึ่งจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังหานกตัวนี้ไม่พบ
และก็เป็นเหมือนกับการซวยซ้ำสอง เมือนกเชคนัทมาอคว์ตัวผู้อายุขนาดนี้( 3 ปี) มันกลายเป็นของขาดตลาดไปแล้วในขณะนี้ หาซื้อที่ไหนก็ไม่มี
จึงอยากจะแนะนำ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกท่านถ้านกของท่านสามารถบินได้ และมีความจำเป็นต้องจับออกมานอกกรงเพื่อกระทำการอะไรสักอย่าง เมื่อจับมาแล้วควรนำนกไปอยู่ในสถานที่ปิดจะดีกว่าครับไม่งั้นท่านจะเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ได้ครับ
หนึ่งในสมาชิก แก๊งค์ "จู้ฮุกกรู"