อิเลคตัสตัวผู้ อายุ 3 เดือนกว่า ไม่ค่อยกินอาหาร และมีอาการอึเป็นน้ำสีขาวๆใสๆ บางทีเป็นน้ำ

เริ่มโดย mika, เมษายน 23, 2009, 11:43:39 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 2 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

beet

อ้างถึงkitty75 เป็นผู้เขียน:
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งครับ อ่านแล้วเศร้ามากๆครับ
ถ้าคิดอยากจะเลี้ยงใหม่ หรือว่างๆ มีเวลาลงมาเอาที่มหาชัยได้ครับ ผมมีหลายตัว ให้ฟรีๆเลย เห็นใจคนเลี้ยงนกด้วยกัน........สู้ๆครับ


อยากได้มั้งจังคะ มากๆๆด้วย ขออีกคนได้มั้ยคะ(คนนะคะไม่ใช่นก) ล้อเล่นคะ เอานกจริงๆๆ อยากได๊ อยากได๊ อยากได่ ฮี่ๆๆ

mika

อ้างถึงkitty75 เป็นผู้เขียน:
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งครับ อ่านแล้วเศร้ามากๆครับ
ถ้าคิดอยากจะเลี้ยงใหม่ หรือว่างๆ มีเวลาลงมาเอาที่มหาชัยได้ครับ ผมมีหลายตัว ให้ฟรีๆเลย เห็นใจคนเลี้ยงนกด้วยกัน........สู้ๆครับ


ขอขอบคุณมากๆค่ะ ได้เล่าให้แม่ฟังแล้ว แม่ดีใจมาก แม่เป็นโรคมะเร็งที่กระพุ้งแก้ม ก็ได้นกตัวที่ตายไปนี้แหละคะเป็นกำลังใจให้ต่อสู้กับโรคร้าย แม่จะคุยกับนกหนุ๋งหนิ๋งๆ กันทั้งวัน เพลินจนลืมว่าตัวเองป่วยอยู่และเป็นโรคหัวใจด้วย พอรู้ว่านกตาย แม่เกือบจะเป็นลม พรุ่งนี้จะต้องพาแม่ไปเข้าโร่ง่พยาบาลเพื่อให้ครีโมเป็นคร้งที่ 4แล้วค่ะ

mika

อ้างถึงน้องมีมี่ เป็นผู้เขียน:
เสียใจด้วยนะคะ เข้าใจความรู้สึกเลยคะ
อ่านแล้ว น้ำตาซึมเลยคะ เพราะอิเล็คตัสของเรา
ก็พึ่งจากไปเหมือนกัน สู้ๆๆนะคะ

ขอบคุณมากๆ ค่ะ

mika

ขอบคุณมากๆ ค่ะ จะพยายามคิดว่าเขาไปสวรรค์แบบสบายๆไร้กังวล
อ้างถึงannie เป็นผู้เขียน:
เสียใจด้วยนะ  อ่านไปก็เศร้าตามไปด้วย  
ขอให้ทำใจได้ไวๆนะ  

ตอนที่บอกว่าเค้าเป็นอัมพาตไปทั่วตัวนะ  คิดว่าคงติดเชื้อในกระแสเลือดแล้ว   ช่วงเวลานั้นเค้าไม่รู้สึกตัวหรอก ฉะนั้นเค้าไม่ได้ไปแบบทรมานหรอกนะ  อย่าคิดมากล่ะกัน

cherry

ไม่รู้จะปลอบยังงัยนะคะ เอาเป็นว่าน้องต้องเข้มแข็งแล้วกัน วันหน้าอาจจะมีสิ่งดี ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตอีกเยอะแยะ แต่ต้องใช้เวลารอนิดนะคะ อย่าใจร้อน ขอให้มีแต่สิ่งดี ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตน้องและคุณแม่ค่ะ


ปล.เวลาทำบุญทำทาน อย่าลืมนึกถึงเจ้าลูกนกด้วยนะคะ

mika

ขอบคุณมากๆ ค่ะสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้ คงไม่มีอะไรที่มีค่าเท่ากับความเห็นอกเห็นใจกันในยามเศร้า  ซาบซึ้งจริงๆ ค่ะสำหรับความอบอุ่นที่ได้รับจากคน่ในเว็บนี้
จะไปบวชชีพราหมณฺให้เขา 7 วัน คงเป็นอีกหนทางที่เราจะได้ไปไกลๆบ้าน เพราะมองอะไร ๆ ก็จะคิดถึงเขาเสมอ คอนที่เขาเคยเกาะ กล่องที่เขาเคยนอน แม้กระทั่งที่นอนที่เราเคยนอนด้วยกันในมุ้ง ทุก ๆมุมในบ้าน ดูเหมือนจะมีเขาเป็นความทรงจำที่ยังลืมไม่ได้
ในบ้านที่เคยมีเขาเป็นเพื่อน มัน ช่างเงียบเหงาจนเราต้องถอนหายใจนับครั้งไม่ถ้วน นี่คือสัจธรรม มีรักก็ย่อมมีจาก ทุกข์ไหนจะเท่าทุกข์ที่ได้พลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก คงไม่มี


sparrow

ขออนุญาตแสดงความเห็น(ส่วนตัว) หน่อยนะครับ  เผื่อคนอื่นๆเข้ามาอ่านแล้วพอจะเป็นประโยชน์บ้างแม้จะช้าไปนิดนึงเพราะเพิ่งจะเข้ามาเห็น

สำหรับนกที่เป็น Proventricular dilatation นั้น  จากอาการเท่าที่เล่ามาไม่ได้บ่งชี้ชัดว่าเป็นโรคนี้ (แปลว่าอาจจะใช่หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้)    ปกติจะเจอในนกโต  แต่นกเล็กๆก็เจอได้บ้างอาจเป็นเพราะอาการในนกเล็กไม่ชัดเจน  โรคนี้เกิดจากเชื้อไวรัสครับ  ซึ่งจะทำให้ระบบประสาทที่เกี่ยวกับการทำงานของกระเพาะแท้ กระเพาะบด และลำไส้เล็กมีปัญหา  ทำให้นกไม่สามารถย่อยอาหารได้  โรคนี้ในนกโตหาก x-ray จะพบกระเพาะแท้ขยายใหญ่ (คำว่าProventricular = กระเพาะแท้ , Dilatation = การขยายใหญ่กว่าปกติ / ชื่อโรคบอกอย่างตรงไปตรงมา)  หากเป็นมากๆอาจทำให้กระเพาะแตกและอาหารตกลงในช่องท้อง  และตายในที่สุด

โรคนี้เจอได้ในนกปากขอ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มาคอว์  กระตั๋ว  และกลุ่มคอนัวทั้งหลาย

อาการที่พบ ได้แก่ น้ำหนักลดครับ  นกอาจกินได้ปกติแต่น้ำหนักลด (นกอาจป่วยไปได้สักพักเจ้าของจึงจะสังเกตเห็น  เพราะกินได้ปกติ)  อาจพบอาการอาเจียนได้  ท้องกาง  และอาจมีอาการอัดแน่นของอาการที่กระเพาะพัก  ทั้งนี้นกป่วยอาจไม่ได้แสดงอาการของโรคครบทุกอย่าง

โรคนี้ไม่มีทางรักษาครับ   ส่วนใหญ่หากสงสัยก็จะแยกนกไว้ การรักษาทำได้แค่รักษาตามอาการ   การติดต่อนั้นยังไม่ทราบชัดเจนว่าติดต่อได้ทางไหนครับ  

ข้อมูลที่ให้มานี้  ไม่ได้หมายความว่าผมเห็นขัดแย้งกับหมอนะครับ  แต่อยากให้คนที่ผ่านเข้ามาอ่านรู้จักโรคนี้มากขึ้น
laboratory of Animal Reproductive Biotechnology
รับบริจาคนกที่สิ้นชีวิตแล้วเพื่อการศึกษา......เป็นวิทยาทานนะคร้าบบบบบบบบ

masterx3

ไม่ได้เข้าบอร์ด นาน เห็น แล้วตก ใจ ไอเราก็ พึ่ง ได้ อิเล็กตัส มาด้วย T-T เสียใจด้วยนะคับ  เข้าใจความรู้ สึกเลย ผมเลี้ยงมาเยอะ ตายก็เยอะ T-T  :cry:

mika

คงจะจริงอย่างที่คุณว่า เพราะนกไม่ได้แสดงอาการป่วยแบบเด่นชัดมาแต่แรก จนเราเข้าใจว่านกเราเป็นนกเรียบร้อย ไม่ค่อยดื้อซนมาก
เหมือนซันคอร์นัวร์ เขากินได้แต่น้ำหนักลดลง ผอมลงๆๆๆๆๆ จนสุดท้าย อึเป็นน้ำเขียวๆ ขาวๆ แต่ก็ยังกินได้อยู่ แต่กินได้น้อย เริ่มต้นคงเป็นเพราะเราป้อนด้วย เคทีสูตรเดียวกับนกมาคอร์ เพราะเจ้าของฟาร์มเขาแนะนำ แล้วเราก็ด้อยประสบการณ์ป้อนเอา ป้อนเอา เห้นกระเพาะแฟบก็ป้อน แต่ไม่รู้ว่ามันแฟ้บไม่หมด คงเป็นสาเหตุสำคัญ
พอนกกินๆๆหนีๆๆๆ เราก็โทรไปถามที่ฟาร์มว่าเพราะอะไร ฟาร์มบอกนกกำลังจะบิน ให้ป้อนน้อยลงแต่เข้มข้นขึ้น นี่คงเป็นสาเหตุที่สอง สาเหตุที่สามคือเราไม่รู้ว่านกป่ว่ย สาเหตุที่สี่คือโดนหมอหมาฉีดยาแรงเกิน ซึ่งหมอเองก็ยอมรับ ทั้งสี่สาเหตุนี้คือต้นเหตุของความเศร้า ที่เราต้องนอนร้องไห้ทุกคืน ยิ่งได้เปิดฟังเสียงเขาร้องอ้อแอ้ตามเสียงเพลง เราก็ยิ่งร้องไห้ ใจจะขาด   อยากให้เพื่อนๆมือใหม่ระวังบ้างนะคะ กลัวจะเป็นเหมือนกรณีของเรา ที่ต้องมาเศร้าสลดแบบนี้