เอ้า เด็กใหม่ เข้ากันแยะเรยค๊าบบ คึกครื้นกันหน่อย

[Guest]

เรื่องบูบู้....   ต้องขออภัยที่ตอบช้าเพราะหารูปตอนท้องทะลุไม่เจอ เป็นรูปสยองขวัญเพียงรูปเดียวที่กดได้ตอนนั้น รูปถัดมาก็ 1 อาทิตย์ผ่านไปนั่นเอง...เสียดาย ไม่รู้เอาไปไว้ใหน อยู่ในการ์ดแล้ว ฟอแมตไปหรือเปล่า

แต่พอเล่าเป้นตัวหนังสือก็แล้วกันครับ ...

พอดีได้งาน ไปถ่ายรูปเพื่อนที่จังหวัดสุรินทร์ ก็เลยมีความคิดแผลง ๆ ว่าจะถ่ายรูปเจ้าพวกนี้  แล้วมี ปราสาทเป็นฉากหลัง เหมือนรูปข้างล่างนี้ เผือจะได้ทำรูปเล่ม เที่ยวทั่วไทย... อิ ๆ

(ภาพ จาก www.touronthai.com , สืบค้นวันที่ 10 มิถุนายน 2553)



ระห่วางวัน ก็มอบหมายให้คุณแม่ดูแลนกแทน เนื่องจากเราก็ไปถ่ายรูปตามปกติ จากนั้นท่านก็ปล่อยให้มันบินเล่นตังแต่ เที่ยงวัน ยันค่ำ  ตลอดวันก็มี ลูกสมุน เจ้าของบ้าน (หมาเล็ก หมาใหญ่ ประมาณ สามสี่ตัว)  ส่วนเจ้าบูบู้ ก็.. เปรี้ยว...      ไล่กัดหมา  พาเอา น้อง ๆ มารุมโจมตีหมา ทั้ง ๆ ที่นั่งแหงนมองฟ้าเหมือนหมามองนก อยู่ตลอดเวลา หวังว่า จะได้มีโอากาสงาบ ตัวเป็น ๆ เป็นบุญปากเสียที

แต่จนแล้วจนเล่า แต่ละตัวก็ได้แต่ หมอบนิ่ง หูลู่ ทุกครั้งที่ เจ้าบู้บู้ พาพรรคพวก ร่อนโฉบลงมา ทิศโน้นที ทิศนี้ที อันที่จริง มันก็คงไม่เจ็บเท่าใหร่หรอก เพราะไม่ได้โดนกัด  แต่หมาคงเสียว ๆ (เรายังเสียว เลย แต่เสียวคนละอย่าง...  เสี่ยวว่า ถ้ามันไม่หมอบหลบ แต่อ้าปากรับแทน จะเป้นยังไงน้า)....

โฉบหมามั่ง บินเล่นมั่ง กัดลูกไม้ ดอกไม้ เล่น สลับกันไป ตลอดวันแรก  ไม่มีปัญหา อะไร กลับ้าน เจอพวกตัวแสบ หลับอยู่ในกรง ยืนเบียดกันดูน่ารักดี.....

วันที่สอง  แม่ก็ บรรจงปล่อยตั้งแต่ เที่ยงวันเหมือนเดิม (โชคดี แถวนี้ไม่ค่อยมีเหยี่ยวหากินเพราะมันแห้งแล้ง) ทีนี้ เจ้าหมา เจ้าประจำ ก็ ตามมานั่งเฝ้าเหมือนเดิม แต่วันนี้ ดูมันจะกลัวน้อยลง กลับกัน เป็นฝ่ายวิ่งไล่บ้าง เวลาตัวใดตัวหนึ่ง เกาะต่ำ ๆ พอหมาวิ่งจะถึงตัวก็ บินกันกระเจิง....

เป็นอย่างนี้ นาน หลายชั่วโมง ... จนเจ้าแสบของเราก็ดูเหมือนจะทะนงตัวได้แล้วว่า ยังไง แก ก็ งับชั้นไม่โดนหรอก หะ ๆ  ทีนี้ ก็ จะเป็นฝ่าย ไปงับเค้าบ้าง  ในวันที่สองนี้ เจ้าบู้ นำทีมลงไปกัดหูหมา ...  หมาก็ร้องงง!!   แล้วมันก็บินหนี....  ดอกแล้วดอกเล่า หมาก็คงคิดว่าจะเล่นด้วยกระมัง จังหวะที่เจ้าบู้ เกาะยอดไม้ประดับตันหนึ่ง  เมื่อเกาะได้ที่แล้วปลายก็จะโน้มมมม ลงมาใกล้พื้น เนื่องจากยอดมันอ่อน แต่แทนที่เจ้าบู้จะบินหนีให้พ้นพื้น ดันทำตัวฟู ขู่จะกัดกับหมาอีก......   พอหมานั่งมอง เอียงหัว นัยว่าสงสัย เจ้าบู้ ก็ ตะเกียกตะกายปีนยอดที่โน้มลงนั้น ขึ้นสูง ...  แต่ด้วยลักษณะที่เจ้าบู้ ก็ตีลังกาอยู่ กลับหัวกลับหาง  พอหันหลังเข้าเจ้าหมาแสบ ตัวเล็กก็ กระโดด งับได้ เต็มตัว.....  จังหวะนั้นแม่ไม่เห็น เพราะหันหลังอยู่  เจ้าบูบู้ ก็ไม่ร้อง  (ร้องไม่ออก)  พอหันหลังกลับมา ก็เห็นอะไรสีเขียว ๆ เหลือง ๆ อยู่คาปากหมา ก็ นึกได้ว่าใครสักตัวหนึ่งแน่หละ....  พลันนึกได้ก็ออกแรงเตะหมาเต็มที่จนหมาลอย ปากก็คายเจ้าบู้ ลงพื้น ... ส่วนเจ้าบู้เมื่อลงพื้นแล้ว กลับไม่บิน .......   เดินดุ่ย ๆ ๆ เข้าใต้ม้าหิน .... แม่กลัวจะโดนซ้ำ จึงรีบไปช้อนกลับขึ้นบ้าน โดย มีลูกสมุนของบูบู้ เกาะหลังแม่ตามเข้าบ้านไป


พอเข้าบ้าน แม่ยังไม่เห็นอะไรผิดปกติ ก็จับมันยืนบนคอน .... เกาะได้ สามวินาที มันก็ร่วงตกลงมาที่พื้นกรง  เท่านั้นแหละ.... แม่ถึงจะเห็นว่า มีแผลแล้วเลือดออกมาก   มองดูที่มือ ที่อุ้มมาก็มีเลือดอยู่ที่เสื้อเย้อะมาก   แม่ก็ บอก หูยย ตอนนั้นแม่ก็ร้องเสียงหลง หายา แผลสด ตาเหลือบไปเห็น เบตาดีน ก็รีบเอามาหยอด ๆ หยด ๆ ลงแผล  เจ้าบูบู้ ก็นอนหงายนิ่ง ตาพริ้ม เหมือนจะไป... แม่ก็เอามากอดจนเบียร์มาถึง......!!

ราว สี่โมงเย็นเบียร์กลับจากถ่ายรูปมาก็ตกใจ แม่เล่าให้ฟังอย่างที่เบียร์เล่าข้างบนนี้ รีบขึ้นไปดูเจ้าบู้บู้   พอมันเห็น เบียร์ก็ พยายามจะลุกขึ้นยืนให้ได้ ...เฮ้อ... น่าสงสาร แต่พอแม่เล่าให้ฟังละเอียด ๆ ก็อดขำและสมน้ำหน้าไม่ได้แน่ะ ..... นกก็จะตาย  ฟังเรื่องแล้วก็ ขำ  ... โธ่   ..   ตัวนิ๊ดเดียว..จะไปกัดกะหมา...

จากชั่วโมงนั้น..หาหารที่ได้รับ จะเป็นแบบ โปรตีนมากหน่อย ต้มใข่ เอาแต่ใข่แดง บด ๆ ผสมกับเคที่ ให้กิน โชคดีที่ยังกินได้ ไม่งั้นคงต้องงัดเอา สาย ซิลิโคน สำหรับป้อนลูกนกมายัดลงกระเพาะกันบ้างหละ  เมื่อว่าง ก็ รินไวตามิ้ลค์ ให้กิน ก็ดูเหมือนเค้าจะชอบกินกัน นะ เพราะมารุมกินกันสามตัวเลยทีเดียว  แล้วอีกตัวนึงหละ  .....

เจ้าโกโก้.....   ตอนนี้ไม่อยู่ โกโก้ไปเที่ยว ที่สวนสาธารณะพระรามแปด ไม่ยอมกลับ จนมีไอ้บ้าที่รู้ทั้งรู้ว่า เราก็เลี้ยงนก และเอามาปล่อยเป็นประจำ หยิบสวิง ไล่ครอบเอาจนได้  พักเรื่องนี้ก่อน  ต่อเรื่องบูบู้

บูบู้ ก็ ซึมไปนานทีเดียว แต่ดูแล้วรอดแน่ เพราะกินได้ ส่วนแผลก็หาย มองแผลทุกวัน ก็น่าสงสาร ตูด ที่ขนหลุดไปก็เป็นรูใหญ่ ๆ ตามจำนวนขน มีเลือดซึม ๆ แห้งเกรอะกรัง ตำแหน่งที่โดนกัด คือใต้ท้องด้านขวา ใกล้กับ ขาขวา มีหนึ่งรู แผลค่อย ๆ สมาน ดมดูไม่มีกลิ่นเหม็นเน่า ก็ดีใจแล้ว ว่าไม่ติดเชื้อ

ภาพข้างล่างนี้.... 3 อาทิตย์หลังโดนกัด ขนหาง ขึ้นมาได้นิ้วนึงแล้ว ขนตรงแผลยังไม่ขึ้นดี แผลแห้งแล้วน่าจะเป็นแผลเป็นขนเลยไม่ขึ้น สุขภาพดี อาบน้ำบ่อย แต่กินน้อย กลัวจะผอม

[Guest]

อยากมีนกน้อยๆ ในบ้านมั่ง เมื่อไรจะพร้อมที่จะเลี้ยงซักทีน๊า

[Guest]

กลับมาบ้าน ...  ก็เท่ากับขาดจ่าฝูง บูบู้ ซึม นึกถึง พี่พุท ที่ว่านกป่วย ขนจะพองตลอดเวลา... ตาจะปิด....   อาการเจ้าบูบู้เลย.....แต่ก็ยังดีที่มั่นใจว่ามันแข็งแรง จนบางที เกือบลืมว่าเลี้ยงนกอยู่ 4 ตัว นึกว่า ไปใหน... แต่ด้วยความที่เค้าบินไม่ได้ แต่มันพยายามที่จะบิน ...

เวลาบิน ก็ ตุปัดตุเป๋  เหมือนนกหัดบิน อายุราว 3 เดือน  คือ บินตัวตั้ง หางชี้พื้น  หางหลัง ซึ่งดูจะทำหน้าที่เป็นหางเสือ เหลืออยู่เส้นเดียว... คือไอ้เส้นที่รองจากเส้นยาวสุด.... หะ ๆ ผลหรอ ....

เลี้ยวไม่ได้ จะหยุดก็ไม่ได้

หางหลัง เมื่อชี้ลง จะมีแรงลม ผ่าน ลงไปด้านล่าง ทำให้ก้นลอยขึ้นและหัวปักลง  หรือ เมื่อแอ่นหางมาด้านบน หัวก็จะเชิดขึ้น เอียงซ้ายเอียงขวา ก็ทำหน้าที่เลี้ยว ได้ดั่งใจ ครั้นจะหยุด ก็แค่ เอาหางปักลงล่างกางออก ก็จะช่วยชะลอความเร็วได้อย่างดี

ทีนี้.......    บินไปใหน .....รอฟังเสียงปลายทาง......."ตุ๊บ +!! "  

บูบู้กระแทกเข้ากับอะไรบางอย่างที่ปลายทาง.....อาาาา   ต้องเดินไปช่วย มันไปวางที่ ๆ เค้าต้องการ

รูปแบบการใช้หาง....

ภาพแรก   กำลังจะหยุด กางแพนหางเต็มที่เพื่อชะลอความเร็ว



ภาพที่สอง บินกลับหัว ถึงตัวจะพลิกจนจะหงายท้องแล้ว แต่หัวก็ยัง ตั้งตรง  (ท่านี้ ใช้ เปลี่ยนระดับความสูงฉุกเฉิน เหมือนเครืองบินเลยแฮ้ะ)


ภาพทีสาม กำลัง เหินขึ้น หางหลังชี้โด่ง


ภาพที่สี่ ชะลอความเร็วพร้อมกับกำลังจะเลี้ยว....  แบบฉุกเฉินสุด ๆ  ทีแรกกำลังจะบินไป แล้วเปลี่ยนใจกลับมาหาตากล้อง



ที่บ้านเบียร์จะมีฉากวางหิ้งพระ ที่ปลายฉากจะมีคอนไม้ยาวสักหนึ่งศอก ติดตั้งอยู่ สองจุด คือ หลังประตูทางเข้า และ ก่อนถึงระเบียงหลังบ้าน สำหรับให้พวกเค้าบินไปมาในห้องขนาด 40 ตารางเมตร ถ้าเป็นกรงก็ถือว่าใหญ่ พอสมควร แต่เป็นกรงที่คนก็อยู่ด้วยได้ ..อ้อ  มีสิ่งนั้นในห้องน้ำอีกอันนึง เอาไว้ เวลาเราอาบน้ำแล้วมันก็อยากจะอาบด้วยนั่นเอง...

เมื่อเจ้าบูบู้ อ่อนแรงลง.....  ก็จะต้องมีผู้แทนจ่าฝูงง....   ทำไมนะหรอ ... ก็ เพราะว่า หลังจากบูบู้ มีอันป่วยไป  มันก็ทำตัวกร่างใหญ่โต ชนิดที่ว่าใครมาวุ่นวายใกล้ ๆ เป็น ต้องทะเลาะด้วยเชียว ทายซิเป็นใคร...  ระหว่าง


บู้บู้               เป็นไม่ได้แล้วหละ จ่าฝูงงะ บินก็ไม่ได้ แรงก็ไม่มี
โยโย่            เพื่อนบูบู้ตั้งแต่เด็ก ๆ อายุไล่ ๆกัน แต่ดูเหมือนจะเป็นตัวเมีย ไม่เคยบินนำมาก่อนเลยด้วย หลงแล้วหลงเลยต้องให้บูบู้ไปตาม

โกโก้             นกใหม่จากสมาชิก siamphoenix ท่านนึง ดูหวงตัว มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ไม่ค่อยยอมใคร อายุน่าจะ เกือบสองปี พอ ๆ กับ เยโล่
เยโล่             นกดั้งเดิม ตัวแรกของคุณติ๊กเชียว อายุน่าจะแก่ที่สุดคือเกือบ ๆ 2 ปี เป็นตัวเมีย....  เป็นแฟนเจ้าบูบู้



เด๋วค่อยมาโพสต่อ อัพรูปให้ดูก่อน

[ใหม่ ใหม่]

กำลังติดลม ^O^

[Guest]

สวัสดีสมาชิกทุกๆ คนนะคะ เราเป็นสมาชิกใหม่ เพิ่งเลี้ยงนกเป็นครั้งแรก แต่หลงใหลในความน่ารักของน้อง Num Num มากๆ เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่านกจะเชื่องและน่ารักได้ขนาดนี้ เพราะตอนแรกๆกลัวมาก กลัวทุกอย่างที่ปากแหลมๆ แล้วจิกได้ และก็กลัวกงเล็บแหลมคม ขนาดว่าเมื่อก่อนประมาณ สิบปีที่แล้วไปเดินที่จตุจักรเดินผ่านโซนขายนกขายไก่ต้องหลับตาเดินแล้วเกาะแขนเพื่อนอ่ะ ตอนแรกที่แฟนซื้อมาก็ยังไม่กล้าจับ (ซื้อมาจากตลาดซันเดย์ หนึ่งหมื่นห้าร้อยบาท อายุประมาณสองเดือนในความคิดเรานกไรว่ะแพงชิ..เป้ง ปากก็น่ากลัว ตัวก็น่าเกลียด ขนก็ขึ้นเป็นหย่อมๆ แล้วจะกล้าจับมันมั้ยเนี่ย แล้วถ้าจับมันแรงๆมันจะตายมั้ยเนี่ย ท่าทางยังไม่ค่อยแข็งแรง) ตอนกลับบ้านแฟนขับรถ (กลับระยอง) ประมาณ สามชั่วโมงกว่าๆ เราก็มองๆ รวบรวมความกล้า เอาวะ ลองสักตั้ง เอามือลองจับที่หัว แต่นกคงจะหิวเลย ใช้ปากงับที่มือ ไอ้เราก็ร้องซะลั่นรถเลย น้ำตาแทบไหล ไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย แต่โคตะระกลัวอ่ะ แต่เราต้องกล้าอ่ะเพราะเวลาแฟนไปทำงาน เราต้องคอยป้อนลูกป้อน ไม่กล้าจับหรอกแค่ป้อนในกรง สักประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็ลองอีกที อืมไม่เจ็บนี่หน่า น้องเค้าก็งับมือเราแค่เบาๆ เหมือนเล่นกับเรา และสุภาพมาก จริงๆแล้วเล่นกับหมายังเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า ตอนนี้ก็ชิว ชิวทุกประการ ไปไหนมาไหนก็ต้องรีบกลับเป็นห่วงเหมือนลูกเลยอ่ะ เห็นแล้วสงสาร ตอนนี้นะนกข้าใครห้ามแตะ ห้ามทำให้นกเจ็บเด็ดขาด ทุกๆวันเราจะปล่อยให้น้องเล่นที่สนามหญ้า ปล่อยหมา ปล่อยกระต่าย ให้เล่นด้วยกัน แต่เจ้าช้างน้อย (หมาเราเอง ปอม ปอม) ก็จะเล่นแรงเกินไป แต่เราจะคองมองและดุช้างน้อยตลอด ถ้านกร้องล่ะก็ เจ้าช้างน้อยก็จะโดนลงโทษอย่างแรง ไม่ได้ทารุณสัตว์นะแต่อยากให้เค้ารู้ว่าไม่ควรทำ ตอนนี้ไม่กล้าละ จะเล่นกันแบบหยอกๆ ไม่แรงมาก หมาก็กัดเบาๆ นกก็จิกคืน อ้อแล้วทุกอย่างที่นกกินนะเจ้าช้างน้อยก็จะกินด้วย บางทีก็แย่งจากปากซะดื้อๆ ผัก ผลไม้ ขนม เมล็ดทานตะวัน เม็ดมะม่วงหิมมะพานต์ อาหารลูกป้อนท่านยังกินเลย ท่าทางมันจะอิจฉานกอยู่ในใจ อะไรที่นกเล่นอย่างกิ่งไม้ ช้างน้อยก็จะแย่ง จนต้องดุกันทุกวัน แต่เราก็รักเท่าๆกันนะดูและทุกอย่างดีเหมือนกัน จะยากหน่อยก็ตรงกระต่ายที่เพิ่งซื้อมา มันไม่ค่อยเชื่องอะ บางทีกัดขานก จนนกร้อง เราก็ได้แต่ปัดออก ไม่รู้จะดุกระต่ายยังไง ก็เลยต้องผูกไว้ไกลๆ จากนก เจ้าช้างน้อยก็ชอบเลย สงสัยนึกว่าเป็นของเล่นชิ้นใหม่ วิ่งไล่งับซะจนกระต่าย กลัว เราก็ต้องดุอีก บางทีก็จับไปวางไว้บนเก้าอี้ เพราะมันไม่กล้ากระโดดลงมา เคยลองมาหลายครั้งเลยจำ อิอิอิ เอาหละเรามีรูปของน้องๆ มาให้ชม และขอบคุณคุณใหม่ ใหม่ กับคุณเบียร์ มากนะคะที่ตอบกระทู้ของเรา ขอให้ทั้งคุณและน้องๆ มีสุขภาพที่แข็งแรงค่ะ

["จิ" พัทยา]

สวัสดีด้วยค่ะ น้องใหม่เหมือนกันค่ะ  :-D

[Guest]

ขอบคุณ สำหรับภาพสวยๆ ครับ

[goodpie]

หายเร็วๆ...กลับมาทวงตำแหน่งคืน..นะบูบู้

[coco]

bier krab เป็นผู้เขียน:
เรื่องบูบู้....   ต้องขออภัยที่ตอบช้าเพราะหารูปตอนท้องทะลุไม่เจอ เป็นรูปสยองขวัญเพียงรูปเดียวที่กดได้ตอนนั้น รูปถัดมาก็ 1 อาทิตย์ผ่านไปนั่นเอง...เสียดาย ไม่รู้เอาไปไว้ใหน อยู่ในการ์ดแล้ว ฟอแมตไปหรือเปล่า

แต่พอเล่าเป้นตัวหนังสือก็แล้วกันครับ ...

พอดีได้งาน ไปถ่ายรูปเพื่อนที่จังหวัดสุรินทร์ ก็เลยมีความคิดแผลง ๆ ว่าจะถ่ายรูปเจ้าพวกนี้  แล้วมี ปราสาทเป็นฉากหลัง เหมือนรูปข้างล่างนี้ เผือจะได้ทำรูปเล่ม เที่ยวทั่วไทย... อิ ๆ

(ภาพ จาก www.touronthai.com , สืบค้นวันที่ 10 มิถุนายน 2553)



ระห่วางวัน ก็มอบหมายให้คุณแม่ดูแลนกแทน เนื่องจากเราก็ไปถ่ายรูปตามปกติ จากนั้นท่านก็ปล่อยให้มันบินเล่นตังแต่ เที่ยงวัน ยันค่ำ  ตลอดวันก็มี ลูกสมุน เจ้าของบ้าน (หมาเล็ก หมาใหญ่ ประมาณ สามสี่ตัว)  ส่วนเจ้าบูบู้ ก็.. เปรี้ยว...      ไล่กัดหมา  พาเอา น้อง ๆ มารุมโจมตีหมา ทั้ง ๆ ที่นั่งแหงนมองฟ้าเหมือนหมามองนก อยู่ตลอดเวลา หวังว่า จะได้มีโอากาสงาบ ตัวเป็น ๆ เป็นบุญปากเสียที

แต่จนแล้วจนเล่า แต่ละตัวก็ได้แต่ หมอบนิ่ง หูลู่ ทุกครั้งที่ เจ้าบู้บู้ พาพรรคพวก ร่อนโฉบลงมา ทิศโน้นที ทิศนี้ที อันที่จริง มันก็คงไม่เจ็บเท่าใหร่หรอก เพราะไม่ได้โดนกัด  แต่หมาคงเสียว ๆ (เรายังเสียว เลย แต่เสียวคนละอย่าง...  เสี่ยวว่า ถ้ามันไม่หมอบหลบ แต่อ้าปากรับแทน จะเป้นยังไงน้า)....

โฉบหมามั่ง บินเล่นมั่ง กัดลูกไม้ ดอกไม้ เล่น สลับกันไป ตลอดวันแรก  ไม่มีปัญหา อะไร กลับ้าน เจอพวกตัวแสบ หลับอยู่ในกรง ยืนเบียดกันดูน่ารักดี.....

วันที่สอง  แม่ก็ บรรจงปล่อยตั้งแต่ เที่ยงวันเหมือนเดิม (โชคดี แถวนี้ไม่ค่อยมีเหยี่ยวหากินเพราะมันแห้งแล้ง) ทีนี้ เจ้าหมา เจ้าประจำ ก็ ตามมานั่งเฝ้าเหมือนเดิม แต่วันนี้ ดูมันจะกลัวน้อยลง กลับกัน เป็นฝ่ายวิ่งไล่บ้าง เวลาตัวใดตัวหนึ่ง เกาะต่ำ ๆ พอหมาวิ่งจะถึงตัวก็ บินกันกระเจิง....

เป็นอย่างนี้ นาน หลายชั่วโมง ... จนเจ้าแสบของเราก็ดูเหมือนจะทะนงตัวได้แล้วว่า ยังไง แก ก็ งับชั้นไม่โดนหรอก หะ ๆ  ทีนี้ ก็ จะเป็นฝ่าย ไปงับเค้าบ้าง  ในวันที่สองนี้ เจ้าบู้ นำทีมลงไปกัดหูหมา ...  หมาก็ร้องงง!!   แล้วมันก็บินหนี....  ดอกแล้วดอกเล่า หมาก็คงคิดว่าจะเล่นด้วยกระมัง จังหวะที่เจ้าบู้ เกาะยอดไม้ประดับตันหนึ่ง  เมื่อเกาะได้ที่แล้วปลายก็จะโน้มมมม ลงมาใกล้พื้น เนื่องจากยอดมันอ่อน แต่แทนที่เจ้าบู้จะบินหนีให้พ้นพื้น ดันทำตัวฟู ขู่จะกัดกับหมาอีก......   พอหมานั่งมอง เอียงหัว นัยว่าสงสัย เจ้าบู้ ก็ ตะเกียกตะกายปีนยอดที่โน้มลงนั้น ขึ้นสูง ...  แต่ด้วยลักษณะที่เจ้าบู้ ก็ตีลังกาอยู่ กลับหัวกลับหาง  พอหันหลังเข้าเจ้าหมาแสบ ตัวเล็กก็ กระโดด งับได้ เต็มตัว.....  จังหวะนั้นแม่ไม่เห็น เพราะหันหลังอยู่  เจ้าบูบู้ ก็ไม่ร้อง  (ร้องไม่ออก)  พอหันหลังกลับมา ก็เห็นอะไรสีเขียว ๆ เหลือง ๆ อยู่คาปากหมา ก็ นึกได้ว่าใครสักตัวหนึ่งแน่หละ....  พลันนึกได้ก็ออกแรงเตะหมาเต็มที่จนหมาลอย ปากก็คายเจ้าบู้ ลงพื้น ... ส่วนเจ้าบู้เมื่อลงพื้นแล้ว กลับไม่บิน .......   เดินดุ่ย ๆ ๆ เข้าใต้ม้าหิน .... แม่กลัวจะโดนซ้ำ จึงรีบไปช้อนกลับขึ้นบ้าน โดย มีลูกสมุนของบูบู้ เกาะหลังแม่ตามเข้าบ้านไป


พอเข้าบ้าน แม่ยังไม่เห็นอะไรผิดปกติ ก็จับมันยืนบนคอน .... เกาะได้ สามวินาที มันก็ร่วงตกลงมาที่พื้นกรง  เท่านั้นแหละ.... แม่ถึงจะเห็นว่า มีแผลแล้วเลือดออกมาก   มองดูที่มือ ที่อุ้มมาก็มีเลือดอยู่ที่เสื้อเย้อะมาก   แม่ก็ บอก หูยย ตอนนั้นแม่ก็ร้องเสียงหลง หายา แผลสด ตาเหลือบไปเห็น เบตาดีน ก็รีบเอามาหยอด ๆ หยด ๆ ลงแผล  เจ้าบูบู้ ก็นอนหงายนิ่ง ตาพริ้ม เหมือนจะไป... แม่ก็เอามากอดจนเบียร์มาถึง......!!

ราว สี่โมงเย็นเบียร์กลับจากถ่ายรูปมาก็ตกใจ แม่เล่าให้ฟังอย่างที่เบียร์เล่าข้างบนนี้ รีบขึ้นไปดูเจ้าบู้บู้   พอมันเห็น เบียร์ก็ พยายามจะลุกขึ้นยืนให้ได้ ...เฮ้อ... น่าสงสาร แต่พอแม่เล่าให้ฟังละเอียด ๆ ก็อดขำและสมน้ำหน้าไม่ได้แน่ะ ..... นกก็จะตาย  ฟังเรื่องแล้วก็ ขำ  ... โธ่   ..   ตัวนิ๊ดเดียว..จะไปกัดกะหมา...

จากชั่วโมงนั้น..หาหารที่ได้รับ จะเป็นแบบ โปรตีนมากหน่อย ต้มใข่ เอาแต่ใข่แดง บด ๆ ผสมกับเคที่ ให้กิน โชคดีที่ยังกินได้ ไม่งั้นคงต้องงัดเอา สาย ซิลิโคน สำหรับป้อนลูกนกมายัดลงกระเพาะกันบ้างหละ  เมื่อว่าง ก็ รินไวตามิ้ลค์ ให้กิน ก็ดูเหมือนเค้าจะชอบกินกัน นะ เพราะมารุมกินกันสามตัวเลยทีเดียว  แล้วอีกตัวนึงหละ  .....

เจ้าโกโก้.....   ตอนนี้ไม่อยู่ โกโก้ไปเที่ยว ที่สวนสาธารณะพระรามแปด ไม่ยอมกลับ จนมีไอ้บ้าที่รู้ทั้งรู้ว่า เราก็เลี้ยงนก และเอามาปล่อยเป็นประจำ หยิบสวิง ไล่ครอบเอาจนได้  พักเรื่องนี้ก่อน  ต่อเรื่องบูบู้

บูบู้ ก็ ซึมไปนานทีเดียว แต่ดูแล้วรอดแน่ เพราะกินได้ ส่วนแผลก็หาย มองแผลทุกวัน ก็น่าสงสาร ตูด ที่ขนหลุดไปก็เป็นรูใหญ่ ๆ ตามจำนวนขน มีเลือดซึม ๆ แห้งเกรอะกรัง ตำแหน่งที่โดนกัด คือใต้ท้องด้านขวา ใกล้กับ ขาขวา มีหนึ่งรู แผลค่อย ๆ สมาน ดมดูไม่มีกลิ่นเหม็นเน่า ก็ดีใจแล้ว ว่าไม่ติดเชื้อ

ภาพข้างล่างนี้.... 3 อาทิตย์หลังโดนกัด ขนหาง ขึ้นมาได้นิ้วนึงแล้ว ขนตรงแผลยังไม่ขึ้นดี แผลแห้งแล้วน่าจะเป็นแผลเป็นขนเลยไม่ขึ้น สุขภาพดี อาบน้ำบ่อย แต่กินน้อย กลัวจะผอม

คุณเบียร์ยังไม่เล่าเลยว่าใครบังอาจเอาสวิงมาครอบโกโก้  แล้วจัดการยังไงกะเค้าคะ  รอฟังอยู่นะคะ  ด้านได้ใจจริงๆครอบนกคนอื่นนี่

[ใหม่ ใหม่]

พี่จิก็น้องใหม่กะเค้าด้วยคนหรอ อิอิ

ปล. รอฟังเรื่องคนที่เอาสวิงมาจับต่ออยู่เหมือนกันจ้า

[Noru]

:-)  :-)  :-)  :-)  :-) [youtube=425,350]http://www.youtube.com/watch?v=XI59D1pRkbc&feature=related[/youtube]

[Guest]

ว้ายยย ไม่ได้เข้ามาดูแปปเดียว จะตกข่าวซะและ 555+

เข้ามาทักทายให้หายเครียด เห้อออ

วันนี้ส่งงานได้0กลับมา เซงค่ะ อ.จะโหดไปไหน- -
เด็ก300คนผ่าน10คน แถมได้งานเพิ่มมาอีก ตอนนี้ท่วมหัวเลยย

ป.ล.เอามาถ่ายรูปรวมอ่ะหรอพี่เบีย กว่าจะจับแต่ล่ะตัวมาได้คงจะชุลมุนน่าดู555+

บูบู้เป็นไงบ้างงงงงง

[aunx]

คึคึ

[aunx]

อุ๊ย เห็น อะไรของเค้าด้วยอะอายจัง ฮือๆๆๆๆ