จากประสบการณ์ที่ไม่อยากให้ใครเจอ

[dangdon]

ผมเลี้ยงเกรย์ไว้ตัวนึงชื่อคองโก อายุ 7 เดือน กว่าแล้ว และมีซันอีกตัวอายุ 1 ปี 7 เดือน ซื่อแซมบ้า ซนมากๆ เริ่มเลี้ยงตั้งแต่ลูกป้อนทั้งสองตัว ตอนนี้เกรย์เริ่มเรียกชื่อตัวเองได้แล้ว ปกติผมตอนกลางวันผมจะให้คองโกอยู่ในกรงใหญ่โดยที่ยังไม่ได้ซอยปีก  ส่วนเจ้าแซมบ้าจะปล่อย (ถ้าผมอยู่บ้าน) ตอนเย็นประมาณ 5 โมง จะเอาคองโกเข้ากรงเล็กให้นอนบนบ้านทุกครั้ง   เมื่อวันศุกร์ที่31 ก.ค.ผ่านมาระหว่างที่ผมกำลังจะเอาคองโกเข้ากรงเพื่อขึ้นนอนบนบ้านเหมือนทุกวัน โดยให้เขาเกาะมือออกจากกรงใหญ่และผมก็จะประคองให้เขาไม่ฝืน ซึ่งทุกครั้งผมต้องดูก่อนว่าจะมีอะไรไหมที่จะทำให้เขาตกใจได้บ้าง เช่น รถมอไซค์ หรือแม้แต่พวกสัตว์เลี้ยง พวกวัว ควาย เพราะผมสังเกตุเห็นเขาจะกลัวมาก  สิ่งที่เกิดขึ้นวันนั้นก็คือ ระหว่างที่ผมกำลังจะเอาเขาเข้ากรงก็มีรถยนต์ขับเสียงดังมากผ่านมา ทำให้เขาตกใจบินเตลิดไปโดยที่ผมได้แต่มอง เขาบินไปต่อหน้าโดยที่ทำอะไรไม่ทันเลย  ส่วนเจ้าแซมบ้าก็บินตามไปแต่ด้วยความคองโกตกใจมาก ทำให้เขาบินไปด้วยความเร็วจนเจ้าแซมบ้าตามไม่ทัน และได้แต่ร้องเรียก  สักพักเจ้าแซมบ้าก็บินกลับมาหาผมทำตาละห้อยเหมือนจะบอกกับผมว่าคองโกจากเราไปแล้ว ผมก็ได้แต่ปลอบเจ้าแซมบ้า ต่อไปเราก็คงอยู่กันแค่นี้ ผมพยายามจะออกตามแต่ก็ไม่รู้จะตามที่ไหน เพราะแถวบ้านผมต้นไม้เยอะมาก ก็ได้แต่ภาวนาให้คองโกกลับมา ประมาณ 20 นาทีได้ ก็ได้ยินเสียงคองโกร้อง เจ้าแซมบ้าก็ร้องตอบดูเหมือนว่าจะบอกให้เจ้าคองโกกลับบ้านเพราะค่ำแล้ว  คองโกบินวนอยู่บริเวณบ้านประมาณ 2 รอบแต่ก็สูงมาก จากนั้นคองโกก็บินหายไปจากผมจริงๆ ไร้วี่แวว  ผมจนปัญญาที่จะไปตามจริง ๆ หลังจากเอาแซมบ้าเข้านอนผมก็ไปหาเพื่อนที่เป็นตำรวจให้เขาช่วยตามให้อีกคน แต่เพื่อนผมก็ปลอบใจว่ามันมืดแล้วไม่รู้จะไปตามที่ไหน อีกอย่างนกมันมีปีก ผมยิ่งท้อใจขึ้นมาอีก  นอนไม่หลับทั้งคืน เราจะทำอย่างไรต่อไปเพราะซื้อมาก็แพง เลี้ยงไปก็หมดตั้งเยอะแล้ว  และคิดว่าคงจะเอานกมาเลี้ยงอีกแล้ว และที่เหลือก็คือเจ้าแซมบ้าต้องเลี้ยงให้ดีที่สุด  ผมพยายามจะข่มใจให้นอนให้หลับเพราะพรุ่งนี้คิดว่าจะลองขับรถออกไปตามดู ทั้งคืนผมนอนแทบไม่หลับ  ผมต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันว่าคองโกกลับมาเกาะบนมือผม ตัวเปียกมาก หิวโซ  แต่ก็เป็นเพียงความฝัน และก็หลับไปอีก พอตื่นขึ้นมาอีกที ก็ประมาณตี 5 แต่ก็ยังไม่สว่าง  ผมรอจน 6 โมงเช้า ผมก็เอาจะแซมบ้าลงไปปล่อยให้อาหารและให้บินเล่นข้างล่างบ้านเหมือนเดิม  ตอนนั้นผมทำธุระในห้องน้ำ ผมก็ได้ยินเสียงคองโก แต่พอมองหาก็ไม่เห็นเพราะผมต้นไม้เยอะมาก  แต่พอสักพักก็ได้ยินเสียงร้องของคองโกอีก  ทีนี้เจ้าแซมบ้าร้องลั่นอาหารไม่สนใจพยายามบินหา  ผมต้องออกจากห้องน้ำมาดูแซมบ้า และสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็คือเจ้าคองโกกลับมาครับ แต่บินสูงมากดูเหมือนว่าไม่กล้าลงมาเขาบินวนอยู่ประมาณ 3 รอบ ผมพยายามบอกให้เจ้าแซมบ้าร้อง เพื่อให้คองโกเห็นเรา และแล้วคองโกก็ลงเกาะที่ต้นมะม่วงซึ่งสูงและทึบมาก พอเขาเกาะที่ต้นไม้ได้ผมพยายามให้แซมบ้าร้องเรียกให้เขาลงมา แต่เขาคงแกล้งเราและเขาก็คงไม่เคยเจอต้นไม้ที่มีกิ่งก้านเยอะทำให้เขาปีนป่ายเล่นสบายใจเขาเลย ทีนี้คองโกเกาะกิ่งไม้ไม่ดีให้พลาดและหลุดจากกิ่งไม้  ทำให้เขาต้องบินไปอีกหลายรอบกว่าจะมาเกาะต้นไม้อีก  แต่เขาเกาะต้นที่ต่ำลงมา ผมคิดว่าเขาคงเห็นผมกับแซมบ้าแล้วหละ ผมก็เลยพยายามจับเจ้าแซมบ้าโยนขึ้นเพื่อให้แซมบ้าไปเล่นกับคองโก  พยายามอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะแซมบ้าก็คงหิวข้าว ผมก็เลยต้องพยายามดูคองโกตลอดไม่ไห้คลาดสายตา  และก็เขาถ้วยอาหารมาเคาะ เอากระดิ่งที่เขาชอบเล่นมาเขย่าให้เกิดเสียงดัง  ผมทำอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่อายใครเลย ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา ยิ้มดูเหมือนจะเป็นกำลังใจให้ผม แต่เขาคงไม่รู้ว่านกผมหลุด   ชั่วโมงกว่าผ่านไป  คองโกบินจากต้นมะม่วงสูง ๆ ลงมายังต้นคูนหน้าบ้านผมได้แต่ภาวนาอย่าให้เขาตกใจอีกเลย  ณ ตอนนี้ใจผมคิดว่าจะทำอย่างไรให้เขามาอยู่กับผมให้ได้ ผมนึกถึงกาวดักหนู ผมเอามาทากับไม้ไว้แล้วแต่ความยาวของไม้คงสูงไม่พอ และอีกอย่างผมกลัวเขาตกใจก็เลยไม่เอาดีกว่า  ในเมื่อเขาเห็นเราแล้วเขาคงไม่ไปไหน พอดีเป็นช่วงจังหวะที่แซมบ้าก็อิ่มพอดี ผมให้แซมบ้ากินน้ำแล้วก็พูดกับแซมบ้าว่ายังไงก็ต้องเอาน้องลงมาให้ได้  จากนั้นผมจับแซมบ้าโยนขึ้นบนท้องฟ้า  แซมบ้าก็บินไปเกาะต้นคูณทันที แต่ไม่ถึงตัวคองโก   และแซมบ้าก็พยายามไต่ไปจนถึงตัวคองโกแล้วก็ส่งเสียงร้องกันใหญ่เหมือนจะต่อว่าคองโกทำไมมาอยู่สูงจังไม่กลัวตกรึไงอะไรประมาณนี้นะครับ (ผมเดา)  จากนั้นเจ้าสองตัวก็ผลัดกันไซร้ขน  ไซร้ไปไซร้มาทะเลาะกันอีก เจ้าแซมบ้าก็หนีมาหาผม  ผมก็จับโยนขึ้นอีก  ทีนี้เจ้าแซมบ้าบินมาเกาะต้นมะขามซึ่งเขาจะชอบหาฝักมะขามอ่อนและยอดอ่อนแทะเล่น ส่วนคองโกผมสังเกตเห็นที่กระเพาะพักของเขาจะแฟบมากคงไม่ได้กินอะไรเลย โดยที่เขาพยายามหายอดอ่อนของต้นคูณกินเป็นอาหารเช้า   ผมก็พยายามให้แซมบ้าร้องโดยพยายามเอาสิ่งที่คิดว่าเขาไม่ชอบคือรถมอไซค์ จักรยาน มั่ง เพราะเวลาผมจะไปทำงานหรือไหนมาไหนผมจะใช้มอไซค์และจักรยาน ซึ่งพอเขาเห็นเขาจะส่งเสียงดังมาก เขาคงคิดว่าผมจะหนีเขาไป  ปรากฎว่าได้ผลครับแซมบ้าร้องลั่นเลย คองโกมองเห็นแซมบ้าร้องเท่านั้นแหละ โผจากต้นคูณมาหาเจ้าแซมบ้าเลย แต่ก็ไม่ลงที่ต้นมะขามทันที  ยังมีลีลาบินไปเกาะสายไฟที่โยงเข้าบ้าน ผมก็ยิ้มได้แล้วครับและคิดว่าเขาคงไม่ไปแน่  คองโกเกาะได้สักพักก็ต้องโผจากสายไฟครับ เพราะสายไฟมันไหวอยู่ตลอด พอหลุดจากสายไฟจึงไปเกาะต้นมะขามกับเจ้าแซมบ้า  ทั้งสองก็เล่นก็จิกกันอยู่เหมือนเดิม  คองโกจะหายอดอ่อนและฝักอ่อนมะขามกิน    ผมก็คิดไปอีกว่าถ้าเกิดเขากินยอดมะขามแล้วอิ่มแล้วไม่ลงมา และบินหนีไปอีกจะทำอย่างไร  ผมก็เริ่มที่จะไม่ค่อยสนใจเขามั่งละ ก็ทำงานอย่างอื่นของผมไปมั่ง  แต่ก็คอยดูเขาอยู่ว่าเขามีปฏิกิริยาอย่างไร จนผมซักผ้าเสร็จ ผมก็เอาเงาะใส่ถาดให้เขาเห็น เขาเริ่มมองเห็นแล้วว่ามีเงาะ  ท่าทางของเขาดูเหมือนว่าเริ่มที่จะไม่สนใจยอดมะขามแล้ว  แต่เจ้าแซมบ้าซิกลับทำให้ผมหนักใจเพราะชอบแกล้งเจ้าคองโก เหมือนกับจะบอกว่าจะไปไหนมาเล่นกันก่อน ทำให้คองโกร้องลั่นและพะวงว่าแซมบ้าจะแกล้งอีกรึป่าว  ยิ่งทำให้ใจผมไม่ค่อยดี กลัวว่าสิ่งที่คองโกตั้งใจจะลงมาหาอาหารนั้นหายไป  ผมก็อยากตีแซมบ้าเหมือนกันแต่เขาคงไม่รู้เรื่องกับเรา แต่คองโกก็พยายามเลี่ยงแซมบ้าโดยการไต่ลดระดับความสูงลงมาเรื่อยๆ  จนถึงกิ่งสุดท้ายก็ยังสูงกว่าผมจะจับเขาได้ผมเลยส่งเงาะให้เขากินและส่งนิ้วให้เขาเกาะ และคองโกก็กลับมาอยู่กับผมเหมือนเดิมครับพอเอาเข้ากรงใหญ่เอาอาหารและน้ำให้กิน ไม่ยอมเงยหน้ามองเลยครับ   สรุปแล้วก็ใช้เวลา 3 ชั่วโมงกว่า ผมถึงได้ตัวคองโกคืนมา  และวันนั้นผมไม่ไปไหนเลยครับ  อยู่ให้เขาเห็นตลอดเวลาเลย อย่างไรก็ตามผมคงต้องซอยปีกให้เขาแล้วหละ  ผมรู้ว่าความรู้สึกตอนนั้นผมแย่มาก

       จากประสบการณ์จริงที่ผมเล่ามา ผมไม่ได้ถ่ายรูปไว้ครับ เพราะกล้องผมไม่ได้เอามาจากที่ทำงาน ผมยังเสียดายเลยว่าเราน่าจะมีอะไรบันทึกไว้เป็นภาพ  แต่ก็ดีทียังได้บันทึกไว้ในความทรงจำ
 ผมรู้แล้วว่าเลี้ยงเกรย์แล้วสบายใจครับ เพราะเป็นนกที่ไอคิว ความจำดีมาก   และคนที่เริ่มเลี้ยงใหม่ผมอยากให้คิดให้ดี  ถ้าตกลงจะเลี้ยงก็ให้ดูแล ให้ความรัก ความเอาใจใส่เขาให้มาก เพราะเขาก็คือหนึ่งในสมาชิกของครอบครัว    
 
         (((((ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงทั้งคนและนกนะครับ)))))

[...]

อ่านแล้ว  ก็ต้องบอกว่า  บางครั้งเราต้องตัดสินใจว่า  ระหว่างการกักขังหน่วงเหนี่ยว    การขลิบขนปีกจนนกขาดสันชาติญาณในการบิน    การปล่อยให้ขนปีกเต็มแล้วบินจากไป  จะเลือกแบบไหนครับ

หลาย ๆ ท่านบอกว่าอยากเลี้ยงให้เขามีขนปีกที่เต็ม  จะได้มีอิสระ    มีความสวยสง่า  แต่ถ้าคิดในแง่มุมอีกแง่มุมนึงว่า  ถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างที่ท่านเจ้าของกระทู้กล่าวมาแล้ว  บางครั้งมันไม่เหมือนแบบนี้เสมอไป  

ก็ต้องช่างใจคิดกันละครับ  

ปล. ของผมหลุดไปหลายตัว ไม่มีโอกาสกลับมาเลยสักตัวครับ  พอขนเริ่มเต็มก็ขลิบหมด  แม้จะอยู่ในกรงรวม หรือกรงเดี่ยว  เพื่อป้องกันปัญหาอื่น ๆ ที่จะเกิดขึ้นมา  

ดีใจด้วยครับ  ที่ได้กลับมา

[llws]

ดีใจด้วยจิงๆค่ะ ^^

[น้องมีมี่]

อ่านแรกๆก็ใจหายใจคว่ำเลย
แต่สุดท้ายก็แฮบปี้ เฮ้อ...โชคดีจังเลยคะ
เพราะตัวเราเองก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกัน
เข้าใจถึงความรู้สึกท่านเจ้าของกระทู้เลยคะ
ดีใจแทนที่ได้เขากลับมา เย้ เย้ๆๆ  :-)  ;-)

[oummie]

ดีใจด้วยครับ ของผมบินไปหลายตัวแล้ว ไม่เคยกลับมาเลย

[ด.ช.หาด]

เมื่อต้นเดือนกรกฏาคมที่ผ่านมา เชคนัทมาคอว์ ผมที่เลี้ยงมาจากลูกป้อนอายุ สองปี ก็หลุดไปแบบแพ๊คคู่เหมือนกันครับ หลุดไปตอนเย็น ห้าโมงผมยังไม่กลับถึงบ้านแต่คนที่บ้านเห็นตอนมันบินพอดี ผมเข้าใจเลยอารมณ์คนนกหลุดมันเป็นไง แต่ก็ได้คืนหมดครับ ตัวแรกได้เย็นนั้นเลย เพื่อนบ้านจับมาให้ ตัวที่สองได้ตอนเช้า มันไปหลบตรงรั้วบ้านพอเห็นผมถืออาหารมาให้พวกที่เหลือก็ร้องให้ผมไปจับ ถือว่าโชคดีเหลือเกินครับ ไม่งั้นเศร้าไปนาน

[tuktik2255]

จบสิ้นกันสักทีคนแบบนี้

โพสนี้ทำให้เกิดความแตกแยกขออนุญาตลบค่ะ

[Hunter]

แค่แสดงความคิดส่วนตัวมันอ่านแล้วขัด ๆน๊ะครับ

ลองเป็นนกที่มีมูลค่าเยอะสักหน่อย  จะลองกล้าฝึกกันดูไหมครับ  เอาแค่ เกรย์ แล้วค่อย B/G ก่อนละกัน  แล้วค่อยคิดไปถึง Greenwing และ Scarlet  

เพียงเฉพาะแค่ Sun จะหลุดไปสักฝูง  สองฝูง คงไม่น่ามีปัญหาสักเท่าใด  

มันมีสักกี่เปอร์เซนต์กันที่จะสามารถฝึกนกได้ดี  นกหลุดไปกี่ตัวแล้วกลับมาถึงเป้าหมายได้เสมอ  

บางครั้งคงต้องตัดสินใจกันว่าจะสูญเสียก่อนไหม แต่สำหรับผมคงไม่  เพราะนกบางตัวมันมีมากกว่าราคา

[Nui]

ยังไงก็ดีใจด้วยครับที่เจ้านกน้อยยังคิดถึงบ้าน

และบินกลับมาถูก

ยินดีด้วยครับที่เจ้านกตัวนี้ยังรักเจ้าของ :-)

[dangdon]

ขอขอบคุณน้องติ๊กครับ ผมเห็นวิธีการฝึกของน้องครับ  มีปีกก็ใช่ว่าจะปลอดภัยใช่ไหม  โยโย่และบูบู้ เคยโดนเหยี่ยวโฉบไปไม่ใช่เหรอครับ  ผมเข้าใจในความเป็นนกครับ แต่เขามีมูลค่ามากกว่าเจ้าซัน เป็นไม่รู้กี่เท่าตัวครับ แต่ผมมั่นใจครับ ผมสามารถฝึกได้ครับ  ตอนนี้เขายังเป็นเด็กและยังไม่เหมาะที่จะฝึกให้บินครับ เพราะหากหลุดไปจริงๆ แล้ว ก็หมดกันครับ  
ผมเคยฝึกเจ้าแซมบ้า (ซัน) โดยผมจะให้เขาบินในห้องผมก่อน เพื่อให้เขาเกิดความมั่นใจ หลังจากนั้นผมก็ซอยปีกออก แต่ให้เขาสามารถบินได้ในระดับหนึ่ง คือไม่ให้สูงมาก  หลังจากนั้นผมจะปล่อยเขาบินอยู่รอบบริเวณนอกบ้าน  เมื่อเวลาผ่านไปได้ปีนึง ขนเขาเริ่มผลัดปีกเส้นใหม่ขึ้นมาทดแทน เขาก็สามารถบินได้เป็นปกติครับ  ทุกวันผมต้องเอาเข้ากรง  เพราะไม่งั้นบินตามผมไปทำงานทุกวันเลย  นี่เป็นวิธีการทีผมฝึกครับ  แต่ก็กับเจ้าคองโกผมก็มั่นใจครับว่าสามารถฝึกได้ เพราะผมเริ่มฝึกในห้องผมก่อนโดยการยื่นแขนข้างนึงออกแล้วก็เรียกชื่อเขา  เขาจะลังเลนิดนึง  สักพักก็บินมาหาผมซึ่งผมคิดว่ามันเป็นนิมิตหมายอันดีครับ  จริงๆ แล้วผมอยากจะเอารูปที่ผมถ่ายไว้  ให้กับสมาชิกได้ดูว่าผมเลี้ยงนกอย่างไร  แต่ระบบ IT ผมไม่ค่อยถนัด ย่อรูปไม่เป็นครับ  ยังไงช่วยแนะนำทีนะครับ


และขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านผมก็อยากให้หลายๆ คนคิดก่อนจะทำอะไรหลงไป  อย่างเช่น ผมคิดที่จะเอากาวดักหนูติดเขา แต่ถ้าเกิดทำจริงๆ แล้วเขาดิ้นหลุด ก็คิดเอาเองแล้วกันนะครับว่าอะไรจะตามมา

[GoGuy]

ดีใจด้วยครับที่ได้นกกลับมา คราวหน้าต้องเพิ่มความรอบคอบขึ้นอีกนะครับ

ถ้าผมมีนกซัน แล้วหลุด อีกอาทิตย์ก็ไปซื้อมาใหม่  :-D
ถ้าเกรย์ผมหลุด 3-4 เดือน ก็คงไปซือ้มาใหม่  :-o
ถ้าผมมีบลูโกลด์แล้วนกผมหลุด ปีหน้าก็อาจไปซื้อมาใหม่  :oops:
ถ้าผมกรีนวิง หรือสกาเล็ทแล้วนกผมหลุด ผมก็คงต้องไปซื้อหวยก่อนครับ หาตังก่อน ไม่รู้อีกเมื่อไหร่งบจะถึง :cry:



ดังนั้นผมจึงต้องระมัดระวังตลอดเวลา แต่ก้มีเกือบ + เฉียดหลุดอยู่เหมือนกัน

[tuktik2255]

พี่ค้ะ มูลค่าอยู่ที่ความทรงจำของเรากับ นก แต่มันกลับไม่ได้ขึ้นอยู่กับราคานกเลยค่ะ

ติ๊กบอกแล้วว่า มันต้องฟังดูขัด ๆ ถึงจะสามารถกระตุ้นอะไรที่อยู่ในใจเราได้เพือให้เราได้คิดว่า เราจะแสดงความคิดอะไรออกมา

ซัน ตัวละแค่ พัน แต่เวลาหายไป มีคนจับได้ บอกขอค่าไถ่ 3000 เราไถ่มั้ย.....  ติ๊กว่ามีคนไถ่ค่ะ ติ๊กเองก็ยอมเช่นกัน

ความคิดที่นกเป็น มูลค่าทางเงินนั้น......  ไม่พูดต่อดีกว่าค่ะ เรื่องแพง ไม่แพง

แต่ติ๊กแสดงความเห็นออกมาว่า ซันก็ชีวิต จะ กรีนวิงก็ ชีวิตค่ะ ไม่ได้มองที่มูลค่านกที่จะมีเฉพาะคนมีเงินซื้อมาเลี้ยงได้เพื่ออะไรก็แล้วแต่

ขออภัยที่มองกันคนละมุมค่ะ

ไม่งั้นติ๊กจะยุยงทรงกระทู้แนว ๆ ป้อนไม่ใช้ใ้ส้ไก่ให้กับน้อง ๆ มือใหม่ไว้เพื่ออะไร ก็เพราะความสุขของนกเราเป็นสิ่งที่มีมูลค่าสูงสุด

มีคนให้นกแพง ๆ ติ๊กมาฝึกให้ สองตัว ตอนนี้ยังรับมาไ้ม่ได้เนื่องจากเต็มแล้ว ที่บ้านไม่มีตำแหน่งให้มันอยู่ ถ้ามีคนเอา สกาเล็ตมาให้ฝึกติ๊กจะทำให้มันบินได้แล้วกลับมาให้ดู ..... ค่ะ  อิ ๆ

ปล ..     ติ๊กตอบกระทู้เพื่อค้นหาคนแนวเดียวกับติ๊ก และเพื่อให้ท่านที่โพสต่อจากติ๊กออกมาแสดงความคิดเห็น ว่าท่าจะออกมาเป็น เสื้อเหลือง เสื้อแดง เพื่อที่ติ๊กจะได้ คิดตามได้ทันว่าท่านเป็นกลุ่มเดียวกัน ที่ต้องจูนเข้าหากันหรือ  คนละกลุ่มที่ไม่ควรไปยุ่งค่ะ

ยกตัวอย่าง ป๋า ๆ ที่เคยตำหนิตอนที่ติ๊กออกความเห็นแสดงความเห็นด้วย กับกระทู้ สุด hot

"ป้อนนกใช้สายยางนั้นป่าเถือน"  

ซึ่งก็ได้ข้อสรุปกันไปว่า ป๋า ๆ ที่เลี้ยงกันจำนวนมากนั้นไม่สามารถทำได้เนื่องจากเหตุผลหลายประการ

ส่วนกลุ่มที่เห็นด้วยก็จะเป็น นักเลี้ยงนกหน้าใหม่ ที่มีนกไม่มาก ตัวสองตัวค่ะ

เห็นมั้ยแค่กลุ่มที่ป้อน นกด้วยสายยาง กับ กลุ่มที่ปัอนนกด้วยอย่างอื่น ยังแยกกันเลย ติ๊กก็แค่อยากจะเห็นว่า พวกพี่ ๆ น้อง ๆ เราคิดอย่างไร กับ ........   นกหลุด



แล้วก็ทำสำเร็จแล้วค่ะ เห็นแล้ว ว่า พี่ ๆ มีแนวคิดอย่างไรค่ะ  
ยิ้ม ๆ นะค้าาา พี่ ๆ ข๋าาาาาา

[ด.ช.หาด]

มูลค่านกอยู่ที่ความทรงจำจริง ๆ ครับ
ตามรูปเลย ครับผมจำไปจนตายแน่ ๆ 5555

ติ๊กไปไถ่ให้อู๋ทีดิตัวนี้อ่ะ อิอิ

[ลุงน้อย]

ขนาดนกพิราบ ปล่อยบินเป็นฝูงๆ ทุกวัน ใกล้บ้าง ไกลบ้าง บางครั้ง ยังมีหลงหายไปบ้างเลยครับ

นกแต่ละชนิด นิสัยไม่เหมือนกัน  นกซัน โนรี นกเอี้ยง นกเงือก เห็นอยู่บ่อยๆ ที่มันบินตามเจ้าของ หรือ ปล่อยบินเป็นอิสระ แล้วกลับมานอนรังที่เดิม

แต่นกบางอย่าง อาจมีความเป็นส่วนตัวสูง ซึ่งอาจจะไม่สามารถทำได้อย่างซัน  และต้องหลงทาง กลายเป็นนกจรจัด  และถูกโลกภายนอดจัดการไปในที่สุด

ผมดีใจ ที่เห็นคนที่สามารถเลี้ยงนกแก้ว แล้วบินตามเจ้าของได้มากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเช่นที่ผมเคยเห็นนกเอี้ยงบินตามเจ้าของ  เหมือนที่ผมเคยฝึก หงส์หยก และ lovebird ให้บินตามผมได้ ซึ่งในขณะนั้น ผมมีเวลาให้นกเหล่านั้น

แต่ในวันนี้ ผมไม่มีเวลาที่จะฝึกให้นกบินตามผม  แต่ผมก็ไม่ละเลยที่จะต้องเล่นกับมัน  ด้วยความเป็นห่วงมัน ในวันนี้ ผมเลือกที่จะเล็มปีกเขาออกบ้าง เพื่อไม่ให้เขาบินแรงแล้วโซ่อาจจะกระชากเท้าเขาหักได้  

แต่ในอนาคต หากผมมีเวลาอยู่กับนกมากขึ้น ผมอาจจะปลดโซ่ ปล่อยปีกก็เป็นได้  

เคยคิดจะฝึกนกกระจอกเหมือนกันนะ แต่เราจะจำได้เปล่าเนี่ย ว่า ตัวไหนลูกเรา และตัวไหนชื่ออะไร

[dangdon]

น้องติ๊ก  พี่เชื่อว่าน้องติ๊กฝึกนกซันได้  แต่อาจจะไม่ทุกตัวเพราะนกก็เหมือนคน ฝึกได้มั่งไม่ได้มั่ง  บอกได้มั่งไม่ได้มั่ง แล้วแต่ความหยักของคลื่นสมอง  และพี่ยังไม่เคยเห็นว่าน้องติ๊กฝึกแอฟริกันเกรย์ได้  พี่เลยไม่เชื่อในข้อเสนอแนะของน้องซักเท่าไหร่คงไม่ว่ากันนะครับ   พี่อยากให้น้องติ๊กลองซื้อนกแอฟริกันเกรย์มาฝึกสักตัวซิ แล้วฝึกให้ได้เหมือนกับเจ้าซัน ทั้งสองตัว เมื่อฝึกได้แล้ว พี่เชื่อว่าคงมีหลายคนที่ต้องขอความรู้ และยกย่องน้องติ๊กเป็นครูชั้นเทพเลยครับ

ใช่ครับน้อง  นกทุกอย่างมีชีวิต ไม่ว่าจะเป็น นกกระจอก นกกระจิบ นกมาคอว์ บลูโกว์ ในเมื่อเขามีชีวิต  เขาย่อมที่อยากมีวิถีชีวิตตามธรรมชาติของเขา อยากบิน อยากมีอิสระ  เขาคงไม่อยากให้น้องติ๊กเอาเขามากักขังใช่ไหม ทำไมน้องติ๊กไม่ปล่อยเขาเป็นอิสระ

การฝึกนกของให้น้องจำไว้เลยว่า เป็นการทรมานอย่างหนึ่งครับ อย่าง เช่น น้องติ๊กจะฝึกนกตอนก่อนให้อาหาร ใช่ไหม  จริงๆ แทนที่เขาต้องได้รับอาหารจากน้องทันที  แต่น้องกับทรมานให้เขาบินหิวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย ถ้าไม่ได้ยินเสียงน้องติ๊กเรียกก็ไม่ต้องมากินอาหารละครับ  บินแทบตายเมื่อไหร่จะเป่านกหวีดให้สัญญาณสักทีน้องฝึกให้เขาเป็นนกหรือฝึกให้เขาเป็นทหาร  หรือเพียงแต่ความภูมิใจว่าฉันสามารถฝึกนกได้ แล้วก็ลงประกาศในเวปให้คนอื่นเขาชื่นชมในความสามารถ  แค่นั้นหรือ...........