มีเรื่องเล่าให้ฟังครับ

[Apiwat]

เมื่อ 4 เดือนที่แล้ว (ประมาณ มกราคม) ที่บ้านผมคุณพ่อได้ซื้อลูกนกแก้วมาเลี้ยง 1 ตัว ขนยังขึ้นไม่มากเลยครับ น่ารักมากแบบว่ามันหัวโตมากจนคุณแม่ตั้งชื่อให้มันว่าโป๊งเหน่ง  รู้จากคุณพ่อว่ามันเป็นพันธุ์นกแก้วโม่ง ซึ่งพอโตตัวมันจะใหญ่มาก......ครั้งแรกที่ผมเห็นผมก็สนใจมากเพราะที่บ้านเป็นครั้งแรกที่เลี้ยงนกแก้ว  ได้ยินมานานว่ามันพูดได้เชื่อง  ผมก็เล่นกับมันตั้งแต่เด็กทุกคนในบ้านก็ช่วยกันเลี้ยงให้กินกล้วย กินอาหารเด็ก ทำกรงให้  เลี้ยงได้ประมาณพักนึง(ตอนนี้ขนมันขึ้นเยอะแล้วเริ่มบิน)วันนึงคุณแม่ก็เปิดกรงเพื่อจะให้อาหารตามปกติ  ปรากฎว่ามันบินสวนออกจากกรงแล้วบินหายไปเลย  ที่บ้านไปตามหาก็ไม่เจอตอนนั้นก็ตกใจแล้วก็เสียดายมาก  ช่วงนั้นยังป้อนอาหารทางสลิงอยู่เลยครับมันไม่กินเมล็ดทานตะวันประมาณ 5 วันคุณแม่ก็ยังออกไปตามหาอยู่ปรากฎว่ามีคนเห็นและจับมันได้ทางคุณแม่ก็เสียเงินขอซื้อกลับมา   ผมก็ดีใจครั้งแรกที่เห็นมันผอมมากและระแวงเอามือไปใกล้มันทำท่าจะกัดเอาแต่พอมันได้ยินเสียงคนในบ้านพูดมันก็จะร้องเสียงเล็กๆยาว  คุณพ่อบอกว่าเสียดายกลัวมันจะเป็นนกที่ไม่เชื่องไป   เลี้ยงได้อีกสักพักก็เหตุการณ์เดิมเลยครับ  คุณแม่ปิดกรงแล้วมันก็บินหนีไป  คราวนี้เป็นคุณพ่อไปตามอีกประมาณ 2 วัน คุณพ่อเล่าให้ฟังว่าออกไปวิ่งออกกำลังกายตามปกติแล้วก็มองหานกไปด้วยแต่คุณพ่อไปเดินหาตรงบริเวณที่ครั้งแรกมีคนเจอ มีคนถามว่าเดินหาอะไรครับ  คุณพ่อก็บอกว่าเดินหานกแก้ว  ปรากฎว่าเค้าบอกว่าเห็นนกแก้วเกาะเสาไฟฟ้าอยู่แถวๆนั้น คุณพ่อก็ไปดู  ก็เห็นแล้วคุณพ่อจำได้ก็เลยร้องเรียกมันบินลงจากเสาไฟฟ้ามาเกาะที่แขนของคุณพ่อเลยครับ  คุณพ่อก็เอากลับบ้านแล้วเราก็จัดการต่อสายที่คล้องขาให้ยาวขึ้น  เวลาเราเอาออกจากกรงก็จับสายคล้องขามันไว้กันไม่บินหนีอีก  เราก็เลี้ยงมันตามปกติ  มันขึ้นชื่อเรื่องดุมากคือมันไม่เอาคุณพ่อเลยครับไม่ให้จับเลยมีผมกับคุณแม่ที่จับได้(กับคุณแม่มันสนิทมาก)
เหตุการณ์ที่ผมจะเล่าต่อไปนี้  คือเรื่องที่ผมเสียใจที่สุดมากๆ  เมื่อก่อนผมไปทำงานปกติเช้ากลับเย็นก็จะไม่ค่อยได้เล่นกับมันยกเว้นวันหยุด  จนงานผมเปลี่ยนเวลาทำงานทำให้ผมมีเวลาอยู่บ้านมากผมก็เล่นกับมันเพราะมันเริ่มตัวใหญ่แล้วก็เริ่มเชื่องกับผม มันยอมเกาะแขนผมออกมาจากกรงมันไม่บินหนี  เวลาผมเอาหน้าไปทางซ้ายมันก็มองตามเอาหน้าไปทางขวามันก็มองตาม  ผมออกจากห้องมันก็มอง มันเห็นผมมันก็ร้องผมรู้สึกว่ามันเป็นเพื่อนเป็นน้อง  ผมเริ่มผูกพัน ทุกวันผมต้องไปที่กรง บางที่ดึกๆผมก็ไปแกล้งมันโดยเป่าลมใส่หน้ามันให้มันตื่น(เวลานอนมันจะหันหัวไปข้างหลัง) ผมมีความสุขมากผมรู้สึกไม่เหงาเวลาอยู่บ้าน  ถึงแม้ว่าเวลามันเกาะผมจะมีแผลเล็กๆเต็มมือเนื่องจากเล็บคมมาก  แล้วเวลามันขึ้นไหล่ผมมันก็จะไม่ยอมลงมันเคยกัดผมตอนที่ผมจะเอามันลงจากไหล่  เนื้อหลุดเลยครับผมก็ร้องแล้วก็โมโหมาก มันก็ตกใจแล้วบินไปเกาะที่อื่น  ไม่น่าเลยครับ  วันนั้นผมอยู่บ้านตามปกติก็เอามันออกมาเล่นโดยที่วันนั้นผมนั่งเล่นคอมฯอยู่มันก็อยู่ใกล้ๆแล้วมันก็บินมาเกาะไหล่ผมก็ยังไม่ทันไล่มันลง  มันมากัดที่หูผม ผมจ็บมากก็ร้องเสียงดังมันตกใจก็บินหนีผมใช้มือกะว่าจะตีให้มันจำ ผม.........ตีโดนมันที่หลังอย่างจังมันร่วงเลยครับ  ผมตกใจมากรีบเอามันขึ้นมาดูมัน..หายใจเหมือนคนหายใจไม่ออกเลยครับเหมือนคนเป็นหอบ ตอนนั้นผมกลัวมันจะตายมาก ก็รีบเอาไปใส่กรงให้มันเกาะกิ่งไม้แล้วผมก็ดูว่ามันเกาะไหวหรือเปล่า มันเกาะได้แป๊ปนึงก็ตกลงมาผมใจหายเลยครับผมเปลี่ยนกางเกงได้ก็รีบพามันไปคลีนิกแถวบ้านแต่เค้าไม่รับรักษา เค้าบอกให้ไปร.พ.จุฬา ผมก็พามันไป ติดต่อเจ้าหน้าที่เรียบร้อยได้คิวที่ 74 แต่ตอนตรวจพึ่งคิวที่ 30 เองผมก็นั่งรอ ตอนนั้นมันดูเหมือนว่าจะเป็นปกติมันไม่หอบแล้วแต่มันซึมมากไม่ร้องเลย  ผมก็นั่งรอนานก็เลยพามันออกมาข้างนอก กำลังคิดว่าจะพามันไปคลีนิกอีกที่ดีไหม ครั้งสุดท้ายคือผมลูบหัวมันแล้วมันก็คอพับไปเลยครับผมอึ่งมาก อึ่งสุดๆผมห็นตามันที่มองผม  ผมพูดไม่ออกเลยครับผมขับรถกลับบ้านแบบเสียใจมากครับ พ่อแม่ก็สงสัยว่ามันเป็นอะไรตายผมบอกท่านว่าไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่กล้าบอกความจรึงว่าผมเป็นคนทำมันตาย  ร่วมแล้วประมาณ 2 ชั่วโมง พอตกเย็นผมก็ฝังมันใว้ในบ้าน  ผมร้องไห้ไปประมาณ 5 ครั้งมันเสียใจมากมันไม่น่าตายผมไม่รู้ว่าว่ามันจะถึงตายผมไม่ได้กะตีให้มันตายแค่อยากให้มันจำเท่านั้น ผมทำร้ายเพื่อนของผม ผมฆ่ามันมันคงคิดว่าผมทำมันทำไมมันก็แค่กัดหูผม โทษมันไม่ต้องตายก็ได้หูผมก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ผมนอนร้องไห้คิดว่าผมทำอะไรลงไป   เช้ามาผมก็ไปใส่บาตรแล้วกรวดน้ำให้   เท่านั้นที่ผมทำให้ได้จรึงๆ ผมคงจะเสีนใจไปอีกนานแต่มันก็จะค่อยๆน้อยลงไป แต่ผมคงไม่มีวันลืมว่าครั้งนึงผมเคยทำให้เพื่อนผมต้องตายไป สุดท้ายอยากบอกเจ้าว่าไปสู่สุคตินะไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่านี้ อโหสิกรรมให้พี่ด้วย  ลา......

[Jubsy]

เสียใจด้วยครับ ยังไงก็พยายามเก็บความทรงจำของเค้าที่ดีๆ ไว้ครับ

[goodpie]

เฮ้อ...เศร้าค่ะ...เสียใจด้วยนะคะ

[bios_m]

เสียใจด้วยครับ

[C_tan]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ  และ นกแก้วไทย โตขึ้นมา จะมีลักษณะอย่างที่ว่า  คือ ดุ ทุกตัว ทุกชนิด ครับ  

[ด.ช.หาด]

คุณไม่ใช่คนเดียวหรอกครับที่เคยเจอเรื่องแบบนี้ การที่บางครั้งเราจะเห็นความสำคัญในของบางอย่างก็ต่อเมื่อเราเสียเค้าไปแล้ว เกิดได้กับทุกคนครับผมก็เป็นหนึ่งในนั้น พอเจอเรื่องแบบนี้ผมก็เริ่มตระหนักได้ว่า เราควรให้ความสำคัญกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเราให้มากที่สุดครับ เพราะว่าเวลาเสียเค้าไปแล้วจะได้รู้สึกว่าอย่างน้อยเราก็ทำดีที่สุดแล้ว

[ลิง]

ขอเล่าบ้างครับ เมื่อ 2 ปีก่อน
 
   ผมเคยเลี้ยงเอี้ยงโครงตัวนึง  ไม่ได้ซื้อมานะครับนกบินมาเกาะที่หน้าห้องผมตอนหัวค่ำ  เจ้าของหอเขาไล่จับ  แล้วให้ผมเลี้ยง  ตอนแรกไม่เชื่องจะจิกอย่างเดียว  ช่วงเช้าเลยไปขออาหารขุนทองของพี่ที่อยู่หลังห้องให้อยุ่วันนึงจึงเชื่องจับเล่นได้  เจ้านี้ชอบอาบนำมากครับ อาบ เช้า เที่ยง เย็น บางวันมีรอบดึกด้วย  ด้วยความซนผมจึงตัดปีก  ผมตัดได้ประมาณ 6-7 เดือนก็เลิกตัด  ปล่อยให้เขาอยุ่หน้าห้องบ้าง หลังห้องบ้าง  สุดท้ายก็ปล่อยให้เขาบินออกไปข้างนอก วันแรกไม่กลับ ต้องตามเรียก  วันที่ สอง เที่ยงกลับมากิน กับอาบน้ำ แล้วก็บินออกไปอีก  ก่อนจะบินเข้าหรือออกจากห้อง เขาจะร้องเรียกทุกครั้งเหมือนจะบอกว่า ออกไปแล้วนะหรือกลับมาแล้ว ออกไปรับด้วย  อะไรประมาณนี้  ถ้าวันไหนผมเลิกงานดึกไม่ได้มารับ เขาจะเข้าห้องผิดประจำ เป็นแบบนี้อยู่ 3-4 เดือน แล้ววันหนึงก็เกิดเรื่อง เขาบินกลับมาห้องตอนเย็น ด้วยอาการ ขนฟู่ ตาเยิ้ม น้ำลาย ลักษณะคล้ายกินยาฆ่าแมลง (ที่พูดแบบนี้เพราะแถวนี้ปลูกผักส่งตลาดเยอะ) ช่วงเช้าผมไปทำงาน เพื่อนผมก็ปล่อยออกไปอีก เย็นกลับมาก็ไม่เห็นเขาแล้วครับ ขึ้นไปยืนรอที่ดาดฟ้าก็ไม่เห็น
ตอนเช้าแม่บ้านมาบอกว่านกตายอยู่หน้าหลังห้อง เขาเลยโยนทิ้งที่คูน้ำข้างหลัง ได้ยินแค่นั้เศร้าเลยครับ

..........นี้คือสาเหตุที่ผมเริ่มเลี้ยงนก

[DNA]

ฮือออ  :cry:  เศร้าแทนคนเลี้ยง(เว่อไปมั้ย)อิอิ

[My_love]

เสียใจด้วยค่ะ กับทั้ง2เหตุการณ์ ขอเล่าบ้างค่ะ เราเลี้ยงโนรีดำอยู่ตัวนึง ชื่อนิลนิล เลี้ยงตั้งแต่เป็นลูกป้อน เชื่องและฉลาดมากๆ ขี้เล่น ติดคน คนที่บ้านรักมันทุกคนเลย แล้ววันนั้นก็มาถึง หญิง(ขอโทษ ค่ะ เราชื่อ หญิง)กับแฟนไปขายของ นิลนิล อยู่กับแม่ แล้วป้า(พี่สาวแม่)โทร มาบอกว่ายาย(แม่ของแม่)แย่แล้ว(ปัจจุบันคุณยายเสียแล้วหลังเหตุการณ์นี้1เดือน)ให้แม่รีบไปดูใจ แม่เลยรีบขึ้นรถ(เบนซ์ สปอร์ต ทะเบียน9999กทม.)ล้อเล่งง่า รถธรรมดามือ2 นี่แหละแล้วนิลนิลก็เกาะแม่ไม่ยอมปล่อย แม่เลยต้องพามันไปด้วย พอขึ้นรถปุ๊บ มัน(นกนะไม่ใช่แม่)ก็โดดไปเบาะข้างๆ แล้วแม่ก็ลงจากรถมาปิดประตูบ้านเอง เพราะ คนใช้ไม่อยู่(ก็บอกแล้วว่าหญิงกับแฟนไปขายของ).....วินาทีนั้นเอง นิลนิลบินตามแม่ออกมา.....ผล.......คือ........ก้านคอ   สิครับเด็ดขาดดี   ร้องไห้ทั้งบ้าน ..เศร้ามั้ยๆ  เรื่องจริงนะเนี่ย
ปล.ตอนนี้ได้แต่หวังว่า Hahn(อายุเดือนฝ่าๆ) ที่เลี้ยงอยู่จะรอดและแข็งแรง ถ้าฉลาดและพูกเก่งๆได้ยิ่งดี
ปล.โปรดเก็บให้พ้นมือแม่*0*

-------------มีความสุขทุกครั้งที่เข้าเว็ปนี้---------------

[Sun_Lucky]

เคร้าจัง !!! ไว้อาลัยให้ 3 นาทีนะ  :cry:  :cry:  :cry:

[chaiwat]

ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ่งขอรับ

[พจแก้วตามาน]

เศร้าจัง

หามาเลี้ยงอีกซิค่ะ

[GoGuy]

ทีหลังให้ไปโรงพยาบาลอื่นครับ เพราะที่จุฬาบางครั้งเค้าไม่มีวิจารณญาณที่จะฟันธง ว่าเคสไหนเร่งด่วน หรือรอได้    เพราะผมก็มีประสพการณ์อย่างนี้ที่จุฬา