ริงเนคขาวตัวนี้ ไม่รู้เป็นอะไร กัดแทะรังมุดหนีคเที่ยวตังแต่วันเข้าพรรษา รู้สึกเสียดายเพราะเลี้ยงมา4-5ปีแล้ว ก็คอยเฝ้าดูอยู่3-4วัน ไม่เห็นวี่แวว ก็ต้องทำใจ  มาเมื่อวานนี้ตอนเช้า เปิดประตูหลังบ้านเพื่อจะไปให้ผลไม้นก พอเปิดไปก็ได้ยินเสียงนกตกใจกระพือปีกบินขึ้นไปเกาะอยู่บนเสาโทรทัศน์ กวาดสายตามองตามขึ้นไป  อ้าว  ริงเนคสีขาวของเราที่หนีเที่ยวนี่เอง  จึงเอากรงมาดัก  วัน แรกดักอยู่ทั้งวัน ไม่สนใจอาหารในกรงเลย  จนกระทั่งถึงวันนี้ เอาผลไม้ล่อทิ้งใว้ข้างกรง  ปรากฏว่าได้ผล นกเริ่มมากัดแทะกินผลไม้  ก็ทำให้นกตื่นเพื่อที่จะให้นกกลับมากินอีก เพราะยังไม่อิ่ม และได้เอาผลไม้ทิ้งใว้ในกรง สักพัก นกบินมาเกาะบนกรง แต่ยังไม่ค่อยกล้าเข้ากรง  คอยอยู่ตรึ่งช.ม. ความหิวทำให้นกยอมมุดเข้าประตูกรงซึ่งเอาลวดเกี่ยวเปิดค้างใว้  ดีใจสุดๆ เพราะว่าสีนี้แทบไม่เหลือทำพันธุ์แล้ว

กำลังปลดถ้วยน้ำออกจากกรงนก ได้ยินเสียงสัตว์วิ่งหนีอยู่ตรงถาดรองขี้นก นึกว่าเป็นหนูมาหากินเมล็ดพืช ก็เลยมองหา ภาพที่เห็น กลับกลายเป็นลูกกระถิกเข้ามาหากิน

เช้าจะไปป้อนอาหาร สังเกตเห็นลูกนกอาหารยังย่อยไม่หมด ก็เลยป้อนอาหารต่อไม่ได้ ต้องรักษาให้ระบบย่อยเป็นปกติก่อน   ขั้นตอนแรกคงต้องfeedน้ำอุ่นก่อน แล้วบีบนวดที่กระเพาะพักเบาๆสักพัก อย่าให้น้ำเยอะ เพราะขณะที่บีบนวดกระเพาะ น้ำจะทะลักขึ้นเข้าหลอดลมตายได้ ต้องระวังด้วย  ภายใน2-3ช.ม.ก็จะย่อยแห้งหมด ก็เริ่มป้อนอาหารเหลวสัก2-3วันแล้วค่อยๆปรับความข้นของอาหารเป็ฌน1/3ส่วน  หากระบบย่อยยังไม่ดี จำเป็นต้องดูดอาหารเก่าออกให้หมดแล้วให้ยาฆ่าเชื้อรา  นิสตาติน 0.3cc./น.น.นก100กรัม  บังเอิญเป็นกับนกที่มีอยู่ก็เลยสามารถโพสแนะนำมือใหม่ที่ยังไม่เคยเห็นอาการและวิธีรักษาเบื้องต้น  (ทุกเช้าอาหารป้อนต้องย่อยหมด ให้สังเกตก่อนป้อนอาหาร)

วันที่3.3.53ตอนเย็นเพี่อนโทรมาบอกว่าจะเอานกมาให้ช่วยป้อน ผมก็ตอบตกลงไป  พอเอานกมา ปรากฏว่าเป็นมาคอว์บลูโกล1ตัวตายังไม่ลืมเลย  ซึ่งผมเคยได้ยินเพื่อนบอกว่า ตกลงกับทางฟาร์มว่าเป็นนกขนหลอดแตกใบพาย ไหนๆถูกหักคอให้เอามาแล้ว ก็ไม่ว่ากัน  อีก2ตัวเป็นอัฟริกันเกรย์ ตอนมาก็มีอาหารอยู่แล้ว  พอคอนดึกก็ป้อนอีกมื้อ ก็ไม่ได้สังเกตอะไรเพราะคิดว่าเป็นนกฟาร์มคงดูแลมาอย่างดี   พอข้ามมาอีกวัน วันที่5.3.53 ปรากฏว่าเที่ยวนี้ป้อนอาหารเสร็จบังเอิญไปเห็นกระเพาะนกเกรย์ตัวที่อยู่ใกล้กำแพง มันบวมใหญ่ผิดปกติ ซึ่งเปรียบเทียบกับอีกตัวมันแตกต่างกันมาก ก็เลยรู้ว่า อาหารไม่ย่อย งานเข้าอีกแล้ว รักษามา4วันแล้ว อาการเริ่มหายเป็นปกติ แต่ก็ต้องทำให้เสียสุขภาพจิตรต้องคอยสังเกตุที่กระเพาะอยู่เรื่อย

ลูกป้อนซันตัวนี้ก็ไม่ใช่ของผมอีกนั่นแหละ ของเพี่อนมาขอให้ช่วยป้อนให้หน่อย ป้อนมาได้2อาทิตย์แล้วก็เป็นปกติดี ก็ย้ายออกจากที่ๆใส่ขี้กบมาเป็นตะแกรงลวด  เช้านี้ พอป้อนอาหารเสร็จ สักพักก็ค่อยๆอาเจียนอาหารทิ้ง จึงรู้ว่าเริ่มป่วยแน่นอน ก็เริ่มให้ยาปฏิชีวนะ จะเป็นเอ็นโร ด้อคซี่ แอมม็อกซี่หรือยาตัวอิ่นๆก็ได้ นกพึ่งเริ่มมีอาการ การรักษาค่อนข้างง่าย  ข้อควรระวัง ไม่ควรจะใส่ขี้กบใว้ เพราะนกเวลาอาเจียนทิ้งจะไม่สามารถรู้ได้ กว่าจะรู้ลูกนกก็มีอาการโคม่าแล้ว ยากต่อการรักษา

ได้รับเสื้อจากเพื่อนๆชาวสยามฟินิกซ์เรียบร้อยแล้ว ขอขอบคุณในมิตรไมตรีที่มีต่อผมอย่างมาก ขอบคุณป๋าเชษฐ์ด้วยครับที่เป็นธุระจัดส่งมาให้   ขอบคุณในน้ำใจและมิตรไมตรีอีกครั้งครับ

รังใบใหญ่เป็นรังของกระตั้ว รังใบเล็กเป็นของซันคอนัวร์  เผลอไม่กี่วันแทะเป็นรู  แก้ไขเรื่องคอนปากรังเสร็จ หันมาแทะด้านข้าง เอาสังกะสีมาปิดทับ หันมาแตรงกลางบ้าง ฝาปิดเปิดบ้าง ซ่อมไม่มีวันสิ้นสุด

งูเหลือมตัวนี้ ทำให้ผมศูนย์เสียลูกผสมระหว่างซัน+เจนเดย่าไปสามตัวและตัวแม่อีก1ตัว เป็นนกที่กลังเตรียมจะจับคู่  ครั้งแรกกินแล้ว สำรอกทิ้งออกมา  ครั้งที่สองไล่นกจนช็อคตาย  ครั้งที่สามกินแล้วสำรอกทิ้ง  ครั้งนี้กินแล้วไม่ยอมสำรอกจึงติดอยู่ในกรงต้องจับอยู่นานพอสมควรเพราะมันดุอ้าปากจะกัด