Do you believe destiny....??

[Guest]

"""""""  

ขอย้อนเวลาไปเมื่อ 15 เดือนก่อน ช่วงที่ตอนนั้นอากาศกำลังเริ่มจะเย็นในกรุงเทพ กำลังมีความสุขมากมายกับนกสองสามตัวที่มีอยู่ ได้แก่ เจ้าโยโย่ (เก่า ของคุณติ๊ก) เจ้าจิ๊บ ๆ นกเอี้ยงสาริกา ตัวเก่ง ที่ขอแม่เค้าเค้าแถมมาในราคา 30 บาท เพราะเห็นว่า มันอ่อนแอใกล้จะเดี้ยงแล้ว เมื่อซื้อนก ,อาหารเคที่ผสมอาหารไก่ กระปุกละ 50 บาท...และ หลอดฉีดยา ที่เสียบกับสายยางใส้ไก่ราคา 20 บาท ดูช่วงนั้น นกสมบูรณ์แข็งแรงดี มีห่วงขาที่ระบุตัวอักษรไว้  BKP-AC3 523


ตอนนั้น ก็ตื่นเต้น กับการวุ่นวายแต่กลับมีความสุขพิลึกที่ต้องจัดแจงหาอะไรมาป้อนนกเอี้ยง...ส่วนคุณติ๊กก็จัดแจงป้อนอาหาร เจ้าตัวหนามกระดำกระด่าง เขียว ๆ เหลือง ๆ ตอนนั้นตั้งชื่อว่าเจ้า “โยโย่”


หลายคนน่าจะจำได้เพราะว่า ตอนนั้น เบียร์ก็เริ่มที่จะเลี้ยงนกไปพร้อม ๆ คุณติ๊ก แต่นกคนละแบบกัน


นกเอี้ยงนั้น ไม่ได้มีนิสัยเอื้อเฟื้อเหมือน ซันคอร์นัว ที่จะตอ้งไปกัดขนหลอดให้กันและกัน ก็เลยทำให้ โย่ ทำหน้าที่นี้เพียงตัวเดียว


ไปเที่ยว ต่างจังหวัด ก็ บินได้ก่อน นกคุณติ๊กอีก ฮา แอบคุย แหง๋ หละ ก็นกเราตัวเบากว่า บินง่าย ปีกสมบูรณ์ เร็วกว่า ส่วนเจ้าโยโย่ ตัวยังป่องอยู่เลย ดูท้องสิ วันนั้นยังกินข้าวมื้อละ 15 cc อยู่เลย (ลูกมะนาวอยู่หน้าท้อง อิ ๆ)


ส่วนเจ้าโย่ ก็ เริ่มหัดบิน โดยเริ่มฝึกจากในบ้าน


จากนั้น ราว ๆ สองอาทิตย์ ก็รู้ว่า นกเอี้ยงนั้น ไม่ได้เหมาะให้เป็นเพื่อน ก็เลยไปหาซื้อน้องใหม่ มา ก็ดูน่ารักดี เข้ากันได้


ไม่มีแววที่จะทะเลาะกันเลย สามักคีกันเร็วมาก ๆ ไปใหนไปด้วย  ที่สำคัญ .... ปีกยังขึ้นไม่เต็ม แต่เห็น เจ้าโย่ บินไปขออาหารกินได้ พวกก็ หัดมั่ง ทั้ง ๆ ที่ปีกยังไม่เต็ม กล้ากระโดดจาก โต๊ะ ลงมากระแทกพื้น “ ..อัก..++!! “  



เล่นกันน่ารักดี


เห็นเค้า อาบน้ำครั้งแรก....ขำ ๆ ดี


หลังจากนั้น ก็ หลุดออกมาบอ่ย ๆก็เลย “คิดผิด” ที่ให้เค้าออกมาข้างนอกเสี่ยง ๆ แบบนี้โดยไม่ได้ฝึก....


ให้เค้าได้สัมผัส เส้นกลางที่แบ่งระหว่าง อิสระที่ต้องเลี้ยงดูตัวเอง กับ....   มีคนหาให้  (เมื่อเวลาผ่านไปพบว่าความคิดนี้ผิด)


หลังจากภาพบนนั้น .....   หลังกินข้าวไม่กี่มื้อ นกพิราบก็ บินฮือ กันขึ้นมาสิบกว่าตัว เจ้าบูบู้ ตัวที่เพิ่งซื้อมาใหม่ ก็ได้เตลิดตกใจบินออกไปโดยไม่สามารถกลับลำ วกกลับมาที่ห้องได้อีก จากนั้น ...   ก็จำกัดพื้นที่ไม่เอาออกมาอีกต่อไป      จนหลังจากนั้น ก็มีอีก บ่อย ๆ ที่ เจ้าโยโย่ บินตามออกมาขณะเดินออกมาหลังบ้าน แล้วก็ รีบกระโจนออกไป แล้ว......  ไม่สามารถกลับที่เดิมได้ ..  


แต่ยังดีที่มาลงใกล้ ๆ ตึก และส่งเสียงตลอดจึงสามารถนำกลับมาได้ ซึ่งถึงตรงนี้แล้วพบกว่า เราไม่สามารถปล่อยนกออกจาก ระเบียงอพาร์ทเม้นท์ได้ เนื่องจาก เมื่อมองกลับมานั้น.... ช่อง ๆ มันจะเหมือนกันหมด นกไม่ฉลาดพอที่จะแยกได้ว่า นี่ห้องของมัน   (แต่...ทำไมนกพิราบมันจำได้ว้า)

แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ออกมาข้างนอกอีกเลยนะ...    เพราะตอนนี้รู้แล้วว่าปล่อยหลังบ้านไม่ได้..แต่ก็ พาออกไป ปล่อยแรดข้างนอกได้ โดยที่เค้าสามารถกำหนดจุดเริ่มต้นได้เอง ...
ภาพล่างนี้.....  ไปเที่ยวบางแสน....    หลังจากปล่อยที่นี่แล้วก็พบว่า .... พื้นที่เหมือน ๆ กันหมด นกจำไม่ได้ ห้ามปล่อย  เพราะ น้องโยโย่ ก็ หลุดบินเลยไปไกลมาก ๆ  ๆ ๆ ๆ   จนต้องขับรถตามออกไป แล้วพบว่าอยู่หลังรถส่งน้ำแข็ง ที่กำลังวิ่งอยู่ รอจนรถหยุด แล้ว รีบเปิดประตูวิ่งไปเอา


แล้วก็ได้ไปเที่ยวกันอีกหลายที่  ทะเลเกาะกูด หาดทรายขาว











ไปตกปลาที่ กาญจนบุรี เป็นการปล่อยในป่าจริง ๆ ครั้งแรกก็ เป็นไปได้ด้วยดี เนื่องจาก บริเวณรอบ ๆ นั้น...โล่ง .. มีเพียง แพที่ตกปลาเท่านั้นที่เป็นสิ่งก่อสร้าง เจ้าโย่ มองเห็นได้ง่าย

[Guest]

ภาพบนนั้น.... เป็นภาพสุดท้าย ตั้งแต่ วันที่คุณติ๊กเอาภาพรองสุดท้ายเป็นภาพแทนใบหน้าตัวเองด้วยความคิดถึง  เค้าได้ เืลือกที่จะออกไปข้างนอกในเวลา จวนจะเที่ยงคืนเนื่องจาก  ประตูหลังบ้านไม่ได้ปิด (แต่ก็ไม่ได้ปิดอยู่แล้วทุกวัน)  แต่... คงเป็นเพราะวันนั้น ให้ข้าวมือสุดท้าย บ่ายโมงแล้ว....กลับมาอีกที เที่ยงคืนนั่นเอง.....



หลังจากวันนั้น อีกสองสามวันก็เหมือนหูจะฝาดได้ยินเสียงเจ้าตัวแสบเรียกบ่อย ๆ เวลานั้นถึงแม้ว่าจะเหลือนกเอี้ยงอีกตัวไว้ดูเล่นแต่...ก็ ยังเหงาอยู่ดี ยิ่งคุณติ๊กนั้น...  น้ำตาใหลไปแล้ว

ช่วงนั้น ตื่นเช้ามาก ๆ เพื่อมาตะโกนเรียกมันเหมือนคนบ้า จนคนข้างห้องมอง  เราก็ เดินไปตะโกนเรียก ระเบียงอื่น...  ทำอย่างนั้น ราว ๆ อาทิตย์นึง...คิดว่า ถ้าเราเป็นเนื้อคู่กัน.... ชาตินี้คงได้เจอกันอีก


อีกห้าวันถัดมา ...แม่เจอเจ้าโยโย่ เกาะอยู่ ที่กิ่งไผ่ ตึกข้าง ๆ ห่างไปราว ๆ ห้าสิบเมตรได้ แม่บอกว่า แถวนี้ นกเหลือง ๆ เขียว ๆ ไม่มีใครหรอกนอกจากเจ้าโยโย่  ก็ได้แต่เรียก แต่.... เหมือนเค้าไม่ได้ยิน แล้วก็หายไป  ...........  จากนั้นก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลย........

"แอบเผา"...... รูปคุณติ๊กขณะร่ำให้ ที่จังหวัดพิจิตร เมื่อใส้ไก่ที่ติดอยู่กับไซลิ้งค์ ได้หลุดลงไปในกระเพาะ จนถามได้ความว่า "ตายแน่" ถ้าปล่อยเอาไว้  ในขณะที่ หมอที่จังหวัดนั้น ๆ ไม่มีเลยและ โปรแกรมกลับกรุงเทพ นั้น อยู่ถัดไปอีก 2 วัน  


จึงเป็นที่มาของ การรณรงค์ ของคุณติ๊กมาตลอดเวลาตั้งแต่อยู่...จนไป คุณติ๊กโพสกระทู้ทุกฉบับ ที่เกี่ยวกับการป้อนอาหาร ว่า  "เลี้ยงนกจำนวนน้อย ป้อนอาหารไม่ใช้ใส้ไก่" นั่นเอง

ซึ่งหลังจากนำกลับกรุงเทพแล้ว ก็ ..จัดการ บีบ ๆ ขยับ ๆ จนเอาออกมาได้โดยไม่ต้องผ่าท้องโชคดีจริง ๆ.........

[Guest]

เวลาผ่านไปเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ความหวังที่จะได้พบเจอเจ้าเพื่อนซี้ตัวนั้นคงจางหายไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกเหมือน "รักแรก" นั้นก็คงยังตรึงตาตรึงใจ เพียงแค่ไม่ได้รุนแรงขนาดที่ต้องทำให้น้ำตาใหลได้อีกครั้งเท่านั้น

และแล้ว...วันหนึ่ง  วันที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน จากในกระทู้ ......" ซันคอร์นัวสู้หนาวที่เขาใหญ่ 13 องศา "

เพื่อนคนหนึ่งได้ประทับใจนก จนถ่ายรูปเก็บไว้และเอากระทู้ ที่เบียร์โพสนั้น ให้ใครต่อใครดู แทบจะทุกคนที่รู้จัก...จน........มีเพื่อนของเพื่อน และ ของเพื่อนคนหนึ่ง บอกว่า น่ารักดี... ที่บ้านมีตัวนึง เลี้ยงมาปีนึงแล้วหละ... ดูมันหงอย ๆ อยากให้เอามาเล่นด้วยกัน เผือจะรูสึกดีและมีชีวิตชีวามากขึ้น........

ถามไปถามมา  เพื่อนบอกว่า เออ ก็ไปบ้านมันบ่อย เห็นมานานแล้วแหละ วัน ๆ ยืนซึมอยู่ข้างกรง น่าสงสาร น่าจะเอามาบินกะนก ของเมิงนะ  อ้อ ...  มันก็ไม่ได้ซื้อมาหรอก...!    เป็นนกเลี้ยงบ้านอื่นเค้าหลุดมาอีกทีนึงแหละ...  เพราะมีห่วงขา...สีเหลือง !!!  


แม่เจ้าโว้ยยยยย........................  




หลังจากนั้น เอากลับมาคิด เอารูปมาเปิดดู  ...
หนึ่งปี......
ห่วงขาสีเหลือง.....
...........เลขข้อขาอะไรฟระ........


ภาวนาว่าไม่ใช่นกคุณติ๊กเก่าเถิดเพราะถ้าใช่ เราก็รักเหมือนกัน เหมือนนกที่เคยเลี้ยง คงต้องเอามาเพิ่มอีกตัว ....แล้วมันจะยังจำคำสอนของคุณติ๊กได้มั้ย จะอยู่ด้วยกันได้มั้ย....คำถามประดังเข้ามาทั้ง ๆ ทียังไม่เห็นนกเลย.....

อีกวันเลยโทรนัดเพื่อนให้พาคนที่เลี้ยงนกปริศนามาเลี้ยงข้าวและ ...ออกอุบายว่าเราอยากไปดูนกสวย ๆ พาไปดูหน่อย....


สภาพบ้านเป็นทาวเฮ้าส์ ซอยไม่ไกลจากบ้านเราเท่าใหร่ คงราว ๆ กิโลนึงได้   ดูภาพ


ที่บริเวณหน้าบ้าน มีกรงนกเก่า ๆ กรงนึง กว้าง ราว ๆ เมตร สูงเมตร ลึกไม่ถึงเมตร ทั้งกรงสนิมกินหมดมีผ้าใบวางกันแดดเอาไว้ด้านบน....  ตอนเที่ยงคงจะร้อนพิลึก  บริเวณโดยรอบกรง ไม่สามารถเข้าถึงได้โดยง่าย คือ รัศมีเมตรกว่า  ๆ  จากกรง มีแต่สมบัติ พวก ขวดน้ำโพลาลิส ฝาลิโพ หรืออะไรทีี่่ดูมีค่า (บ้านขายของเก่า) บรรจุใส่กระสอบแล้วกองเอาไว้รอบ ๆกรง ..ไม่สิ  รอบ ๆ บริเวณบ้านต่างหาก

เข้าไปด้วยความตื่นเต้น.... ตัวอักษรห่วงขานั้นจำได้ขึ้นใจ  BKP-AC3 523

ต้องปีนกรุสมบัติเข้าไป แล้วสองดู เห็นตัวแรกแล้ว –AC  มองอีกที   เฮ้ยเจอ BKP  โอ๊ววววตายแล๊ววววว !!  แบบ 80% แล้วครับ ฟันธงคิดไปได้เรื่อย ๆ  ว่า ว๊ะ คนแถวบ้านเรา ซื้อนกฟาร์มเดียวกัน หละว้ะ

เพื่อนบอกว่า จับไม่ได้หรอก มันกัดเดี๋ยวนี้มันดุ ไม่ให้ใครเข้าใกล้เลย...แต่เอ่อ........กรูจะดูส่วนที่เหลือ กัดเป็นกัดวะ  ......


ว่าแล้วก็ เรียกชื่อเดิมเค้า ...”โยโย่ “   ๆ ๆ ๆ  เรียกไม่หยุดเลย แล้วก็เปิดกรง เอามือไปบีบปากแล้วเช็คแฮนด์ก่อน...ปรากฏว่า โอ๊วว โช๊ค ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ  ยิ๊ก ๆ เลย  หิวนี่หว่า....(แม่งให้ข้าวกินมั่งป่าวฟระเนี้ย)   ระหว่างที่ล้วงลงไป เจ้าของบ้านก็ บอกระวัง ๆ มันจะกัดเอา มันดุมาก ๆ ๆ  แต่ ผลที่ได้รับนั้นกลับตรงกันข้าม เอามือไปใกล้ ๆ ไม่กัด แค่ไม่ขึ้นมือเท่านั้นก็เลยครอบจับหลังแล้วกำออกมาไว้ในบ้าน เพื่อจะดูห่วงขา....

เลขที่ออก..........................................


523....                ว๊ากกกก  น้ำตาซึม...  โยโยเอ๋ยยย แกถูกขัง ในนี้ มาปีนึงเต็ม ๆ เลย ไม่เคยได้อาบน้ำ ไม่เคยได้ออกมาบินเล่น เหมือนเคย ไม่เคยได้ออกมา ตีลังกา หงายท้องเล่นกับมือด้าน ๆ ของใครเลย....หนึ่งปี...... หนึ่งปีของนก นั้นเหมือน ห้าปีคนไม่มีผิด ........................ตอนนี้เรียกโยโย้ ได้เต็มปากแล้ว......  อาการที่เจ้าของบ้านไมเคยเห็นก็คือ มันขึ้นมาเกาะใหล่ โดยไม่โจมตีใครเลย... ปรกติ เอามาเล่นไม่ได้แล้ว เพราะมันดุ ก็เลยไม่ได้เอาออกมาอีกเลย


หลังจากที่ขอรับกลับมา โดยสัญญาว่า จะหานกตัวใหม่ ไปให้ทดแทน คิดว่า เจ้าของเค้าอยากได้นกร้องเก่ง ๆ (นกอะไรดีว้าต้องหาตัวตายตัวแทนไปให้เค้าขังหละเนี้ย)มากกว่า ใช้เวลากล่อม ไม่นานประมาณ 10 นาทีก็ยอม ทั้ง ๆ ทีก่อนหน้านี้มีคนมาขอซื้อ และอำว่าเป็นเจ้าของตั้งหลายคน ดวงมันจะได้เจอกันจริง ๆ เจ้าโย่เอ๋ย

หลังจากที่ได้มาก็ สำรวจและทำความรู้จักกันสักหน่อย ก็มาเห็นว่า น้องเค้าหิวโซเลย ตัวผอมมาก อย่างนี้นี่เองที่เรียกว่า "เหลือแต่กระดูก”  ปีกบน ตรงที่เหมือนน่องไก่ ลีบเล็ก เหลือนิ๊ดดเดียว จนสันเหลี่ยมโผล่ ขึ้นมาบนหลังอย่างชัดเจน หน้าอกนั้นสันกระดูกอ่อน ยื่นออกมาจนแหลม ล้ำกล้ามเนื้ออก ที่คิดว่าคงจะฝ่อไปแล้ว เนื่องจากไม่ได้ใช้งาน มานาน ขอกางปีกดู เมื่อเอามือไล้ขอบปีก น้องเค้าก็ ยกปีกให้เหมือนเต็มใจให้สำรวจ ก็ พบว่า โชคดีที่ขนปีกสำหรับบินนั้นไม่ได้เสียหายเลย แต่ดูท่าแล้วจะเป็นขนชุดใหม่ที่น่าจะเพิ่งผลัดมาไม่เกินสองสามเดือน เพราะสภาพยังใหม่ ทุกเส้น ติดตรงสี บริเวณปลายนั้น ไม่ค่อยออกสีครามเท่าที่ควร และเมื่อส่องกับไฟแล้วไม่มันวาว คาดว่าจะขาดสารอาหารด้วย ถามไปยังเจ้าของก็ หยิบอาหารมาให้......    เมล็ดทานตะวันอบแห้งสำหรับคน.......+@@+  ธ่อ...มิน่าเล่า... ส่วนบริเวณแก้ม หลัง ก็มีขนหนามที่งอกยาววออกมาโดยไม่ได้ถูกเล็มหลอดหุ้มออก และขนส่วนใหญ่ สภาพ ...  แตกเป็นเส้น ๆ ไม่เป็นใบเหมือนขนนกทั่วไป....  ไม่กี่นาทีถัดมาเค้าก็อึออกมาเป็นสีขี้โคลนดำปี๋..... ว้ายย อุทานสุดแรง “จะรอดมั้ยวะเนี้ย” คิดในใจ แต่เอาน่ะ นกมันมีกำลังใจดีเต็มที่........  คืนนั้น ทั้งคืน ก็ เอาผ้าชุบน้า เช็ดขนส่วนต่าง ๆ ที่ท่าจะเลอะ คราบสนิมกรงออก ผ้าเป็นสีส้มเลย.......  จากนั้นก็ปล่อยให้ เป็นหน้าที่ของเจ้าบ้าน ทำความรู้จักกัน ซึ่งก็.....  แทบจะไม่ได้นอนกันทั้งคืน เอาแต่ “เช็ครุ่น”
   เช็ครุ่น หมายถึง เค้าพยายามทำความรู้จักกันโดยเอาปากมาประกบกันแล้วเขย่า ๆ ๆ นัยว่า ถ้ายอมและ ตอบโต้กลับเช่นเดียวกัน ก็จะเป็นฝูงเดียวกัน โดยใครอยู่ด้านบนก็น่าจะได้เป็นใหญ่  ในบางโอกาสก็จะมีอาหารหลุดออกมาด้วย  (แหวะ บังคับให้กินอ้วกนี่หว่า)  อิๆ

โดยเจ้าตัวใหม่ก็ยังไม่ยอมโดยดี เนื่องจาก ด้วยอายุแล้ว เค้าเกิดมาก่อนเจ้า โย่และ บู้ ตัวปจจุบันอีก ติดตรงแค่ เจ้าบู้นั้น ลูกผสมจันเดย่า ตัวใหญ่ มโหราฬนัก....

รุ่งเช้าหลังจากตื่นแล้ว ก็คิดว่าเค้าคงอยากจะเล่นน้ำจะแย่แล้วมาเล่นน้ำกันดีกว่า เปิดห้องน้ำแล้วก็... รินน้ำใส่อ่างไว้....พอเค้าเห็นเท่านั้นแหละ.....กระโดดลงไปต๋อม แช่.......อย่างสบาย....

[youtube=425,350]http://www.youtube.com/watch?v=PPDMtU3szyY[/youtube]

รูปหลังจากขึ้นจากน้ำแล้วก็อย่างที่เห็น


ดูตัวสิ....เล็กกกว่าโยโย่ เห็น ๆ


อาบน้ำแล้ว ก็ เสริมสวยพี่ ๆ ก็ช่วยกันทำให้น้องเป็นตัวอย่างก่อน เพราะน้องทำอะไรไม่เป็นเลย

[youtube=425,350]http://www.youtube.com/watch?v=YXESzHdpBY4[/youtube]

เสริมสวยแล้ว วันนี้อยากให้จัดหาที่นอนใหม่ ให้สมาชิกใหม่ซักหน่อย เห็นว่า สองห้องที่มีอยู่ นั้นก็พอจะนอนเบียดกันได้ รังละสองตัว ...... ก็เลย ทำความสะอาดแล้วปูผ้าใหม่ซักหน่อย ...... เจ้าสองตัวเจ้าบ้านก็ต้อนรับดีเชีย.....  ช่วยน้องเค้าจัดที่นอน


ช่วยกันใหญ่ ไม่รู้ว่า ช่วย ดูหรือว่าช่วยรื้อไม่เข้าใจเหมือนกันแต่.... มันสามัคคีกันโดยไม่ทะเลาะกันเลย


บูบู้ก็โผล่หัวมาช่วยอีกแรง


สุดท้าย คืนที่สอง และ คืนที่สาม.... รังเดียวนอนอัดกันสามตัว....อูววว ทุกทีละเหมือนคู่สามีทะเลาะกัน รังบนนอนตัว รังล่างนอนตัว...วันนี้มีสมาชิกใหม่ ...อัดกันรังเดียวเชีย

[Guest]

หลังจากที่เสริมสวยออกมาแล้วก็…..โอวววว   พระเจ้า............



มันสวยแจ่มกว่าทุกตัวเลย.....  สีส้มแดงที่บริเวณหัวนั้นก็แดงจัด ส้มจัด ถัดมาบริเวณใหลก็เหลือง..สดใสมาก ๆ สียเขียวที่จะมารับปลายของสีเหลืองนั้นก็ออกสีเขียวใบเตย ไม่เขียวจัดกำมะหยี่เหมือนบูบู้  ขาดแค่ความเงาวับเท่านั้นเองครับ  .........  จากนั้นหากเรียกชื่อเดิมเค้าก็คงจะซ้ำกันแย่ ก็เลยเปลี่ยนชื่อให้เป็น  “เยโล่” นั่นเอง  แปลว่าเหลือง  เหืมอนกัน   ก็ลองตะโกนเรียกชื่อเค้าใกล้ ๆ อยู่ วันนึงเต็ม ๆ ก็ ได้รับอาการตอบสนอง  (ไม่รู้หละ  คำว่า “โยโย่”  กะ  “เยโล่”  นั้น มันก็ลงท้าย ด้วย อะไร โอ้ โอ้ เหมือนกัน กรูขานไว้ก่อน  เอาเป็นว่า ตอนนี้สีสวยกว่าทั้งสองตัวเลย

บทที่สอง เอานกมาแล้วตอนนี้ก็ต้องมาทบทวนกันหน่อย เจ้าตัวนี้ เมื่อปีที่แล้วเคยผ่านมือคุณติ๊กมาแล้วเหมือนกันไม่รู้จะยังจำได้มั้ยว่า ท่ากางแขนออกข้างลำตัวแล้ว ชูนิ้วโป้งขึ้น พร้อมเสียงเรียก นั้น หมายความว่า ให้มาหา......

ฮ้อ... แต่...มันคงเป็นเวลาที่นานจนเกินไป.... น้องเยโล่นั้นยังจำไม่ได้ ว่านี่คือเสียงเรียก  หากได้ยิน จะต้องมาเกาะที่แขนน้า......   แล้วอย่างนี้....จะพาไปบินได้ยังไงหละ ในเมื่อเรียกยังไม่มา......  ก็เลยพาให้เจ้าโยโย่ และบูบู้ ต้อง อดบินไปอีกสองสามวันเพื่อทบทวนบทเรียนให้กับ น้องใหม่ เยโล่

   เอาหละ ๆ ๆ  เด๋วกระทู้จะยาวและจะโพสดึก เกินไปพิมพ์ไม่ออก คนดูก็เบือ  ...  หลังจากที่ลองคุยในสิ่งที่เคยคุย ให้กินในสิ่งที่เคยกิน เปิดรูปให้ดูว่าเราเคยไปเที่ยวที่นั่นที่นี่   เคยถูกดีดปาก เวลางับแรง ๆ เคย...... บลา ๆ ๆ   จนในที่สุด.............................   เธอก็พร้อม  (แล้วจะรู้ได้ไงหละว่าเค้าพร้อม.....   ตอบคือ เมื่อถึงเวลานั้น เราจะรู้ของเราเองว่า มันพร้อมแล้ว)


ออกมาหนแรก พี่ ๆ ก็เช็คความพร้อมของขนที่จะต้องเรียบสนิท เพราะว่า น้องเยโล่กินข้าว เล้อะปากเล้อท้องเป็นก้อน ๆ ไปหมดเลย  พี่ๆ  ก็ดูแล  (อันที่จริง เจ้าโย่ และ บู้ เป็นน้องตั้งเกือบ หกเดือน) เพลินนนเลยน้า เกือบหลับแน่ะ


และ


เมื่อ.....

ทุกตัวพร้อมมม !!


ก็ออกไปบินได้เล๊ยยยยย !!!!


ด้วยความที่ เจ้าโย่และบู้ ไม่ได้ออกมา บินนานกว่าปรกติในอาทิตย์นี้เพราะรับเจ้า เยโล่มาเลี้ยงและอนุบาลกันใหม่ ก็เลยใส่กันอย่างไม่ยัง เล่นเอา โยโย่ และ เยโล่ บินตามไม่ทันโดยเฉพาะ เยโล่.....รั้งท้าย....เพราะเพิ่งได้ ออกสู่ท้องฟ้า เป็นครั้งแรกของปี และ.... ครั้งที่สองในชีวิตของเค้า  เหมือน.. ได้ปลดเปลื้องฝันร้ายตลอด 1 ปีทีผ่านมาที่อยู่ในกรงเล็ก ๆ สนิมเขรอะ ๆ และ อด ๆ อยาก ๆ มานานแสนนาน


เห็นกันชัด ๆ .... บินตามไม่ทัน ... ไฟล์ทแรก..   แน่นอน ยังกะระยะอะไรไม่ถูก


หลังจากบินตามไม่ทัน ก็เริ่มห่างมากขึน ๆ ๆ   แรงหมด ร่วงลงบนต้นไม้เสียก่อน ส่วนเจ้าโย่โย่ และบู้บู้ มาตกที่คอนนกฉบับกระเป๋าของคุณติ๊ก เรียบร้อย.... งานเข้า..     ต้องรีบวิ่งไปตาม และแสดงตัวตนให้เห็นโดย ใช้เสียงเรียกนก กางแขนออก พร้อม ยกมือขึ้นด้านบนแล้วโบกไปมาซ้ายขวา “เหมือนคนบ้าเรียกใครบนฟ้าก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องทำ”


จากภาพบนนี้นั้น เค้าก็เรียกกันไปมา ฝั่งโน้น ก็เรียกไป ฝั่งนี้ก็เรียกมา  ทำนองว่า เยโล่ก็ไม่รู้จะออกจากดงต้นไม้นี้อย่างไร เพราะจากที่เห็น เค้าบิน ในบ้าน เค้าไม่สามารถบินลอดช่องประตูที่เปิดแง้มเอาไว้ได้ ไม่รู้วิธีบินประคองตัวเมื่อเสียหลัก และ หากกระพือปีกไปกระแทกอะไรแล้วตัวเองจะเสียศุนย์ ต้องแก้ใขอย่างไร  สิ่งที่พูดมานี้ เจ้าบูบู้ และโยโย่ เรียนรู้ มาหมดแล้ว พูดง่าย ๆ ว่า ถ้าได้บินขึ้นได้แล้ว ตกยาก...    แต่ เจ้าเยโล่นี้ .... บินพลาดชนและตกพื้นบ่อยกว่า (รู้เลยว่าเค้าเรียกกันเพราะพูดสองพยางค์ คือเรียกกันโดยไม่เห็นตัว หากเห็นตัวจะเรียกแค่พยางค์เดียว)

   หลังจากนั้น ฝั่งโยโย่เห็นว่า น้องเยโล่ไม่สามารถบินมาหาได้ ด้วยความชำนาญพื้นที่ (สวนสาธารณะพระรามแปด) จึงบินมาใกล้ ๆ ต้นที่น้องเยโล่ร้องอยู่ แล้วสามารถเรียกให้บินกลับขึ้นฟ้า ได้ (แต่ลงไม่ได้ เราต้องไปโบกมือและกางแขนให้เค้ามาลงที่แขนเรา)  ส่วนโยโย่ บูบู้ ก็ได้ความดีความชอบไปครับ เพราะไปตามน้องลงมาได้         ให้ขนมกินสักหน่อย ให้น้ำกินสักนิ๊ด จูน ความเข้ากันได้ดีแล้วก็...ออกบินได้ต่ออีกรอบครับ ปีกน้องกล้ามเนื้อน้อยกว่าเห็น ๆ ก็กลัวว่าจะเหนื่อย ...  แต่...ก็เหนื่อยเร็วจริงๆ เพราะงวดนี้บินสองรอบใหญ่ แล้วก็ ไม่บินแล้ว ขณะที่เจ้าโย่ และ บู้ บินร่วมสิบกว่ารอบ




ชุดบนนี่ก็....สามารถบินเกาะกลุ่ม กันได้ดีแล้ว ครับ โดยงวดนี้ ก็...ปรับเปลี่ยนผู้นำไปบ้าง ... ช่วงหลัง ๆ เห็นโยโย่ บินนำอยู่บ่อย ๆ


ก็ขอจบกันด้วยภาพนี้......
เกาะกลุ่มกันได้อย่างสวยงาม.....  แต่ตอนนี้...ขอบอกว่าแยกไม่ออกว่าใครนำ คิดว่าน่าจะ โยโย่ บูบู้ ตามด้วย เยโล่...โอวววว มันเหลืองเหมือนกันหมด ตอนนี้ไม่เห็นสีห่วงขา มีสิทธ์จำกันไม่ได้เชียวถ้าดูไกล ๆ


เห็นโบราณเค้าว่า ... ถ้า ของมันเป็นของเรา ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้อยู่กับเรา ....สักวันนึง....    มันก็จะกลับมาเป็นของเรา....  ขอขอบคุณทุกท่านที่ไล่อ่าน (หรือไล่ดูแต่ภาพ อิ ๆ)  มาจนจบ

[Jubsy]

ยินดีด้วยครับ ที่ได้น้องกลับมา เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมากๆ ว่าเค้าจะไปอยู่บ้านคนที่เรารู้จักได้ เป็นบุญของเจ้าเยโล่จริงๆ ขุนให้อ้วนๆ เลยครับ

ป่านนี้คุณติ๊กคงดีใจจนนอนไม่หลับเป็นแน่ 555

["จิ" พัทยา]

อ่านค่ะ อ่านไปก็รู้สึก ตื่นเต้น ตามไปด้วย  ยินดีที่ได้เจ้า ซันตัวเดิม กลับบ้านค่ะ   เหลือเชื่อ จริงๆ  นี่แหละ โชคชะตา

[nutta_natt]

อ่านแล้วขนลุก น้ำตาไหล เป็นโชคดีของเจ้าตัวเล็กจริงๆที่ได้กลับมาสู่อ้อมแขนอันอบอุ่นของพ่อแม่ที่ไม่มีปีกอีกครั้ง

[naþat³]

โอ้ว เยี่ยม ยินดีด้วยครับ

 :pint:  :pint:  :pint:

[สายลม]

โชคดีมากๆเลยครับ   เป็นผมเนี่ย ดีใจเหมือนถูกหวยเลยทีเดียว
ส่วนรูปบินหมู่ก็ยังน่าทึ่งเหมือนเดิมครับ  :-)

[Gemz]

ดีใจด้วยค่ะ...เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจมากๆ ค่ะ

[goodpie]

ดีใจด้วยค่ะ...
โชคดีของน้องซันจริงๆ...

แอบคิดว่า หนูพายด์จะได้เจอ LB
ที่หลุดหายไป 8 เดือนบ้างปะน๊า...

[coco]

น่ารักมากๆค่ะ  อ่านแล้ว  อึ้ง  ทึ่ง  และซึ้งจริงๆค่ะ  ดีใจด้วยที่ได้เจ้าตัวเล็กคืนมาอย่างปลอดภัย   ขอให้แข็งแรงโตตามพี่ๆให้ทันนะเยโล่น้อย

["จิ" พัทยา]

ป่านนี้ เจ้่าติ๊ก ร้องไห้ ขี้มูกโป่ง ดีใจอยากเจอเจ้าเลโย่ แล้วมั๊ง  :-D  :-D

[kaew146]

ยินดีด้วยครับพี่เบียร์ สุดยอดมาก.....

[Surasak]

สุดยอดมากครับ !!~
"บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต"
อิอิ